Simon H. Johnson

Simon Johnson (2024)

Simon H. Johnson (* 1963 in Sheffield) is en US-amerikaansch Wertschapswetenschapler vun britisch Herkunft. He weer van März 2007 bit August 2008 Chefökonom vun den Internatschonalen Währungsfonds (IWF).[1] Siet 2004 arbeit he as Ronald A. Kurtz Professor of Entrepreneurship an de MIT Sloan School of Management.[2] 2024 kreeg he gemeensam mit Daron Acemoğlu und James Alan Robinson den Alfred-Nobel-Gedächtnispries för Wertschapswetenschapen „för Studien doröver, wu Institutschonen billd wurrn un den Wohlstand beinflooten“.[3]

Leven

He hett Afslüsse as Bachelor vun de University of Oxford, as Master of Arts (M.A.) vun de University of Manchester as ok den Doktergrad (Ph.D.) in Wertschapswetenschapen vun dat MIT (Promotschoon 1989 bi Rudiger Dornbusch). Johnson harr in sien Loopbahn all tallriek wetenschapliche oder politikverbunnen Positschonen inne. Stand 2011 hett he an bi dat National Bureau of Economic Research un Centre for Economic Policy Research arbeit un weer Berader för dat Congressional Budget Office tätig. Johnson begrünnd sien Unafhängigkeit dormit, dat he woll Vördrääg bi Interessengruppen hollen harr, aber sück weder in en Ünnernehmenspositschon befinnen dee noch en sponsert Forschung övernehmen dee.

Dat Expertenrebeet vun Johnson sünd ünner annern de Finanzmärkte. He kritiseert dorbi den Infloot vun Finanzünnernehmen up de Regeeren (wat he as „Finanzoligarchie“ betekent hett)[4] un weer ünner annern för de Ermittlungen vun de Börsenupsicht SEC gegen Goldman Sachs. Aflehnend steiht he wegen eenige Forschungsergevnisse den Versöök vun Republikanern entgegen, de den Koop vun Eegenheimen vun arm Lüüd as Finanzkrisenoorsaak dortostellen (kiek Kontroverse to’n Community Reinvestment Act) un sücht stattdessen de siet dartig Johren bedreeven Deregulierung vun den Finanzsektor as wesentlich Oorsaake.[5] In en Sennen vun dat Public-Broadcasting-Service-Feernsehmagazins Bill Moyers Journal hett he seggt, dat he bi de Präsidentschapswahl 2008 för Barack Obama stimmt to hemm, um en Wannel to recken. He hett dorto kritisch anmarkt, dat he optimistisch weer, aber bither kien Verbetern in’n Betoog up de Lobbymacht sehn dee.[6]

Sien tosommen mit Daron Acemoğlu un James Alan Robinson verapenlicht Artikel The colonial origins of comparative development (AER, 2001) ünnersöcht de Oorsaken för Ünnerscheeden in den Pro-Kopp-Inkommen vun verscheeden Länner.[7] De vun de sülvig Schrievers in 2002 herutbrocht Artikel Reversal of Fortune: Geography and Institutions in the Making of the Modern World Income Distribution[8] vertrett de Ansicht, dat schlechte institutschonelle Rahmenbedingungen den Hööftgrund för de Ünnerscheeden in den Grad vun de wertschapliche Entwicklung tüschen verscheeden ehmalgen Kolonien dorstellen. Disse beid gemeensam verfaat Artikel wurrn in de Begrünnen för de Vergaav vun den Nobelpries besünners nöömt.[9]

Upsehn hett he in’n April 2011 erregt, as he in en Zeitungsinterview Josef Ackermann, den dormaligen Chef vun de Deutsche Bank, as „einen der gefährlichsten Bankmanager der Welt“ betekent hett.[10][11][12]

Siet 2022 tell hüm de Medienkonzern Clarivate wegen de Tall vun de Zitatschonen to den Favoriten up en Nobelpries (Clarivate Citation Laureates).[13]

Wat he herutbrocht hett

  • Inflation, Intermediation and Economic Activity. Dissertation. Massachusetts Institute of Technology, 1989
  • (Hrsg.): The Collected Works of Franco Modigliani. Volumes 4 and 5. MIT Press, 1989
  • mit Gary Loveman & David Kotchen: Managing business enterprises after communism. Harvard Business School Publishing, 1994
  • mit Gary Loveman: Starting over in Eastern Europe: Entrepreneurship and Economic Renewal. Harvard Business School Press, 1995, ISBN 0-87584-569-X
  • mit James Kwak: 13 Bankers: The Wall Street Takeover and the Next Financial Meltdown. Pantheon, 2010, ISBN 0-307-37905-1
  • mit Daron Acemoğlu: Power and progress. Our Thousand-Year Struggle Over Technology and Prosperity. Basic Books, London 2023, ISBN 978-1-3998-0445-5
    • Düütsch: Stephan Gebauer un Thorsten Schmidt (Översetter): Macht und Fortschritt. Unser 1000-jähriges Ringen um Technologie und Wohlstand. Campus Verlag, Frankfurt am Main 2023, ISBN 978-3-593-51794-0

Enkeld Nahwiesen

  1. ↑ IWF: Simon Johnson – Biographical Information
  2. ↑ Peterson Institute for International Economics: Biography: Simon Johnson
  3. ↑ Nobelprize.org, afropen an’n 14. Oktober 2024
  4. ↑ Simon Johnson: The Quiet Coup. In: The Atlantic. Mai 2009
  5. ↑ Simon Johnson: Die Armen: Verursacher der Krise? In: Project Syndicate. 19. Januar 2011
  6. ↑ PBS: Bill Moyers Journal: Simon Johnson. 13. Februar 2009
  7. ↑ Daron Acemoglu, Simon Johnson, James A. Robinson: The Colonial Origins of Comparative Development: An Empirical Investigation. In: American Economic Review 91(5), S. 1369–1401, Dezember 2001, doi:10.1257/aer.91.5.1369.
  8. ↑ Daron Acemoglu, Simon Johnson, James A. Robinson: Reversal of Fortune: Geography and Institutions in the Making of the Modern World Income Distribution. In: Quarterly Journal of Economics 117(4), November 2002, S. 1231–1294, doi:10.1162/003355302320935025.
  9. ↑ Scientific Background to the Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2024. nobelprize.org. Afropen an’n 14. Oktober 2024.
  10. ↑ Ulrike Herrmann: Ex-IWF-Chefökonom über Bankenkrisen: „Ackermann ist gefährlich“. In: die tageszeitung. 13. April 2011
  11. ↑ Markus Diem Meier: «Josef Ackermann ist einer der gefährlichsten Banker der Welt». In: Basler Zeitung. 14. April 2011
  12. ↑ Dietmar Neuerer: Attacke auf Ackermann: Deutsche Bank weist Kritik von Ex-IWF-Chefökonom zurück. In: Handelsblatt. 14. April 2011
  13. ↑ Clarivate Reveals Citation Laureates 2022 – Annual List of Researchers of Nobel Class. In: Clarivate. Afropen an’n 21. September 2022 (engelsch).