Кнежевство Ашафенбург
Кнежевство Ашафенбург Fürstentum Aschaffenburg
| |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1803–1810 | |||||||||
 Flag
 Coat of arms
| |||||||||
| Статус | Држава на Свето Римско Царство (1803–06) Држава на Рајнски Сојуз (1806–10) | ||||||||
| Главен град | Ашафенбург | ||||||||
| Говорени јазици | Германски | ||||||||
| Уредување | Кнежевство | ||||||||
| Принц | |||||||||
• 1803–1810 | Карл Теодор фон Далберг | ||||||||
| Историја | |||||||||
• Основана | 1803 | ||||||||
• Припоено кон Големо Војводство Франкфурт | 1810 | ||||||||
| |||||||||
Кнежевство Ашафенбург (германски: Fürstentum Aschaffenburg) — кнежевство на Светото Римско Царство создадено во 1803 година, а по распаѓањето на Царството во 1806 година, сојузна држава на Рајнскиот Сојуз, која постоела до 1810 година. Нејзин главен град бил Ашафенбург.
Со секуларизацијата на Архиепископијата во Мајнц во 1803 година, Карл Теодор Антон Марија фон Далберг бил компензиран со добивањето на новосоздадените кнежевства Ашафенбург и Регенсбург и Грофовијата Вецлар. Заедно со градот Ашафенбург, Кнежевството Ашафенбург исто така се состоело од Клингенберг, Лор, Ауфенау, Стадпрозелтен, Орб и Аура.
Кнежевството станало дел од Рајнскиот Сојуз во 1806 година по распаѓањето на Светото Римско Царство. Во 1810 година Наполеон му го доделил кнежеството Регенсбург на Далберг на Кралството Баварија и му исплатил компензација со Ханау и Фулда. Далберг ги споил своите преостанати територии Ашафенбург, Франкфурт, Вецлар, Ханау и Фулда во новото Големо Војводство Франкфурт, при што Кнежевството Ашафенбург станало департман на новото големо војводство. Меѓутоа, градот Ашафенбург останал резиденција на Далберг. Регионот бил припоен од Баварија во 1814 година.
Областа на Кнежевството била 5.160 км², а населението било околу 300.000 жители. Резиденцијата на принцот била во градот Ашафенбург.
Далберг бил прогресивен владетел кој, за време на неговото кратко владеење, меѓу другото, го укинал крепосништвото и задолжителната работа, го реформирал училишниот и образовниот систем и издал декрет за еманципација на Евреите. Сепак, неговата политичка моќ била ограничена од француската надмоќ.
Наводи
- Köbler, Gerhard (1988). Historisches Lexikon der deutschen Länder (германски). Munich: Verlag C. H. Beck. стр. 639. ISBN 3-406-33290-0.
Литература
- Чарлс од Болие-Марконе: Charles of Dalberg and his time. On the biography and characteristics of the Prince Primate. 2 тома. Бохлау, Вајмар 1879 година.
- Конрад М. Фарбер, Албрехт Клосе, Херман Рајдел (уред.): Carl von Dalberg. Archbishop and statesman (1744–1817). Mittelbayerische Druck- und Verlagsgesellschaft, Регенсбург 1994, ISBN 3-927529-03-6 (каталог на изложба).
- Херман Кетерер: The Principality of Aschaffenburg and its transition to the Crown of Bavaria. Festschrift за стогодишнината комеморација. Во име на судијата во Ашафенбург. Ашафенбург судија, Ашафенбург 1915 година (дигитална копија).
- Комисија за баварска државна историја при Баварската академија на науките (уред.): Historical Atlas of Bavaria. Дел: Франконија. Серија 1, број 12: Гинтер Крист: Aschaffenburg. Basic principles of the administration of the Mainz Monastery and the Dalberg State. Комисија за баварска државна историја и други, Минхен и други 1963 година.