Хаплогрупа R (Y-ДНК)
Хаплогрупа R | |
---|---|
Можно време на потекло | околу 27.000 години пред сегашноста[1][2] |
Можно место на потекло | Индиски Потконтинент,[3] или Северна Азија[4] |
Предок | P-M45 (P1c, порано P1), една од трите примарни клади на P* (P-F5850) |
Потомци | R1 (R-M173), R2 (R-M479) (R2) |
Својствени мутации | M207/Page37/UTY2, CTS207/M600/PF5992, CTS2426/M661/PF6033, CTS2913/M667, CTS3229/M672/PF6036/YSC0001265, CTS3622/PF6037, CTS5815/M696, CTS6417/Y480, CTS7876/PF6052, CTS7880/M725/PF6053, CTS8311/M732, CTS9005/M741, CTS10663/M788, CTS11075/M795/P6078, CTS11647/Y369, F33/M603/PF6013, F63/M614/PF6016, F82/M620, F154/M636, F295/M685, F356/M703/PF5919, F370/M708/Y479, F459/Y482, F652/M805, F765, FGC1168, L248.3/M705.3, L747/M702/PF5918/YSC0000287, L760/M642/PF5877/YSC0000286, L1225/M789/YSC0000232, L1347/M792/PF6077/YSC0000233, M613, M628/PF5868, M651/Y296, M718, M734/PF6057/S4/YSC0000201, M760/Y506, M764/PF5953, M799, P224/PF6050, P227, P229/PF6019, P232, P280, P285, PF5938, PF6014/S9[1] |
Хаплогрупата R, или R-M207, е хоплогрупа на ДНК на Y-хромозомот. Таа е и многубројна и широко распространета меѓу денешните луѓе.
Некои потклади се пронајдени уште од праисторијата во Европа, Средна Азија и Јужна Азија. Други долго време се присутни, на пониски нивоа, во делови од Западна Азија и Африка. Некои власти, исто така, сугерираат, поконтроверзно, дека R-M207 одамна е присутен меѓу Индијанците во Северна Америка - теорија која сè уште не е широко прифатена.[5]
Според генетичарот Спенсер Велс, хаплогрупата К, од која потекнуваат хаплогрупите P и Q, потекнува од Блискиот Исток или Средна Азија.[6] Сепак, Карафет и сор. (2014) предложи дека „брзата диверзификација... на K-M526 “, исто така позната како К2, најверојатно се случила во Југоисточна Азија (близу Индонезија) и подоцна се проширила на континентална Азија, иако тие не можеle да исклучат дека таа може да се појавила во Евроазија, а подоцна и исчезнаla таму, и дека било кое од овие сценарија се „подеднакво парсимониус“.[7]
Структура
Хаплогрупа R | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Потекло
Генетичарот Спенсер Велс сугерираl дека хаплогрупата К, од која потекнува хаплогрупата P, најверојатно потекнува од Блискиот Исток или Средна Азија, можеби во регионот на Иран или Пакистан.[6] Хаплогрупата P1 можеби се појавила во Југоисточна Азија, но според Карафет и сор. оваа хипотеза е „скромна“ и исто толку е веројатно дека потекнува од друго место во Евроазија.[7] Се верува дека SNP M207, кој ја дефинира Хаплогрупата R, настанал за време на ерата на доцен палеолит, пред околу 27.000 години.[1][2]
Пронајден е само еден потврден пример на базален R*, во остатоци стари 24.000 години, познати како MA1, пронајдени во културата Малта–Бурет во близина на Бајкалското Езеро во Сибир.[2] (Додека жив пример на R-M207(xM17,M124) бил пријавен во 2012 година, но не бил тестиран за SNP M478; засегнатиот маж – меѓу примерокот од 158 етнички Таџикистански мажи од Бадакшан, Авганистан – затоа може да припаѓа на R2.)
Можно е ниту една од примарните гранки на R-M207, имено R1 (R-M173) и R2 (R-M479) сè уште да постојат во нивните базални, оригинални форми, т.е. R1* и R2*. Ниту еден потврден случај, жив или мртов, не е пријавен во научната литература. (Иако во случајот со R2*, направено е релативно малку истражување.)
И покрај реткоста на R* и R1*, релативно брзото проширување – географски и нумерички – на подкладите особено од R1, често е забележано: „и R1a и R1b содржат млади, проширувања налик на ѕвездички“ (Karafet 2008).
