Dioecesis Orientis

Dioecesis Orientis Dioecesis Romana a Diocletiano imperatore condita erat.

Situs

Oriens Dioecesis, quae ipsa pars Praefecturae Orientis erat^[1], partem imperii ad Regnum Persarum vergentem et primis annis etiam Dioecesem Aegypti continebat.

Provinciae

• Arabia
• Cilicia (postea divisa in partes duas)
• Cyprus
• Isauria
• Mesopotamia
• Osrhoene
• Libya inferior
• Libya superior
• Syria Coele
• Syria Phoenice
• Palaestina (postea divisa in partes tres)
• Theodorias (anno 528 condita)

Provinciae Aegypti anno 370 ab imperatore Valente in novam dioecesem Aegypti (vide supra) redactae sunt:

• Thebais
• Aegyptus Iovia
• Aegyptus Herculea
• Libya Superior
• Libya Inferior

Historia

Haec regio Imperii Romani saepe reformata (vide supra) ad annum 640 manebat, cum Saraceni hanc partem expugnarent.

Administratio

Dux dioecesis aliter ac Vicarii aliarum Dioecesium Comes orientis^[2] nominatus est et Antiochiae regnabat.

Comites orientis

Comites orientis inter alios et hi fuerunt:

• Quintus Flavius Maesius Egnatius Lollianus annis 330 - 335
• Flavius Felicianus, anno 335
• Fabius Aconius Catullinus Philomathius ante annum 338
• Marcus Maecius Memmius Furius Baburius Caecilianus Placidus, anno 338
• Honoratus usque ad 354^[3]
• Nebridius annis 354–358^[4]
• Flavius Domitius Modestus annis 358 - 362
• Flavius Eutolmius Tatianus (370 - 374)

Nexus interni

• Index provinciarum Romanarum Diocletianarum

Notae