David O. Selznick

David O. Selznick

David O. Selznick (Pittsburgh (Pennsylvania), 10 mei 1902 - Hollywood (Californië), 22 juni 1965) was een Amerikaans filmproducent van Joodse komaf.

Selznick behoorde tot de belangrijkste filmproducenten van zijn tijd. Als onafhankelijk producent was hij verantwoordelijk voor onder andere Gone with the Wind (1939) en Rebecca (1940). Selznick had in de meeste van zijn films veel invloed op de inhoud van een film, in veel gevallen zelfs meer dan de regisseur.

Levensloop

Selznick was de zoon van Lewis J. Selznick, een filmproducent uit het tijdperk van de stomme film. Zijn oudere broer was filmproducent en agent Myron Selznick. Hij studeerde aan de Columbia-universiteit en werkte bij zijn vader tot deze in 1923 failliet ging. Na het faillissement van zijn vader maakte Selznick twee korte documentaires, één over boksen en één over Rudolph Valentino als juryvoorzitter van een schoonheidswedstrijd in Madison Square Garden.

Carrière

In 1926 vertrok Selznick naar Hollywood, waar hij terechtkwam bij MGM-baas Louis B. Mayer, een oude zakenpartner van zijn vader. Bij MGM ging hij aan de slag als assistent van de story editor, de persoon die onderzoekt of een bepaalde synopsis of (literair) werk geschikt is om een film van te maken. Hij werd daar al snel productieassistent en associate producer van de B-films van MGM.

In 1928 verliet hij MGM voor Paramount. Drie jaar later, in 1931, verliet hij Paramount weer om Hoofd Productie te worden bij het destijds in financiële problemen verkerende RKO. Onder zijn leiding wist RKO weer enkele successen te boeken, waaronder King Kong uit 1933. In 1933 keerde hij terug bij MGM om daar de zeer ziek geworden producent Irving Thalberg te vervangen. In drie jaar tijd bracht hij een reeks van belangrijke, prestigieuze producties uit, zoals A Tale of Two Cities, David Copperfield en Anna Karenina (alle uit 1935).

In 1936 werd Selznick onafhankelijk van andere studio's door zijn eigen productiemaatschappij op te richten, Selznick International Pictures. United Artists distribueerde de films van Selznick International. De studio bracht een reeks kassuccessen en latere klassiekers voort, zoals The Prisoner of Zenda (1937), A Star Is Born (1937), Nothing Sacred (1937), Intermezzo (1939) en, zijn grootste en meest prestigieuze project, Gone With the Wind (1939). Gone With the Wind was een van de duurste filmprojecten van zijn tijd, maar wist veel mensen naar de bioscoop te lokken en gold voor een lange tijd als de bestbezochte film aller tijden. Voor deze film won hij zijn eerste Academy Award voor Beste Film. In 1939 haalde Selznick de Engelse regisseur Alfred Hitchcock naar Hollywood. Hun eerste gezamenlijke film, Rebecca (1940), was een groot succes, lanceerde de carrière van Hitchcock en hoofdrolspeelster Joan Fontaine en leverde Selznicks tweede Academy Award op rij. Het was de enige film van Hitchcock die een Academy Award voor Beste Film won.

Na het succes van Rebecca sloot Selznick International. Selznick zelf verdiende voornamelijk geld aan het uitlenen van mensen die hij onder contract had staan, zoals Hitchcock, Fontaine, Ingrid Bergman en Vivien Leigh. In 1944 produceerde hij na een afwezigheid van drie jaar weer een film, Since You Went Away, met zijn latere vrouw Jennifer Jones in de hoofdrol. De film was in die tijd zeer populair. Na Since You Went Away vatte hij zijn werk weer op; hij produceerde naast Since You Went Away en Hitchcocks Spellbound (1945) onder andere Duel in the Sun (1946) en Portrait of Jennie (1948), de laatste twee eveneens met Jones in de hoofdrol. Zijn gloriedagen waren echter voorbij. De meeste van zijn films wisten echter nauwelijks winst te maken, zeker nadat Hitchcocks contract afliep in 1947. Het meeste succes wist hij te behalen met Carol Reeds The Third Man (1949), die hij in gewijzigde vorm uitbracht in de Verenigde Staten. Zijn laatste film was A Farewell to Arms uit 1957, dat eveneens geen succes werd.

Privé

David O. Selznick was tweemaal getrouwd, met Irene Mayer, de dochter van MGM-baas Louis B. Mayer, van 1930 tot 1949, en met actrice Jennifer Jones van 1949 tot zijn dood in 1965. Hij had twee zoons met Irene Mayer, Daniel en Jeffrey, en één dochter met Jennifer Jones, Mary Jennifer. Mary Jennifer pleegde in 1976 zelfmoord.

David O. Selznick stierf in 1965 op 63-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Reputatie

David O. Selznick wordt vaak gezien als de prototype onafhankelijke filmproducent. Selznick maakte zijn films met veel zorg en was bereid veel geld, tijd en mankracht aan een project te besteden. Terwijl de meeste producenten zich enkel bezighouden met de financiën en administratie van een film, eiste Selznick ook betrokkenheid in de andere fasen van de filmproductie, waaronder het script, de rolverdeling, kleurgebruik en de montage. Voor Gone With the Wind, zijn meest prestigieuze project, gebruikte hij vijftien scenarioschrijvers en drie regisseurs, waaronder George Cukor en Victor Fleming, maar schreef een groot gedeelte van het uiteindelijke script zelf en regisseerde zelf enkele scènes. Ook stond hij bekend om de vele honderden memo's die hij rondstuurde tijdens de productie van een film aan vrijwel iedereen die aan de film meewerkte.

Vanwege zijn inmenging in het creatieve proces hadden verscheidene regisseurs die voor hem hadden gewerkt een hekel aan hem. Het bekendste voorbeeld is Alfred Hitchcock. Hitchcock kon bijvoorbeeld niet met Selznick overweg en verlangde naar veel meer vrijheid. Nadat zijn contract bij Selznick was beëindigd werd hij producent van zijn eigen films. Hitchcock maakte in minstens twee films een verwijzing naar zijn voormalige werkgever. Zo heet in North by Northwest Cary Grants personage Roger O. Thornhill, waarbij de "O" voor niets staat, en lijkt de slechterik in Rear Window, gespeeld door Raymond Burr, sprekend op Selznick.

Trivia

  • Alhoewel soms wordt gezegd dat de initiaal "O" in zijn naam voor "Oliver" staat, is deze door David O. Selznick zelf bedacht en staat hij nergens voor. Hij heeft zelfs geen tweede naam: zijn geboortenaam is "David Selznick".

Externe link