Grand Prix-wegrace van België 1978

Grand Prix-wegrace van België 1978
Circuit de Spa-Francorchamps
Officiële naam	Grote Prijs van België voor Moto's/Grand Prix de Belgique des Motos
Land	België
Datum	2 juli 1978
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Johnny Cecotto
Snelste ronde	Michel Rougerie
Eerste	Wil Hartog
Tweede	Kenny Roberts
Derde	Barry Sheene
250 cc
Poleposition	Kork Ballington
Snelste ronde	Walter Villa
Eerste	Paolo Pileri
Tweede	Franco Uncini
Derde	Walter Villa
125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Pier Paolo Bianchi en Ángel Nieto
Eerste	Pier Paolo Bianchi
Tweede	Ángel Nieto
Derde	Maurizio Massimiani
50 cc
Poleposition	Ricardo Tormo
Snelste ronde	Ricardo Tormo
Eerste	Ricardo Tormo
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Stefan Dörflinger
Zijspan
Poleposition	Rolf Steinhausen/ Wolfgang Kalauch
Snelste ronde	Alain Michel/ Stuart Collins
Eerste	Bruno Holzer/ Karl Meierhans
Tweede	Alain Michel/ Stuart Collins
Derde	Rolf Biland/ Kenneth Williams

De Grand Prix-wegrace van België 1978 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1978. De races werden verreden op 2 juli 1978 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy, (Liège).

In België zette de Suzuki-fabriek alles op alles om in elk geval de constructeurstitel nog te winnen. Daarom kreeg Wil Hartog de motorfiets van de gewonde Pat Hennen en Michel Rougerie de reservemachine van Barry Sheene. Zij moesten de Yamaha-rijders op achterstand zetten en Sheene laten winnen. Sheene pakte op de natte baan ook wel kopstart, maar ronde na ronde kwam Wil Hartog als eerste langs, gevolgd door Sheene en Roberts. Hartog wilde Sheene wel voorbij laten, maar die ging zo langzaam dat zelfs de slecht gestarte Rougerie aansluiting vond. Uiteindelijk liet Wil Hartog Barry Sheene voorbij om hem vervolgens acht tot negen maal in te halen om hem te tonen op welke plaatsen hij te langzaam ging. Sheene begreep de boodschap niet en kon gewoon niet zo snel als Wil Hartog. Uiteindelijk maakte de Japanse teamleiding een einde aan het spektakel: zij toonden Hartog enkele ronden voor het einde een pitbord met de tekst "GO". Op die manier zou in elk geval een Suzuki winnen, belangrijk voor de constructeurstitel. In de laatste paar ronden pakte Hartog een voorsprong van dertien seconden en hij won de Belgische Grand Prix. Kenny Roberts, die zich gewoon op Sheene geconcentreerd had, werd tweede, Barry Sheene derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Wil Hartog	Suzuki	39' 50" 4	15
2	Kenny Roberts	Yamaha	+15" 8	12
3	Barry Sheene	Suzuki	+18" 6	10
4	Michel Rougerie	Suzuki	+21" 3	8
5	Teuvo Länsivuori	Suzuki	+1' 18" 9	6
6	Takazumi Katayama	Yamaha	+1' 19" 0	5
7	Marco Lucchinelli	Suzuki		4
8	Alex George	Suzuki		3
9	Tom Herron	Suzuki		2
10	Dennis Ireland	Suzuki		1
11	John Woodley	Suzuki
12	John Williams	Suzuki
13	Bo Granath	Suzuki
14	Graziano Rossi	Suzuki
15	Jack Findlay	Suzuki
16	Greg Johnson	Suzuki
17	Hervé Regout	Suzuki
18	Max Wiener	Suzuki
19	Les van Breda	Suzuki	+1 ronde
20	Gerhard Vogt	Suzuki	+1 ronde
21	Guy Cooremans	Suzuki	+1 ronde
22	Jean-Claude Hogrel	BUT	+1 ronde
DNF	Johnny Cecotto	Yamaha	motor
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki	banden
DNF	Philippe Coulon	Suzuki	motor
DNF	Steve Baker	Suzuki	motor
DNF	Virginio Ferrari	Suzuki
DNF	Alan North	onbekend	motor
DNF	Bruno Kneubühler	Suzuki	motor
DNF	Jon Ekerold	Suzuki	versnellingsbak
DNF	Børge Nielsen	Suzuki	motor
DNF	John Newbold	Suzuki	motor
DNF	Cor Scheepens	Suzuki
DNF	Franz Rau	Suzuki
DNF	Dick Alblas	Suzuki
DNF	Steve Parrish	Suzuki
DNF	Franz Heller	Suzuki
DNQ	Carlos de San Antonio	Suzuki

