AC Bellinzona
| AC Bellinzona | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam | Associazione Calcio Bellinzona | |||||
| Bijnaam | Granata Biscione | |||||
| Opgericht | 1 juli 1904 | |||||
| Plaats | Bellinzona | |||||
| Stadion | Comunale | |||||
| Capaciteit | 5.000 | |||||
| Voorzitter |  Paolo Righetti
| |||||
| Trainer |  Manuel Benavente
| |||||
| Competitie | Challenge League (II) | |||||
| Website | Officiële website | |||||
| ||||||
| ||||||
AC Bellinzona is een Zwitserse voetbalclub uit Bellinzona, een plaats in het Italiaanstalige kanton Ticino. De club werd in 1904 opgericht en werd in 1948 landskampioen.
Degradatie
In 1904 werd de club opgericht als FC Bellinzona. Na een fusie met AC Daro in 1926 werd de naam AC Bellinzona aangenomen. Het hoogtepunt van de clubgeschiedenis werd bereikt in 1948 toen het landskampioen werd. Daarnaast stond het drie keer in de finale van de Zwitserse voetbalbeker.
In het seizoen 2007/2008 werd promotie naar de Super League behaald na winst in de barrages tegen FC St. Gallen. Na drie seizoenen degradeerde het weer naar de Challenge League. Op de voorlaatste speelronde stond de club op de laatste plaats en alleen winst kon er nog voor zorgen dat AC Bellinzona degradatie ontliep. De club won van Grasshopper Club Zürich en concurrent FC St. Gallen verloor bij BSC Young Boys. De Italiaanstaligen eindigden daarom als voorlaatste en namen toen deel aan de barragewedstrijden tegen Servette FC. Over twee wedstrijden was de runner-up van de Challenge League het sterkste, waardoor degradatie naar de Challenge League een feit was.
Daarna ging bergafwaarts met AC Bellinzona. Voor het seizoen 2013/2014 kreeg het alleen een licentie voor de Promotion League toegewezen, hierdoor volgde een verplichte degradatie naar het derde niveau. Op 17 september 2013 werden alle sportactiviteiten stopgezet en werd het uiteindelijk failliet verklaard.
Een doorstart kon gemaakt worden in de 2. Liga, de zesde klasse. Er volgden direct twee promoties op rij. In de 1. Liga Classic duurde het twee seizoenen eer promotie werd bewerkstelligd, in het eerste jaar werd AC Bellinzona namelijk uitgeschakeld in de promotieplay-offs. In het tweede jaar werden de play-offs tegen Red Star Zürich gewonnen, waardoor het in 2019 in de Promotion League mocht aantreden. Dit is de derde voetbalklasse van het Alpenland en tevens de hoogste amateurklasse.
In 2022 werden de Italiaanstaligen weliswaar tweede na de reguliere competitie, maar de daaropvolgende eindronde werd wel winnend afgesloten, waardoor het eerste eindigde in de eindrangschikking. Door het kampioenschap promoveerde AC Bellinzona naar de Challenge League.
Erelijst
- 1948
Eindklasseringen
- Niveau 1
- Niveau 2
- Niveau 3
- Niveau 4
- Niveau 5
- Niveau 6
Resultaten per seizoen
| Seizoen | № | Clubs | Divisie | Duels | Winst | Gelijk | Verlies | Doelsaldo | Punten | Tsch |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2003–2004 | 11 | 17 | Challenge League | 32 | 13 | 3 | 16 | 47–58 | 56 | 1.384 |
| 2004–2005 | 6 | 18 | Challenge League | 34 | 17 | 6 | 11 | 58–46 | 57 | 1.412 |
| 2005–2006 | 9 | 18 | Challenge League | 34 | 12 | 10 | 12 | 43–45 | 46 | 979 |
| 2006–2007 | 2 | 18 | Challenge League | 34 | 21 | 7 | 6 | 58–26 | 70[1] | 1.877 |
| 2007–2008 | 2 | 18 | Challenge League | 34 | 21 | 6 | 7 | 74–39 | 69[2] | 2.295 |
| 2008–2009 | 6 | 10 | Super League | 36 | 11 | 10 | 15 | 44–51 | 43 | 4.012 |
| 2009–2010 | 9 | 10 | Super League | 36 | 7 | 4 | 25 | 42–92 | 25[3] | 3.298 |
| 2010–2011 | 9 | 10 | Super League | 36 | 7 | 11 | 18 | 42–75 | 32[4] | 3.338 |
| 2011–2012 | 3 | 16 | Challenge League | 30 | 18 | 5 | 7 | 49–21 | 59 | 2.498 |
| 2012–2013 | 2 | 10 | Challenge League | 36 | 21 | 8 | 7 | 62–37 | 70[5] | 1.926 |
| 2013–2014 | 16 | 16 | Promotion League | 0 | 0 | 0 | 0 | 0–0 | 0 | |
| 2017–2018 | 1 | 16 | 1. Liga | 26 | 21 | 3 | 2 | 68–25 | 66 | |
| 2018–2019 | 3 | 16 | Promotion League | 30 | 16 | 10 | 4 | 49–23 | 58 | 965 |
| 2019–2020 | 6 | 16 | Promotion League | 16[6] | 8 | 2 | 6 | 30–21 | 26 | 824 |
| 2020–2021 | 9 | 16 | Promotion League | 22 | 7 | 10 | 5 | 33–28 | 31 | |
| 2021–2022 | 1 | 16 | Promotion League | 35 | 23 | 7 | 5 | 67–35 | 76 | |
| 2022–2023 | 9 | 16 | Challenge League | 38 | 11 | 4 | 21 | 38-71 | 37 | 1.144 |
In Europa
#Q = #kwalificatieronde, #R = #ronde, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .
