Lettonia

Wikidata Lettonia
Res apud Vicidata repertae:
Lettonia: insigne
Lettonia: insigne
Lettonia: vexillum
Lettonia: vexillum
Terra continens: Europa
Territoria finitima: Ruthenia Alba, Estonia, Lituania, Russia, Suecia
Locus: 57°0′0″N 25°0′0″E
Caput: Riga
Nomen officiale: Latvijas Republika, Läti Vabariik, République de Lettonie, Republiken Lettland

Gestio

Res publica parlamentaria, res publica
Princeps: Edgarus Rinkēvičs
Praefectus: Evika Siliņa
Consilium: Saeima
Situs interretialis

Populus

Numerus: 1 883 008
Sermo publicus: lingua Lettonica
Zona horaria: UTC+2, UTC+3, Europe/Riga, UTC+2, Hora aestiva, Eastern European Summer Time
Moneta: euro

Commemoratio

Paean: Dievs, svētī Latviju!

Sigla

ISO LV, LVA, 428; IOC LAT
Dominium interretiale: .lv, .eu
Praefixum telephonicum: +371
Siglum autoraedarum: LV

Lettonia[1] vel Lettia[2] (Lettonice Latvija) est terra in litore orientali maris Baltici sita, una ex tribus civitatibus Balticis, quae inter Scandinaviam, Russiam et Europam Mediam iacent.

Historia

Si plus cognoscere vis, vide etiam Historia Lettoniae.

Usque ad primum bellum mundanum Lettonia ad Imperium Russicum pertinuit. Inter hoc bellum ab exercitu Germanico occupata est. Die 18 Novembris 1918 Rigae Res publica Lettonia libera proclamata est. Anno 1940 Unio Sovietica, anno 1941 Imperium Germanicum et anno 1944/45 iterum Russici civitatem occupaverunt. Anno 1990/91 Lettonia iterum libera facta est.

Geographia

In litore maris Baltici et sinus eius Rigensis Lettonia sita est. Paeninsula Kurzemensis[3], quae mare a sinu Rigensi separat, extremitatem septentrionalem Rubem promunturium habet. A septentrionee versus Estonia Lettoniae adiacet, ab oriente Russia (regio Pscoviensis), ab oriente et meridie Ruthenia Alba (regio Vitebscensis), a meridie Lituania.

Flumen Lettoniae maximum Duna (quae et Duina Occidentalis) est. Alia flumina Adia[4] (Lettonice Aģe), Coiwa vel Goiwa (Gauja), Missa (Mūsa), Raupa[5] (Brasla), Saletsa (Salaca), Wela vel Winda (Venta) sunt.

Lettoniae regiones historicae

Regiones historicae

Quinque Lettoniae regiones historicae sunt:

(haec tres in ripa Dunae laeva sitae, ab occidente ad orientem enumeratae)

(haec duae in ripa Dunae dextra)

Sed tres stellae aureae in insigni Lettoniae Curlandiam (cum Semigallia et Selonia), Vidzeme et Lettigalliam significant.

Urbes et castella

Riga est Lettoniae caput. Aliae urbes sunt:

Castella multa mediaevalia in Lettonia aedificata sunt, quorum Angermunda[17], Cauponis castrum[18], Dabrelis castrum[19], Kochenhusium vel Ruthenicum castrum[20], Normus[21], Ropa[22], Thoreda[23] nota sunt.

Notae

Bibliographia

  • Plakans, Andrejs (1995). The Latvians: A Short History. Stanford: Hoover Institution Press. ISBN 978-0-8179-9302-3

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Lettoniam spectant.
Lege Λεττονία ("Lettonia") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam
Situs geographici et historici: Locus: 57°0′0″N 25°0′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske Lexikon • Treccani • Большая российская энциклопедия
Lettonia : politica
Praesides Lettoniae
Primi ministri Lettoniae 1990–

Ivars Godmanis • Valdis Birkavs • Māris Gailis • Andreas Šķēle • Guntars Krasts • Vilis Krištopans • Andreas Šķēle • Andreas Bērziņš • Einars Repše • Indulis Emsis • Aigars Kalvītis • Ivars Godmanis • Valdis Dombrovskis • Laimdota Straujuma • Māris Kučinskis • Christianus Kariņš

Ministri rerum externarum Lettonici 1990–

Ioannes Jurkans • Georgius Andrejevs • Valdis Birkavs • Indulis Bērziņš • Alexandra Kalniete • Ricardus Pīks • Helena Demakova • Artis Pabriks • Helena Demakova • Maris Riekstins • Aivis Ronis • Ģirts Valdis Kristovskis • Edgarus Rinkēvičs

Ministri rectionis Lettonicae Christiani Kariņš 2019–

Ioannes Bordāns • Casparus Gerhards • Sandis Ģirģens • Christianus Kariņš • Tālis Linkaits • Dace Melbārde • Radulphus Nemiro • Artis Pabriks • Ramona Petraviča • Georgius Pūce • Ioannes Reirs • Edgarus Rinkēvičs • Ilga Šuplinska • Ilze Viņķele