Bahá'í
De Bahá'í-Gloven wardt in de hele Welt mang Millionen vun Minschen praktezeert, Minschen vun elkeen Rass, Kultuur un Börgerstand. Bahá'ís glöövt an een Gott, de sik sien Kreatuur dörch Baden, dörch sien Manifestatschonen apenbaart. Mank de Manifestatschonen weren Moses, Jesus, Mohammed, Zoroaster un Buddha. In use Tiet sünd de twee Bahá'í-Manifestatschonen de Báb (Dat Door) un Bahá'u'lláh (Gott Sien Herrlichkeit).
De Bahá'í-Gloven füng in 't Jahr 1844 an, in wat dunntomaal "Persien" was (dat hüdige Land Iraan), to de Tiet, in de De Báb Sien Mischoon künnig maak. Dat dä He, üm de Glövigen för Den to rüsten, de achter Em kamen schull, meist so as Johannes de Döper sien Gemeen för Christus sien Kamen rüsten dä. De Báb apenbaar 'n Barg Gebäden un Schriften in sien kort Amt, dat mit sien Märtyrerdood un mit d'n Märtyrerdood vun mehr as 10 000 "Bábís" (as Sien Glövigen dunn nöömt wöörn) ennen dä. Vääl vun de overlävenen Glövigen weren verarmt un verbannt.
Mank de Verbannten was Bahá'u'lláh un Sien Familie, ook sien lütten Sohn 'Abdu'l-Bahá. In sien Exil in d'n Irak in 't Jahr 1863 möök Bahá'u'lláh sien Misschoon künnig. D'n Rest vun sien Läven bröch he achter Trallen un in 't Exil to, un dor apenbaar he de Schriften, de nu dat Läven vun de Bahá'ís stüürt.