Широката географска распространетост на R1b, е исто така забележана. Халаст и сор. (2014) спомнале дека живите примери пронајдени во Средна Азија вклучуваат:
- „најдлабоката подклада“ на R-M269 (R1b1a1a2) – најбројната гранка на R1b во Западна Европа и;
- ретката подклада R-PH155 (R1b1b) пронајдена само кај еден Бутанец и еден Таџикистанец.
(Додека Халаст и соработниците сугерирал дека R-PH155 е „речиси стар колку R1a/R1b поделбата“, R-PH155 подоцна било откриено дека е подклада на R-L278 (R1b1) и му е дадено филогенетско име R1b1b.)
Распространетост
Y-хаплогрупата R-M207 е вообичаена низ Европа, Јужна Азија и Средна Азија (Kayser 2003). Се јавува и на Кавказ и Сибир. Некои малцинства во Африка исто така носат подклади на R-M207 на високи честоти.
Додека некои домородни народи на Америка и Австралија исто така имаат високи нивоа на R-M207, не е јасно дали тие се длабоко вкоренети или ефект на европската колонизација за време на раниот нов век.
R (R-M207)
Хаплогрупата R* Y-ДНК (xR1,R2) е пронајдена во остатоци од пред 24.000 години од Малта во Сибир во близина на Бајкалското Езеро.[9] Во 2013 година, R-M207 бил пронајден кај еден од 132 мажи од Киргизите од Источен Киргистан.[10]
R1 (R-M173)
Постојат многу низводни мутации на хаплогрупата R. (Semino 2000 и Rosser 2000).
Првично, имало дебата за потеклото на хаплогрупата R1b кај Индијанците. Две рани студии сугерирале дека оваа хаплогрупа би можела да биде една од основачките сибирски лози на домородните Американци, но ова сега се смета за неверојатно, бидејќи лозата R1b што вообичаено се среќава кај Индијанците во повеќето случаи ие дентична со оние кај западноевропејците, и нејзините највисоки концентрацијата се наоѓа меѓу различни културолошки неповрзани племиња, во источна Северна Америка.[11]
Така, според неколку автори, хаплогрупата R1b најверојатно била воведена преку мешање за време на европското населување во Северна Америка по 1492 година.[12][13][14]
R2 (R-M479)
Хаплогрупата R-M479 е дефинирана со присуството на маркерот M479. Парагрупата за лозата R-M479 се наоѓа претежно во Јужна Азија, иако длабоко вкоренети примери се пронајдени и кај португалските, шпанските, татарските (Башкортостан, Русија) и осетиските (Кавказ) популации (Myres 2010).
Една ретка подклада може да се појави само кај Ашкенази Евреите, веројатно како резултат на основачкиот ефект.
Поврзано
- Праисториска Азија
- Праисториска Европа
Наводи
- ↑ 1,0 1,1 1,2 ISOGG, Y-DNA Haplogroup R and its Subclades – 2016 (12 December 2016).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Raghavan, M. et al. 2014. Upper Palaeolithic Siberian genome reveals dual ancestry of Native Americans, Nature, 505, 87–91.
- ↑ van Driem, George L. (25 May 2021). Ethnolinguistic Prehistory: The Peopling of the World from the Perspective of Language, Genes and Material Culture (англиски). BRILL. стр. 204. ISBN 978-90-04-44837-7.
- ↑ Mahal, David G.; Matsoukas, Ianis G. (2018). „The Geographic Origins of Ethnic Groups in the Indian Subcontinent: Exploring Ancient Footprints with Y-DNA Haplogroups“. Frontiers in Genetics. 9: 4. doi:10.3389/fgene.2018.00004. ISSN 1664-8021. PMC 5787057. PMID 29410676.
It originated in north Asia about 27,000 years ago (ISOGG, 2016). It is one of the most common haplogroups in Europe, with its branches reaching 80 percent of the population in some regions (Eupedia, 2017). From somewhere in central Asia, some descendants of the man carrying the M207 mutation on the Y chromosome headed south to arrive in India about 10,000 years ago (Wells, 2007).
- ↑ Zhao, Zhongming; Khan, Faisal; Borkar, Minal; Herrera, Rene; Agrawal, Suraksha (2009). „Presence of three different paternal lineages among North Indians: A study of 560 Y chromosomes“. Annals of Human Biology. 36 (1): 46–59. doi:10.1080/03014460802558522. ISSN 0301-4460. PMC 2755252. PMID 19058044.
