Symphonia nona Ludovici van Beethoven
Symphonia nona in D minore, op. 125, est compositio quattuor motuum Ludovici van Beethoven, Vindobonae die 7 Maii anno 1824 primum cantata. Postrema integra symphonia est a Beethoven scripta.[1]. Opus maxime clarum est ob motum quartum, quod chorum continet. Carmen huius cantus in motu finali est "oda ad gaudium" (Theodisce "An die Freude"), scriptum anno 1785 a Frederico Schiller, poeta Germanico.[2] Omnia fere folia a compositore ipso manu scripta in "Staatsbibliothek zu Berlin, Preußischer Kulturbesitz" custodiuntur. Ea digitalizata in interrete inspicere licet. Die 4 mensis Septembris 2001 haec symphonia in thesaurum "Memory of the World" (MOW, Latine memoria mundi) Consociationis Nationum recepta est.
- Allegro ma non troppo, un poco maestoso (re minore)
- Scherzo: Molto vivace (re minore)
- Adagio molto e cantabile - Andante moderato
- Finale: Presto - Allegro assai
Poema motus ultimi
- Theodisce [3]
|
- Versio Latina
|
- O Freunde, nicht diese Töne!
- Sondern laßt uns angenehmere anstimmen,
- und freudenvollere.
- Freude! Freude!
|
- Amici, ne istos tonos!
- Immo dulciores decet nos cantare
- maioris gaudii.
- Gaudium! Gaudium!
|
- Freude, schöner Götterfunken
- Tochter aus Elysium,
- Wir betreten feuertrunken,
- Himmlische, dein Heiligtum!
- Deine Zauber binden wieder
- Was die Mode streng geteilt;
- Alle Menschen werden Brüder,
- Wo dein sanfter Flügel weilt.
|
- Gaudium, bella scintilla divina
- filia Elysii,
- intramus animis inflammatis,
- Caelestis, tuum sanctuarium!
- Tuae artes magicae iterum colligunt,
- quae saeculum severe divisit;
- Omnes homines fiunt fratres,
- ubi tua tenera ala manet.
|
- Wem der große Wurf gelungen,
- Eines Freundes Freund zu sein;
- Wer ein holdes Weib errungen,
- Mische seinen Jubel ein!
- Ja, wer auch nur eine Seele
- Sein nennt auf dem Erdenrund!
- Und wer's nie gekonnt, der stehle
- Weinend sich aus diesem Bund!
|
|
- Freude trinken alle Wesen
- An den Brüsten der Natur;
- Alle Guten, alle Bösen
- Folgen ihrer Rosenspur.
- Küße gab sie uns und Reben,
- Einen Freund, geprüft im Tod;
- Wollust ward dem Wurm gegeben,
- Und der Cherub steht vor Gott.
|
|
- Froh, wie seine Sonnen fliegen
- Durch des Himmels prächt'gen Plan,
- Laufet, Brüder, eure Bahn,
- Freudig, wie ein Held zum Siegen.
|
|
- Seid umschlungen, Millionen!
- Diesen Kuß der ganzen Welt!
- Brüder, über'm Sternenzelt
- Muss ein lieber Vater wohnen.
- Ihr stürzt nieder, Millionen?
- Ahnest du den Schöpfer, Welt?
- Such' ihn über'm Sternenzelt!
- Über Sternen muss er wohnen.
|
|
Pro his duobis lineis mutatis, Schiller scripserat:
- Was der Mode schwert geteilt
- Bettler werden Fürstenbrüder
Trivia
Melodia huius carminis hymnus Unionis Europaeae est.
Nexus interni
Notae