Amerikaanse presidentsverkiezingen 1808

Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1808
Datum	4 november – 7 december 1808
Land	Verenigde Staten
Te verdelen zetels	80 van de 175 kiesmannen nodig om te winnen
Opkomst	36,8%
Stemmen
Genomineerde	James Madison
Partij	Democratisch- Republikeinse Partij
Percentage Kiesmannen	64,7% 122
Genomineerde	Charles Cotesworth Pinckney
Partij	Federalistische Partij
Percentage Kiesmannen	32,4% 47
Resultaat
Nieuwe president	James Madison (DR)
Vorige president	Thomas Jefferson (DR)
Begin regeerperiode	Kabinet-Madison
Opvolging verkiezingen
← 1804     1812 →
Portaal    Politiek Verenigde Staten

De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1808 waren de tweede die na de ratificatie van het twaalfde amendement op de Amerikaanse grondwet werden gehouden. Dit amendement gaf aan elke kiesman één stem voor de presidentsverkiezingen en een voor de keuze voor het vicepresidentschap, waarmee de controverse van de verkiezingen van 1800 werd tegengegaan.

Na twee termijnen als president stelde Thomas Jefferson zich niet wederom kandidaat, maar schoof hij zijn minister van Buitenlandse Zaken James Madison naar voren en Madison werd vervolgens door zijn partij ook daadwerkelijk genomineerd. James Monroe en de zittende vicepresident George Clinton hadden zich ook kandidaat gesteld. Hoewel geen van beiden een serieuze kans maakte nomineerde de Democratisch-Republikeinse Partij Clinton wel weer als running mate, oftewel vicepresidentskandidaat.

Aan de kant van de Federalisten werd hetzelfde ticket als dat van de verkiezingen van 1804 genomineerd, te weten Charles Pinckney en Rufus King.

• 
  Minister van
  Buitenlandse Zaken
  James Madison
  uit Virginia
  Democratisch-
  Republikeinse Partij
• 
  Voormalig
  Ambassadeur
  Charles Cotesworth
  Pinckney
  uit South Carolina
  Federalistische Partij

• 
  Vicepresident
  George Clinton
  uit New York
  Democratisch-
  Republikeinse Partij
• 
  Voormalig
  Senator
  Rufus King
  uit New York
  Federalistische Partij

De campagne stond deels in het teken van de oppositie van de New Englanders tegen de Embargo Act die tijdens de regering van Jefferson werd aangenomen en die handel met Groot-Brittannië verbood wegens de Britse inmenging met de (neutrale) Amerikaanse koopvaardij tijdens de Brits-Franse oorlogen die in Europa woedden.

Jefferson was nog altijd vrij populair in Amerika en diens beoogd opvolger Madison won dan ook met gemak de verkiezingen. Pinckney moest het vooral hebben van de noordoostelijke staten waar de tegenstand tegen de Embargo Act het grootst was. Madison won uiteindelijk met 122 tegen 47 kiesmannen in het kiescollege. Zes kiesmannen uit de staat New York braken met de kandidatuur zoals die door de Democratisch-Republikeinse Partij was opgemaakt en stemden in het kiescollege voor vicepresidentskandidaat Clinton. Van deze kiesmannen won Madison 3 kiesmannen voor het vicepresidentschap en James Monroe kreeg de andere 3.

<sup>Voetnoten:
1. John Langdon kreeg 9 kiesmannen hoewel hij niet de officiële kandidaat was.
2. 6 kiesmannen uit New York stemden voor Clinton als president en Madison of Monroe voor vicepresident.</sup>

• website met feiten en cijfers over Amerikaanse presidentsverkiezingen