Figure 3
- ↑ 6,0 6,1 Wells, Spencer (20 November 2007). Deep Ancestry: The Landmark DNA Quest to Decipher Our Distant Past (англиски). National Geographic Books. стр. 79. ISBN 978-1-4262-0211-7. "Given the widespread distribution of K, it probably arose somewhere in the Middle East or Central Asia, perhaps in the region of Iran or Pakistan."
- ↑ 7,0 7,1 „Improved phylogenetic resolution and rapid diversification of Y-chromosome haplogroup K-M526 in Southeast Asia“. European Journal of Human Genetics. 23 (3): 369–73. March 2015. doi:10.1038/ejhg.2014.106. PMC 4326703. PMID 24896152. "This pattern leads us to hypothesize a southeastern Asian origin for P-P295 and a later expansion of the ancestor of subhaplogroups R and Q into mainland Asia. An alternative explanation would involve an extinction event of ancestral P-P295* chromosomes everywhere in Asia. These scenarios are equally parsimonious. They involve either a migration event (P* chromosomes from Indonesia to mainland Asia) or an extinction event of P-P295* paragroup in Eurasia."
- ↑ Lbova, Liudmila (2021). „The Siberian Paleolithic site of Mal'ta: a unique source for the study of childhood archaeology“. Evolutionary Human Sciences. 3: 8, Fig. 6-1. doi:10.1017/ehs.2021.5. PMC 10427291 Проверете ја вредноста
|pmc=
(help). PMID 37588521 Проверете ја вредноста|pmid=
(help). - ↑ „Upper Palaeolithic Siberian genome reveals dual ancestry of Native Americans“. Nature. 505 (7481): 87–91. January 2014. Bibcode:2014Natur.505...87R. doi:10.1038/nature12736. PMC 4105016. PMID 24256729.CS1-одржување: display-автори (link)
- ↑ „Afghan Hindu Kush: where Eurasian sub-continent gene flows converge“. PLOS ONE. 8 (10): e76748. 18 October 2013. Bibcode:2013PLoSO...876748D. doi:10.1371/journal.pone.0076748. PMC 3799995. PMID 24204668.CS1-одржување: display-автори (link)
- ↑ Bolnick, Deborah; Bolnick, Daniel; Smith, David (2006). „Asymmetric Male and Female Genetic Histories among Native Americans from Eastern North America“. Molecular Biology and Evolution. 23 (11): 2161–2174. doi:10.1093/molbev/msl088. PMID 16916941. "In most cases, there is widespread agreement about whether a particular haplogroup represents an ancient Native American lineage or post-1492 admixture, but the status of haplogroup R-M173 has recently been subject to some debate. Some authors have argued that this haplogroup represents a founding Native American lineage (Lell et al. 2002; Bortolini et al. 2003), whereas others suggest that it instead reflects recent European admixture (Tarazona-Santos and Santos 2002; Bosch et al. 2003; Zegura et al. 2004). In eastern North America, the pattern of haplotype variation within this haplogroup supports the latter hypothesis: R-M173 haplotypes do not cluster by population or culture area, as haplotypes in the other founding haplogroups do, and most match or are closely related to R-M173 haplotypes that are common in Europe but rare in Asia. This pattern is opposite than expected if the Native American R-M173 haplotypes were descended from Asian haplotypes and suggests that recent European admixture is responsible for the presence of haplogroup R-M173 in eastern North America."
- ↑ Bolnick, Deborah Ann (2005). The Genetic Prehistory of Eastern North America: Evidence from Ancient and Modern DNA (англиски). University of California, Davis. стр. 83. "Haplogroup R - M173 likely represents recent (post 1492) European admixture, as may P-M45* (Tarazona-Santos and Santos 2002; Bosch et al. 2003..."
- ↑ Raff, Jennifer (8 February 2022). Origin: A Genetic History of the Americas (англиски). Grand Central Publishing. стр. 59–60. ISBN 978-1-5387-4970-8. "Y chromosome founder haplogroups in Native Americans include Q-M3 (and its sub-haplogroups, Q-CTS1780), and C3-MPB373 (potentially C- P39-Z30536). Other haplogroups found [sic] Native American populations, like R1b, were likely the result of post-European contact admixture (44)."
