Трката главно се одржувала во автономната заедница Каталонија ви североисточниот дел на Шпанија, додека остатокот на рутата била во департманот Источни Пиринеи (познат како Северна Каталонија) во јужниот дел на Франција.[2]
Екипи
Бидејќи Волта а Каталуња е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[3] Шест професионални континентални екипи биле дополнително поканети, со што се заокружила групата од 24 екипи.[4] Екипата Гаспром-РусВело била првично меѓу првобитните поканети,[5] но на 1 март 2022 година, UCI ги повлекле лиценците на руските и белоруските екипи поради руската инвазија на Украина.[6] Од поканетите екипи, сите освен три имале целосен состав од седум возачи; Бора-Хансгрое, Лото-Судал, Џамбо-Висма секоја настапила со шест возачи. Израел-Премиер Тек започнала со шест возачи поради тоа што еден возач не ја започнал трката. Вкупно 165 возачи ја започнале трката.[7]
Волта а Каталуња 2022 вклучувала седум етапа на растојание од 1.213,9 километри. Откако претходните девет изданија на трката започнале во Калеља, првата етапа започнала и завршила во Сант Фелиу де Гишолс.[8] Л’Ескала го имала своето деби на Волта како почеток на втората етапа.[9] На истата етапа, трката преминала во Франција, завршувајќи во Перпињан по првпат од изданието во 1985 година, пред повторно да се врати во 1985 година.[10] Третата и четвртата етапа завршувале на брдо кај скијалиштата Ла Молина и Бои Таул, соодветно, со што второто скијалиште било вклучено по првпат од изданието во 2002 година.[11] По рамната етапа на петтата етапа од Ла Побла де Сегур[12] до Виланова и ла Гелтру,[13] Коста Даурада ќе биде домаќин на шестата етапа.[14] Волта ќе заврши со традиционалната последна етапа во и околу Барселона, завршувајќи со шест круга околу Монжуик.[15]
На втората етапа, Квентин Пачер, кој бил четврти во бодовниот пласман, ја носел сината маичка, бидејќи првопласираниот Мајкл Метјус ја носел зелената маичка како предводник на генералниот пласман, второпласираниот Јонас Иверсби Хвидеберг ја носел црвената маичка како предводник на планинскиот пласман, а третопласираниот Сони Колбрели се повлекол пред етапата.
На втората етапа, Андреа Баџоли, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел портокаловата маичка, бидејќи првопласираниот Јонас Иверсби Хвидеберг ја носел црвената маичка како предводник на планинскиот пласман.
На третата етапа, Мајкл Метјус, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел сината маичка, бидејќи првопласираниот Јонас Иверсби Хвидеберг ја носел зелената маичка како предводник на генералниот пласман. Од истата причина, Хоан Боу, кој бил втор во планинскиот пласман, ја носел црвената маичка, а Матијас Скјелмосе Јенсен, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел портокаловата маичка.
На шестата етапа, Хуан Ајусо, кој бил трет во пласманот за млад возач, ја носел портокаловата маичка, бидејќи првопласираниот Жоао Алмеида ја носел зелената маичка како предводник на генералниот пласман, а второпласираниот Серхио Игита ја носел маичката за колумбиски национален првак.
На седмата етапа, Микел Бискара, кој бил втор во планинскиот пласман, ја носел црвената маичка, бидејќи првопласираниот Серхио Игита ја носел зелената маичка како предводник на генералниот пласманик. Од истата причина, Жоао Алмеида, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел портокаловата маичка.
Шпанија
Франција
Серхио Игита (Бора-Хансгрое) 
Ричард Карапас (Инеос Гренадиерс) 
Жоао Педро Алмеида (ОАЕ Емирати) 
Кејден Гровс (Тим Џејко АИУла) 
Бахреин Викториус 
Јонас Иверсби Хвидеберг 
Итан Вернон 
Андреа Баџоли 
