Fatmawati

Fatmawati
Fatmawati Soekarno (1966)
Wanita Indonesia Pertama
Dalam jawatan
17 Ogos 1945 – 12 Mac 1967
PresidenSoekarno
Digantikan olehTien Soeharto
Butiran peribadi
Lahir(1923-02-05)5 Februari 1923
Bengkulu, Hindia Timur Belanda (kini Indonesia)
Meninggal dunia14 Mei 1980(1980-05-14) (umur 57)
Kuala Lumpur, Malaysia
Tempat persemadianPerkuburan Karet, Jakarta, Indonesia
KerakyatanIndonesia
PasanganSoekarno

Fatmawati (5 Februari 1923 – 14 Mei 1980)[1] merupakan Pahlawan Nasional Indonesia. Sebagai wanita Indonesia pertama, beliau merupakan isteri ketiga Soekarno, presiden Indonesia pertama, dan ibu kepada presiden wanita Indonesia pertama, Megawati Soekarnoputri. Beliau diberikan kibaran bendera oleh Indonesia.[2]

Biografi

Fatmawati membina bendera pertama Indonesia.[2] Gambar ini menunjukkan pertama kalinya bendera Indonesia dikibarkan.

Fatmawati dilahirkan pada 5 Februari 1923 di Bengkulu kepasa Hasan Din dan Chadijah.[3] Salah seorang nenek moyangnya ialah puteri kerajaan Minangkabau, Kesultanan Inderapura.[4] Apabila beliau bertemu dengan Soekarno, beliau merupakan seorang remaja dan beliau telah berkahwin dengan seorang wanita berusia 53 tahun bernama Inggit. Tidak mengejutkan, isteri Soekarno enggan melepaskan suaminya tetapi, selepas dua tahun, Inggit bersetuju untuk bercerai. Sukarno merasionalisasikan keperluan untuk isteri barunya dengan menyatakan keinginannya untuk memiliki seorang anak untuk meneruskan namanya.[5]

Fatmawati bersama lima anaknya bersama Soekarno

Pada tahun 1943 Fatmawati menjadi isteri ketiga Soekarno dan pada tahun berikutnya melahirkan anak pertamanya, seorang anak lelaki. Sukarno menamakan anaknya Guntur yang bermaksud guruh. Pada tahun 1945 beliau menjadi isterinya ketika Indonesia mengisytiharkan kemerdekaan. Bendera negara baru itu dijahit oleh Fatmawati,[2] dan bendera yang sama diterbangkan semula setiap tahun sehingga tahun 1967. Beliau bukan isteri pertamanya, kerana telah berkahwin beberapa kali sebelum ini. Walau bagaimanapun, semua isteri terdahulu telah bercerai mengikut undang-undang negeri. Oleh itu Fatmawati merupakan satu-satunya isteri beliau pada masa itu.

Poligami

Terdapat pergerakan untuk memperbaharui hak-hak wanita di Indonesia dan sebahagian daripada ini adalah untuk memperbaharui undang-undang perkahwinan. Fatmawati tidak pada awalnya memihak kepada pembaharuan undang-undang ini sehingga beliau mengetahui tentang niat suaminya untuk berkahwin lagi. Selain itu, kali ini Soekarno memutuskan bahawa beliau tidak mahu menceraikan Fatmawati tetapi berniat mempunyai dua isteri.[6]

Fatmawati membantah apabila suaminya mengambil Hartini, isteri barunya, mengikut undang-undang Islam. Soekarno berkahwin dengan wanita lain dari Jawa pada tahun 1953 dan Fatmawati berpindah keluar dari istana presiden dan tinggal berasingan di Jakarta.[7] Sebagai sebahagian daripada penyelesaian Fatmawati dibenarkan untuk memegang gelaran Wanita Pertama.[5] Perkembangan ini merupakan tamparan besar kepada pergerakan wanita yang semakin meningkat. Fatmawati memutuskan bahawa dia akan menceraikan Presiden, tetapi dia tidak dapat mencari pemimpin agama yang sanggup menentang kehendak Sukarno.[6] Organisasi wanita itu menghiburkan dan menasihati Fatmawati dan mereka cuba mendorongnya untuk kembali ke istana dan membina semula haknya. Soekarno sendiri sangat marah dengan perkembangan ini walaupun isterinya baru memahami kemarahan Fatmawati.[8]

