Locativus
Locativus est casus grammaticus qui locum ubi actio verbi perficitur monstrat.
Usus locativi in Lingua Latina
Exitus locativi idem est et genitivi numeri singularis primae aut secundae declinationis.
Urbes et insulae parvae
Urbes et insulae parvae, quarum nomina sint primae aut secundae declinationis et numeri singularis tantum, de more uti possunt locativo casu. Memento Romanos antiquos (praeter Britanniam Corsicam Hiberniam Sardiniam Siciliam Euboeamque) omnes alias insulas arbitrari parvas. Exempla:
- Caesar versabatur Romae;
- Conon vixit Cypri;
- Sum Lugduni, Corinthi, Hadrumeti.
Domi, humi, ruri
Nomina domi, humi et ruris locativo utuntur. Exempla:
- Domi remanent;
- Iaceo humi;
- Ruri habitant.
Alii usus
Nonnumquam locativus casus sic adhibetur, ut tempus significet. Exempla:
- Domi bellique;
- Domi militiaeque.
Partes orationis |
---|
(Nomen) substantivum | (Nomen) adiectivum | Nomen numerale | Pronomen | Articulus | Verbum (temporale) | Adverbium | Participium | Coniunctio | Praepositio | Interiectio | (Particula) |
Nomen substantivum et Nomen adiectivum |
Numerus: Singularis | Pluralis | Dualis |
Genus: masculinum | femininum | neutrum | commune | omne |
Declinatio latina: Prima | Secunda | Tertia | Quarta | Quinta |
Casus: Nominativus | Genetivus | Dativus | Accusativus | Vocativus | Ablativus | Locativus |