Lingua Iucagirica septentrionalis

Lingua Iucagirica septentrionalis
Вадун аруу
TaxinomiaIucagirica
Locutores30–150
Sigla1 , 2 mis, 3 ykg
Status publicus
Officialis
Privataulus Colymensis Inferior Iacutiae
LitteraeAbecedarium Iucagiricum
Scriptura—
Procuratio—
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Iucagirica septentrionalis vel Iucagirica tundrensis lingua est familiae Iucagiricae, quae in gregem Palaeosibericam ratione geographica coniunctam includuntur. In districtu[1] Colymensi Inferiore Iacutiae in usu est. Circa 100 homines anno 2010 ea utuntur. Ante saeculum XX Iucagires pictogrammatibus usi sunt. Abecedarium Iucagiricum e litteris Cyrillicis solum circa annum 1980 creatum est, sed nondum stabilitum.

Gabriel Nicolai filius Kyrilov(ru), qui Uluro Ado Iucagirice se appellat, fautor est linguae Iucagiricae notissimus, scriptor et poeta Iucagiricus.

Notae

  1. ↑ Iacutice ulus.

Bibliographia

  • Maslova, Elena. Tundra Yukaghir. — Monaci, 2003. — ISBN 3-89586-792-6.
  • Харитонов В. С. Юкагирские языки сегодня: социолингвистическая ситуация // Малые языки. 2016. №3. С. 5–17.

Nexus externi