Isteri baru Soekarno melahirkan dua anak lagi; Walau bagaimanapun, Soekarno bertindak balas dengan teruk apabila dia mendengar bahawa isterinya yang paling lama telah membenarkan kumpulan wanita mempertimbangkan untuk memindahkan gelaran Wanita Pertama kepadanya. Soekarno kembali dan membuangnya dari pertemuan itu dan dibuang ke Bogor.[5]

Pada tahun 1953 Fatmawati menjadi prihatin terhadap nasib kanak-kanak dengan tuberkulosis. Beliau mendirikan Yayasan Ibu Soekarno untuk membiayai sebuah hospital. Pada tahun berikutnya sebuah hospital dibuka dengan bantuan pembiayaan kerajaan. Ini dipanggil Hospital Puan Soekarno dan Fatmawati meletakkan batu asas pada tahun 1954. Kelahiran hospital itu sudah lama. Pembinaan bangunan baru dihentikan oleh masalah kewangan dan tidak sampai tahun 1961 bahawa hospital dibuka. Pada masa itu hospital itu dikendalikan oleh Kementerian Kesihatan dan ia tidak pakar dalam tuberkulosis atau kanak-kanak tetapi hospital umum. Pada tahun 1967 nama itu telah diubah menjadi Hospital Umum Pusat Fatmawati.[9]

Anak kedua Fatmawati, Megawati Soekarnoputri, adalah anak perempuan yang menjadi presiden pada tahun 2001.

Kematian

Pusara Fatmawati di Perkuburan Karet Bivak, Jakarta

Fatmawati meninggal dunia akibat serangan jantung pada 14 Mei 1980 di Hospital Kuala Lumpur,Kuala Lumpur, Malaysia, semasa dalam perjalanan pulang ke Jakarta dari umrah di Mekah.[3] Beliau disemadikan di Perkuburan Karet Bivak, Jakarta Pusat.

Legasi

Lapangan Terbang Fatmawati Soekarno di Bengkulu, jalan arteri utama, dan hospital, kedua-duanya di Jakarta Selatan dinamakan sempena namanya.

Rujukan

  1. ^ Tiga Putri Bung Karno Raih Penghargaan MURI Diarkibkan 2011-06-20 di archive.today (Indonesia)
  2. ^ a b c MacDonald, Ian (2006). "Indonesia". Flags of the World. Dicapai pada 13 March 2010.
  3. ^ a b "Biography of Fatmawati". Kepustakaan Presiden-Presiden Indonesia. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 July 2011.
  4. ^ Agus, Yusuf, Sejarah Pesisir Selatan, Jakarta : PT. Arina Yudi, 2001
  5. ^ a b c Friend, Theodore (2003). Indonesian Destinies p.74 et al. Harvard University Press. m/s. 628. ISBN 978-0-674-01137-3. Dicapai pada March 2010. Check date values in: |accessdate= (bantuan)
  6. ^ a b Wieringa, Saskia (2002). Sexual politics in Indonesia p115 et al. Palgrave Macmillan. m/s. 390. ISBN 978-0-333-98718-6. Dicapai pada March 2010. Check date values in: |accessdate= (bantuan)
  7. ^ Geerken, Horst H (2010). A Gecko for Luck p180. BoD – Books on Demand. m/s. 394. ISBN 978-3-8391-5248-5. Dicapai pada 28 November 2013.
  8. ^ The women's movement in post-colonial Indonesia, Elizabeth Martyn, p137, 2005. Retrieved March 2010
  9. ^ History of Hospital. Retrieved March 2010

Pautan luar

Didahului oleh
Gelaran baru 		Wanita Pertama Indonesia
1945–1967 		Diikuti oleh:
Tien Soeharto