- ↑ Malhi, Ripan Singh; Gonzalez-Oliver, Angelica; Schroeder, Kari Britt; и др. (December 2008). „Distribution of Y chromosomes among Native North Americans: A study of Athapaskan population history“. American Journal of Physical Anthropology. 137 (4): 412–424. doi:10.1002/ajpa.20883. PMC 2584155. PMID 18618732. "All individuals that did not belong to haplogroup Q and C were excluded from the Haplotype data set because these haplotypes are likely the result of non-native admixture (Tarazona-Santos and Santos, 2002; Zegura et al., 2004; Bolnick et al, 2006)...The frequency of haplogroup C is highest in Northwestern North America and the frequency of haplogroup R, the presence of which is attributed to European admixture, reaches its maximum in Northeastern North America."
Литература
- Myres NM, Rootsi S, Lin AA, Järve M, King RJ, Kutuev I, и др. (January 2011). „A major Y-chromosome haplogroup R1b Holocene era founder effect in Central and Western Europe“. European Journal of Human Genetics. 19 (1): 95–101. doi:10.1038/ejhg.2010.146. PMC 3039512. PMID 20736979.
- Lell JT, Sukernik RI, Starikovskaya YB, Su B, Jin L, Schurr TG, Underhill PA, Wallace DC (January 2002). „The dual origin and Siberian affinities of Native American Y chromosomes“. American Journal of Human Genetics. 70 (1): 192–206. doi:10.1086/338457. PMC 384887. PMID 11731934.
- Singh Malhi, Ripan; Gonzalez-Oliver, Angelica; Schroeder, Kari Britt; Kemp, Brian M.; Greenberg, Jonathan A.; Dobrowski, Solomon Z.; Smith, David Glenn; Resendez, Andres; Karafet, Tatiana; Hammer, Michael; Zegura, Stephen; Brovko, Tatiana (December 2008). „Distribution of Y chromosomes among native North Americans: A study of Athapaskan population history“ (PDF). American Journal of Physical Anthropology. 137 (4): 412–424. doi:10.1002/ajpa.20883. PMC 2584155. PMID 18618732. Архивирано од изворникот (PDF) на 2010-06-17.
- Kivisild T, Rootsi S, Metspalu M, Mastana S, Kaldma K, Parik J, и др. (February 2003). „The genetic heritage of the earliest settlers persists both in Indian tribal and caste populations“. American Journal of Human Genetics. 72 (2): 313–32. doi:10.1086/346068. PMC 379225. PMID 12536373.
- Wells RS, Yuldasheva N, Ruzibakiev R, Underhill PA, Evseeva I, Blue-Smith J, и др. (August 2001). „The Eurasian heartland: a continental perspective on Y-chromosome diversity“. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 98 (18): 10244–9. Bibcode:2001PNAS...9810244W. doi:10.1073/pnas.171305098. PMC 56946. PMID 11526236.
- Underhill PA, Myres NM, Rootsi S, Metspalu M, Zhivotovsky LA, King RJ, и др. (April 2010). „Separating the post-Glacial coancestry of European and Asian Y chromosomes within haplogroup R1a“. European Journal of Human Genetics. 18 (4): 479–84. doi:10.1038/ejhg.2009.194. PMC 2987245. PMID 19888303.
- Kivisild, T.; Rootsi, S.; Metspalu, M.; Mastana, S.; Kaldma, K.; Parik, J.; Metspalu, E.; Adojaan, M.; Tolk, H.-V.; Stepanov, V.; Gölge, M.; Usanga, E.; Papiha, S.S.; Cinnioğlu, C.; King, R.; Cavalli-Sforza, L.; Underhill, P.A.; Villems, R. (February 2003). „The Genetic Heritage of the Earliest Settlers Persists Both in Indian Tribal and Caste Populations“ (PDF). The American Journal of Human Genetics. 72 (2): 313–332. doi:10.1086/346068. PMC 379225. PMID 12536373. S2CID 951358. Архивирано од изворникот (PDF) на 2007-06-27. Посетено на 2024-02-01.
- Luigi Luca Cavalli-Sforza (1994). The History and Geography of Human Genes. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-08750-4.
- Karafet TM, Mendez FL, Meilerman MB, Underhill PA, Zegura SL, Hammer MF (May 2008). „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Research. 18 (5): 830–8. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.
