Sanctus Quiricus in Nosenna
Vide etiam paginam discretivam: Fanum Sancti Quirici (discretiva).
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 43°4′0″N 11°36′0″E
Numerus incolarum: 2 572
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Locus: 43°4′0″N 11°36′0″E
Numerus incolarum: 2 572
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Senensis
Geographia
Superficies: 42.12 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Petra, Mons Ilcinus, Pientia, Castrum Vetus de Sancto Iohanne in Asso
Territoria finitima: Petra, Mons Ilcinus, Pientia, Castrum Vetus de Sancto Iohanne in Asso
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Igilium
Tabula aut despectus
Sanctus Quiricus in Nosenna[1] seu Sanctus Quiricus[1][2] (alia nomina: Sanctus Quiricus in Nosinna,[1] Sanctus Clericus,[1] Sanquiricum[1]) (Italiane: San Quirico d'Orcia) est oppidum Italiae et municipium, circiter 2 780 incolarum, in Regione Tuscia ac in Provincia Senensi situm. Incolae Quiricenses appellantur.
Insigne
Geographia
- Mons Tunii vel Mons Tunia et Mons Tuniatus, deinde Mons Ad Meata (Italiane: Monte Amiata),
- Vallis Urciae (Italiane: Val d'Orcia),
Historia
Sanctus Quiricus in Nosenna statio in via Francigena fuit, quae in Aevo Medio peregrinos Romam duxit. In itinerario Sigerici, Sanctus Quiricus Urciae (Sce Quiric.) statio XII fuit.
Clari cives
Hic vixerunt
- Andreas Tarkovskij, moderator cinematographicus Russicus Sovieticus.
Ecclesia Catholica Romana
Fractiones, vici et loci in municipio
Fractiones
- Vignonis Balnea (Italiane: Bagno Vignoni),
Loci
- Fornace Laterizi,
- Vignoni.
Municipia finitima
Nexus interni
- Tuscia (regio),
- Provincia Senensis,
- Mons Tunii vel Mons Tunia,
- Vallis Urciae (terra),
- Via Francigena,
- Sena Iulia (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externus
Vicimedia Communia plura habent quae ad Sanctum Quiricum in Nosenna spectant. |
Pinacotheca
-
Collocatio finium municipii in Provincia Senensi.
-
Despectus in oppidum.
-
Via historici medii oppidi.
Notae
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ E. Repetti, Dizionario geografico, fisico e storico della Toscana (Florentiae, 1830)