Исповед

Исповед — една од христијанските тајни во која верникот му ги исповеда своите гревови на свештеник (исповедник) и добива прошка за гревовите направени по крштевањето, заради обновување на заедницата со Бога и помирување со литургиската заедница чиј член е.

Во христијанската традиција светите тајни на покајанието и исповедта се сметаат за неизбежни начела во животот на верникот.

Тајната на исповедта претпоставува четири елементи:

1. каење
2. исповедање на гревовите
3. молитва за прошка
4. помирување со заедницата, што се манифестира со светата причест.

Покајанието има траен карактер и може да се врши независно од причеста.

Исповедта се прави во храм или исповедалница, пред свештеник. Верникот тогаш исповеда сè што го мачи во душата и ја оптоварува неговата совест. Гревовите се исповедаат, дури и оние направени во мислите и желбите.

На современите исповедници им е забрането да ги откриваат гревовите на оние што се исповедале, иако во древно време исповедта била отворена и јавна (првите христијани се срамеле да хулат на Бога, а не на луѓето). До 1917 година биле дозволени два исклучоци од ова правило:

• ако некој во признанието изјавил зла намера против суверениот и јавниот ред, без притоа да изрази негирање на таквата намера
• ако некој, иако тајно, намерно создал искушение меѓу луѓето (верска фикција, лажно чудо) и признал, но не изразил согласност со јавна објава, дека последиците од искушението ќе бидат уништени.

Денес, гревовите откриени во исповедта не се објавуваат под никакви услови, дури и кога се сведочи за време на истрага и на суд.^[1]

При исповедањето, забрането е да се прави разлика меѓу луѓе кои се благородни и едноставни, да им се опростува на едните, а со другите да се постапува строго, исповедта се претвора во средство за принуда и нескромни барања. Забрането е да се врши исповед на неколкумина истовремено, не само на возрасни, туку и на деца. Во исповедта на глуви или на странски државјани кои не го зборуваат локалниот јазик, на исповедникот му е дозволено да се обрати и да се запознае со моралната состојба на исповедникот пред неговите роднини, а исто така да го покани писмено да се изјасни за своите гревови; овој запис мора да биде запален во негово присуство. Заедно со опоменувањето на покајникот и одредувањето на епитимијата, исповедникот е должен да ги разликува гревовите што се простени (направени од незнаење и слабост) од оние што се сметаат за смртни, во случај кога покајанието го лиши христијанинот од Божјата благодат.

• Исповед - расказ од Иво Андриќ

• Свети тајни
• Покајание
• Каење

• Исповед на Ризницата ^?
• Confession "Made Easy"
• Catholic celebration of the Sacrament of Penance (Rite of Penance) Архивирано на 28 мај 2017 г.
• Confession – Catholic Sacrament of Reconciliation – Penance
• Anglicanism and Confession
• Lutheran view on Confession
• Sacraments of Repentance and Confession in the Coptic Orthodox Church
• Confession in the Russian Orthodox Church (photo)
• Confession Eastern Orthodox Church
• The Church Fathers on Confession