- Semino O, Passarino G, Oefner PJ, Lin AA, Arbuzova S, Beckman LE, и др. (November 2000). „The genetic legacy of Paleolithic Homo sapiens sapiens in extant Europeans: a Y chromosome perspective“. Science. 290 (5494): 1155–9. Bibcode:2000Sci...290.1155S. doi:10.1126/science.290.5494.1155. PMID 11073453.
- Wells RS, Yuldasheva N, Ruzibakiev R, Underhill PA, Evseeva I, Blue-Smith J, и др. (August 2001). „The Eurasian heartland: a continental perspective on Y-chromosome diversity“. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 98 (18): 10244–9. Bibcode:2001PNAS...9810244W. doi:10.1073/pnas.171305098. PMC 56946. PMID 11526236.
- Passarino G, Cavalleri GL, Lin AA, Cavalli-Sforza LL, Børresen-Dale AL, Underhill PA (September 2002). „Different genetic components in the Norwegian population revealed by the analysis of mtDNA and Y chromosome polymorphisms“. European Journal of Human Genetics. 10 (9): 521–9. doi:10.1038/sj.ejhg.5200834. PMID 12173029.
- Behar DM, Thomas MG, Skorecki K, Hammer MF, Bulygina E, Rosengarten D, и др. (October 2003). „Multiple origins of Ashkenazi Levites: Y chromosome evidence for both Near Eastern and European ancestries“. American Journal of Human Genetics. 73 (4): 768–79. doi:10.1086/378506. PMC 1180600. PMID 13680527.
- Saha A, Sharma S, Bhat A, Pandit A, Bamezai R (2005). „Genetic affinity among five different population groups in India reflecting a Y-chromosome gene flow“. Journal of Human Genetics. 50 (1): 49–51. doi:10.1007/s10038-004-0219-3. PMID 15611834.
- Sengupta S, Zhivotovsky LA, King R, Mehdi SQ, Edmonds CA, Chow CE, и др. (February 2006). „Polarity and temporality of high-resolution y-chromosome distributions in India identify both indigenous and exogenous expansions and reveal minor genetic influence of Central Asian pastoralists“. American Journal of Human Genetics. 78 (2): 202–21. doi:10.1086/499411. PMC 1380230. PMID 16400607.
- Cinnioglu (2004). „Excavating Y-chromosome haplotype strata in Anatolia“ (PDF). Human Genetics. 114 (2): 127–48. doi:10.1007/s00439-003-1031-4. PMID 14586639. S2CID 10763736. Архивирано од изворникот (PDF) на 2006-06-19.
- Underhill PA, Myres NM, Rootsi S, Metspalu M, Zhivotovsky LA, King RJ, и др. (April 2010). „Separating the post-Glacial coancestry of European and Asian Y chromosomes within haplogroup R1a“. European Journal of Human Genetics. 18 (4): 479–84. doi:10.1038/ejhg.2009.194. PMC 2987245. PMID 19888303.
- Kayser M, Brauer S, Weiss G, Schiefenhövel W, Underhill P, Shen P, и др. (February 2003). „Reduced Y-chromosome, but not mitochondrial DNA, diversity in human populations from West New Guinea“. American Journal of Human Genetics. 72 (2): 281–302. doi:10.1086/346065. PMC 379223. PMID 12532283.
- Firasat S, Khaliq S, Mohyuddin A, Papaioannou M, Tyler-Smith C, Underhill PA, и др. (January 2007). „Y-chromosomal evidence for a limited Greek contribution to the Pathan population of Pakistan“. European Journal of Human Genetics. 15 (1): 121–6. doi:10.1038/sj.ejhg.5201726. PMC 2588664. PMID 17047675.
- Krahn, Thomas. „FTDNA Draft Y-DNA Tree (AKA YTree)“. Family Tree DNA. Архивирано од изворникот на 2015-08-15.
- Rosser ZH, Zerjal T, Hurles ME, Adojaan M, Alavantic D, Amorim A, Amos W, Armenteros M, и др. (2000). „Y-Chromosomal Diversity in Europe Is Clinal and Influenced Primarily by Geography, Rather than by Language“. American Journal of Human Genetics. 67 (6): 1526–1543. doi:10.1086/316890. PMC 1287948. PMID 11078479.