Kaiser
Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Kaiser (Mehrdüdig Begreep).
De Titel Kaiser (ok Keisar, Kayser, Keiser oder Keyser; for Froenslüde Kaisersche) is vun den röömschen Naam Gaius Iulius Caesar (Caesar=Kaiser) hernahmen. Vun Augustus af an sünd de Herrschers vun dat Röömsche Riek „Kaiser“ nömmt wurrn. Akraat weer de Reed vun Imperator Caesar Augustus. De Kaisertied duer in dat Byzantiensche Riek bit 1453, man in Westrom gung se al 476 to Enne.
Nadem in Europa in dat Middeloller dat Kaiserdom in’n Westen vun Karl den Groten in dat Johr 800 nee up’e Been stellt wurrn weer, hefft ok de Herrschers vun dat Frankenriek un later vun dat Hillge Röömsche Riek den Titel vun en „Kaiser“ kregen, wenn se vun den Paavst kröönt wurrn sünd. Al ummer weer dat so ankeken wurrn, dat de Kaiser siene Macht ut den Himmel kregen harr un in’t Middeloller hett de christliche Gloven dat so utleggt, dat de Kaiser in’n Westen dat Avendland un den christlichen Gloven schulen un verdeffenderen schollen. Vundeswegen stunn jem ok de „Ehrenhoheit“ to over all christlich-latienschen Könige, ofschoonst dat meist gor nich oder bloß man minne dör to setten weer. Dat Kaiserdom in’t Middeloller weer en „högere Königsherrschop“[1] In de Nutied hett de Titel veel vun sien Glanz un Egenoord verlaren. Mit Gott un Christendom un mit de ganze Welt hett he nich mehr so veel to doon harrt un is jummers mehr overeen wurrn mit den Titel vun en grötteren König. Bovenhen hefft nu ok Herrschers den Kaisertitel kregen, de gor nich in Europa leevden un de ok gor keen Christenminschen weern, sunnerlich, wenn se meenen, se stammen vun de Gödder af. De eenzige Minsch, de hüdigendags noch as Kaiser betekent warrt, is de Tennō vun Japan.
Kiek ok bi
Belege
- ↑ Bernd Schneidmüller: Die Kaiser des Mittelalters. Von Karl dem Großen bis Maximilian I. München 2006, S. 7.