Uitslagen vanuit gezichtspunt AC Bellinzona
| Seizoen | Competitie | Ronde | Land | Club | Totaalscore | 1e W | 2e W | PUC |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2008/09 | UEFA Cup | 1Q | 
|
Ararat Jerevan | 4-1 | 1-0 (U) | 3-1 (T) | 3.0 |
| 2Q | 
|
Dnipro Dnipropetrovsk | 4-4 u | 2-3 (U) | 2-1 (T) | |||
| 1R | 
|
Galatasaray SK | 4-6 | 3-4 (T) | 1-2 (U) |
Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 3.0
Zie ook
- Deelnemers UEFA-toernooien Zwitserland
- Ranglijst van alle clubs die in de diverse Europa Cups zijn uitgekomen
Bekende (oud-)spelers
Ildefonso Lima
Aimo Diana
Mauro Lustrinelli- Amauri
Igor Budan
Mark Edusei
Didier Wittebole
Mika Aaltonen
Emiliano Dudar
Frank Feltscher
Ibrahim Maaroufi- John Mensah
Aleksandr Rychkov- Dimitar Makriev
- Andrea Russotto
- Raffaele De Martino
Senad Lulić- Kwadwo Asamoah
Cristian Florin Ianu
Gediminas Paulauskas
Panushanth Kulenthiran- Patjim Kasami
- Hakan Yakin
- Ibrahim Maaroufi
- Benoît Thans
Internationals
De navolgende Europese voetballers kwamen als speler van AC Bellinzona uit voor een vertegenwoordigend A-elftal. Tot op heden[7] is Kubilay Türkyilmaz degene met de meeste interlands achter zijn naam. Hij kwam als speler van AC Bellinzona in totaal 12 keer uit voor het Zwitserse nationale elftal.
| Naam | Van | Tot | Totaal | Nationaal elftal |
|---|---|---|---|---|
| Mika Aaltonen | 13.02.1988 | 31.05.1988 | 3 |  Finland
|
| Livio Bianchini | 18.09.1949 | 18.09.1949 | 1 | Zwitserland
|
| Renzo Bionda | 14.02.1968 | 17.02.1968 | 1 | Zwitserland
|
| Aldo Boggia | 02.11.1947 | 10.10.1948 | 2 | Zwitserland
|
| Ildefons Lima | 09.09.2009 | 04.06.2011 | 9 |  Andorra
|
| Gerhard Lusenti | 10.10.1948 | 24.06.1951 | 10 | Zwitserland
|
| Mauro Lustrinelli | 10.09.2008 | 10.09.2008 | 1 | Zwitserland
|
| Antonio Permunian | 24.06.1951 | 15.09.1956 | 10 | Zwitserland
|
| Fausto Robustelli | 28.12.1952 | 01.05.1956 | 3 | Zwitserland
|
| Felice Soldini | 18.09.1949 | 18.09.1949 | 1 | Zwitserland
|
| Kubilay Türkyilmaz | 02.02.1988 | 21.06.1989 | 12 | Zwitserland
|
| Senad Lulić | 01.06.2008 | 01.06.2008 | 1 |  Bosnië en Herzegovina
|
Trainer-coaches
| Van | Tot | Naam | D | W | G | V |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 30.12.2012 | 30.06.2013 | Martin Andermatt |
||||
| 28.08.2012 | 06.12.2012 |  Francesco Gabriele |
||||
| 15.08.2012 | 27.08.2012 |  Antonio Tavares |
||||
| 01.07.2012 | 14.08.2012 | Raimondo Ponte |
||||
| 23.05.2011 | 30.06.2012 | Martin Andermatt |
||||
| 21.03.2011 | 22.05.2011 | Carlo Tebi |
||||
| 03.04.2010 | 21.03.2011 | Roberto Morinini |
||||
| 12.11.2009 | 02.04.2010 | Alberto Cavasin |
||||
| 01.07.2008 | 01.11.2009 | Marco Schällibaum |
||||
| 14.10.2005 | 30.06.2008 | Vladimir Petković |
||||
| 01.07.1998 | 30.06.2003 | Gianni Dellacasa |
||||
| 01.03.1993 | 30.06.1994 |  Henri Depireux |
||||
| 01.11.1987 | 30.06.1988 | Henri Depireux |
||||
| 01.07.1984 | 30.06.1987 |  Péter Pázmándy |
||||
| 22.10.1983 | 07.06.1984 | Roberto Morinini |
||||
| 01.07.1977 | 30.06.1979 |  Jørn Sørensen |
||||
| 01.07.1976 | 30.06.1977 | Louis Maurer |
||||
| 01.07.1973 | 30.06.1976 |  Jiří Sobotka |
||||
| 01.07.1971 | 30.06.1973 | Jørn Sørensen |
||||
| 01.07.1965 | 30.06.1969 | Carlo Pintér |
Externe link
· 
· 
