Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээ

Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээ

Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээ нь ажил олгогчдын хууль ёсны дагуу ажилчдаа төлж болох хамгийн бага цалин буюу ажилчид хөдөлмөрөө зарж болохгүй доод үнэ юм. Ихэнх улс орнууд 20-р зууны эцэс гэхэд хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээний хууль тогтоомжийг нэвтрүүлсэн. Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээ нь хөдөлмөрийн өртөгийг нэмэгдүүлдэг тул компаниуд ихэвчлэн концертын ажилчдыг ашиглах, хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээ бага эсвэл байхгүй газар руу шилжүүлэх эсвэл ажлын функцийг автоматжуулах замаар хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээний хуулиас зайлсхийхийг хичээдэг. Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээний бодлого нь улс орон, тэр байтугай улс орон дотроо ихээхэн ялгаатай байж болох ба өөр өөр бүс нутаг, салбар, насны бүлгүүд өөрсдийн хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тогтоодог. Эдгээр өөрчлөлтөд амьжиргааны өртөг, бүс нутгийн эдийн засгийн нөхцөл, салбарын онцлог зэрэг хүчин зүйлс нөлөөлдөг.^[1]

Хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тогтоох хөдөлгөөнийг ажил олгогчид хөлсний дэлгүүрт ажилчдын мөлжлөгийг таслан зогсоох зорилгоор анх санаачилсан бөгөөд тэдэнтэй шударга бус наймаа хийдэг гэж үздэг. Цаг хугацаа өнгөрөхөд хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг бага орлоготой гэр бүлүүдэд туслах нэг арга гэж үзэх болсон. 1894 онд Шинэ Зеландад гишүүдийнхээ хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тогтоосон үйлдвэрчний эвлэлийн албадлагын гишүүнчлэлийг хэрэгжүүлэх орчин үеийн үндэсний хуулиуд батлагдсан. Хэдийгээр олон улсад хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээний тухай хууль хүчин төгөлдөр мөрдөгдөж байгаа ч хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээний давуу болон сул талуудын талаар саналын зөрүүтэй байдаг. Түүнчлэн хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг шууд хуульчлах, эдийн засгийн үзүүлэлтэд тулгуурлан хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тохируулдаг томъёолол тогтоох, ажил олгогч, ажилтны төлөөлөлтэй зөвшилцөн хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг тогтоодог цалингийн зөвлөлтэй байх зэрэг янз бүрийн аргыг бодож хөдөлмөрийн хөлсний доод хэмжээг хэрэгжүүлэх боломжтой.