Prachtvinken
| Prachtvinken | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Rijstvogel (Padda oryzivora) | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Estrildidae Bonaparte, 1850 | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Prachtvinken op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
Tot de grote groep van de prachtvinken (Estrildidae) behoren onder meer astrildes, papegaaiamadines, amaranten, amadines, blauwfazantjes, de zebravink en andere lonchura's.
Kenmerken
De lichaamslengte varieert van 9 tot 14 cm.
Leefwijze
Ze eten in hoofdzaak graszaden en wat insecten.
Voortplanting
Ze gaan een paarbinding voor het leven aan. Meestal bouwen ze een koepelvormig nest met soms een valse nestingang (het hanenest). Het legsel bestaat uit drie tot negen eitjes afhankelijk van de soort, de broedtijd varieert van twaalf tot achttien dagen. Na de broedtijd vormen ze vaak zwermen van ouders met jongen.
Verspreiding en leefgebied
Ze bewonen open landschappen in Afrika, Azië en Australië en Nieuw-Guinea. De meeste van de groep zijn standvogels en geen trekvogels. Het zijn vooral de Australische soorten die meer moeten zwerven om water te vinden.
Geslachten
Lijst van geslachten op alfabetische volgorde:[1]
- Aidemosyne
- Amadina
- Amandava
- Bathilda
- Brunhilda
- Chloebia
- Clytospiza
- Coccopygia
- Cryptospiza
- Delacourella
- Emblema
- Erythrura
- Estrilda
- Euodice
- Euschistospiza
- Glaucestrilda
- Granatina
- Heteromunia
- Hypargos
- Lagonosticta
- Lepidopygia
- Lonchura
- Mandingoa
- Mayrimunia
- Neochmia
- Nesocharis
- Nigrita
- Oreostruthus
- Ortygospiza
- Padda
- Paludipasser
- Parmoptila
- Poephila
- Pyrenestes
- Pytilia
- Spermestes
- Spermophaga
- Stagonopleura
- Stizoptera
- Taeniopygia
- Uraeginthus
· 
· 
· ·