Bonifacius V
Bonifacius (natus die ignoto in Neapoli - obiit die 25 Octobris 625), fuit episcopus Romae ac Papa Ecclesiae Catholicae Romanae a die 23 Decembris 619 [1].
Vita
De vita Papae Bonifacii V ante pontificatum pauca narranda sunt.
Pontificatus
Pro christianizatione Anglorum Bonifacius V pugnavit et Ius asyli instituit. Papa Adeodato successit post sedem vacantem longam plus quam uno anno. Secundum Librum Pontificalem Bonifacius V tabularios ecclesiasticos oboedire legibus Imperii circiter testamenta ordinavit. In Libro Pontificale Bonifacius descriptus est sicut "mitissimus hominum" qui excelluit pro amore cleri. Beda scripsit de Bonifacii epitulis ad Edwinum regem Northanhymbrorum exortando eum ad conversionem et ad principissam Æthelburgam de Cantio Edwini uxorem exortando eam ad diligentiam pro conversione mariti.
Notae
- ↑ Biagia Catanzaro, Francesco Gligora, Breve Storia dei papi, da San Pietro a Paolo VI, Padova 1975, pag 74 atque Biographisch-Bibliographischen Kirchenlexikon (BBKL)
Nexus externi
Lexica biographica: Treccani • Dizionario biografico degli Italiani • Catholic Hierarchy • Deutsche Biographie • Store norske leksikon |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Bonifacium V spectant. |
- Friedrich Wilhelm Bautz, "BONIFATIUS V., Papst" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 1 (Hammonae, 1975; reimpr. 1990. ISBN 3-88309-013-1) col. 689 (Theodisce)
Haec stipula ad papam spectat. Amplifica, si potes! |