In de 250cc-race startte de Yamaha van Kenny Roberts heel slecht en na de eerste ronde parkeerde hij zijn machine in de pit. Gregg Hansford viel ook al in de eerste ronde uit en Mick Grant (Kawasaki) stopte na de tweede ronde, terwijl Kork Ballington in de nattigheid geen risico's nam en slechts vijfde werd. De leiders in het kampioenschap speelden dus geen grote rol en dat gaf Paolo Pileri en Franco Uncini de kans om om de winst te vechten. Uiteindelijk won Pileri met een behoorlijke voorsprong. Om de derde plaats werd stevig gevochten door Walter Villa en Patrick Fernandez. Uiteindelijk werd die strijd door Villa gewonnen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Paolo Pileri	Morbidelli	40' 35" 0	15
2	Franco Uncini	Yamaha	+23" 1	12
3	Walter Villa	Harley-Davidson	+37" 6	10
4	Patrick Fernandez	Yamaha	+37" 8	8
5	Kork Ballington	Kawasaki	+1' 07" 0	6
6	Mario Lega	Morbidelli	+1' 07" 2	5
7	Toni Mang	Kawasaki		4
8	Vic Soussan	Yamaha		3
9	Pentti Korhonen	Yamaha		2
10	Leif Gustafsson	Yamaha		1
11	Jon Ekerold	Yamaha
12	Etienne Geeraerd	Yamaha
13	Albert Debouny	Yamaha
14	Josef Hage	Japol
15	Pekka Nurmi	Yamaha
16	Reino Eskelinen	Yamaha
17	René Delaby	Yamaha
18	Eero Hyvärinen	Yamaha
19	Clive Padgett	Yamaha
20	Kenny Blake	Yamaha
21	Ken Nemoto	Yamaha
22	Dieter Heinen	Yamaha
23	Roland Faesser	Yamaha
24	Armand Gras	Yamaha
DNF	John Dodds	Yamaha
DNF	Kenny Roberts	Yamaha	opgave
DNF	Michel Biver	Yamaha
DNF	Jean-François Baldé	Kawasaki
DNF	Tom Herron	Yamaha
DNF	Raymond Roche	Yamaha
DNF	Jean-Marc Toffolo	Yamaha
DNF	Gregg Hansford	Kawasaki
DNF	Ray Quincey	Yamaha
DNF	Guy Origer	Yamaha
DNF	Francis Hollebecq	Yamaha
DNF	Marc Fontan	Yamaha
DNF	Pierre Tocco	Yamaha
DNF	Mick Grant	Kawasaki
DNQ	Harald Merkl	Yamaha
DNQ	Roland Freymond	Yamaha
DNQ	Olivier Liegeois	Yamaha
DNQ	Patrick de Radiguès	Yamaha
DNQ	Alain Nies	Yamaha
DNQ	Yves de Kimpe	Yamaha
DNQ	Michel Steven	Yamaha
DNQ	Franck Gross	Yamaha
DNQ	Ron Kirkham	Yamaha
DNQ	Guy Bertin	Yamaha
DNQ	Didier de Radiguès	Yamaha
DNQ	Christian Estrosi	Yamaha
DNQ	Jean-Claude Baele	Yamaha
DNQ	Eric Saul	Yamaha
DNQ	Eddie Roberts	Yamaha
DNQ	Børge Nielsen	Yamaha
DNQ	John Weeden	Yamaha
DNQ	Sadao Asami	Yamaha
DNQ	Dirk du Plooy	Yamaha
DNQ	Valerio Pessotto	Yamaha
DNQ	Denis Boulom	Yamaha
DNQ	Roger Kockelman	Yamaha
DNQ	Philippe Jacob	Yamaha
DNQ	Olivier Chevallier	Yamaha
DNQ	Hervé Moineau	Yamaha
DNQ	Richard Hubin	Yamaha

In de 125cc-klasse reed Ángel Nieto met toestemming van zijn "baas" (niet Bultaco maar de Spaanse bond) voor het eerst met een Minarelli, in dienst van Pier Paolo Bianchi. Samen met Maurizio Massimiani reden ze weg van het veld, maar na vijf ronden moest ook Massiminiani afhaken. Bianchi en Nieto gingen er samen vandoor en reden ook samen de snelste ronde. Volgens afspraak mocht Bianchi winnen en zo zijn achterstand op Eugenio Lazzarini wat verkleinen. Lazzarini deed het op de natte baan rustig aan, hij werd zesde en behield daardoor toch nog 34 punten voorsprong op Bianchi.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	38' 12" 2	15
2	Ángel Nieto	Minarelli	+3" 3	12
3	Maurizio Massimiani	Morbidelli	+11" 1	10
4	August Auinger	Morbidelli	+1' 29" 3	8
5	Patrick Plisson	Morbidelli	+1' 34" 3	6
6	Eugenio Lazzarini	MBA		5
7	Hans Müller	Morbidelli		4
8	Rolf Blatter	Morbidelli		3
9	Cees van Dongen	Morbidelli		2
10	Matti Kinnunen	Morbidelli		1
11	Bennie Wilbers	Morbidelli
12	Jean-Claude Selini	Morbidelli
13	Walter Koschine	Bender
14	Clive Horton	Morbidelli
15	Enrico Cereda	Morbidelli
16	Benga Johansson	Morbidelli
17	Yves Dupont	Morbidelli
18	Jan Huberts	Morbidelli
19	Bernd Schneider	Bender
20	Jan Ubels	Buton
DNF	Harald Bartol	Morbidelli
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli
DNF	Stefan Dörflinger	Morbidelli
DNF	Julien van Zeebroeck	Morbidelli
DNF	Thierry Espié	Motobécane
DNF	Jacky Hutteau	Morbidelli
DNF	Poliet	Morbidelli
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Morbidelli
DNF	Marc-Anton Constantin	Morbidelli
DNF	Felice Agostini	Morbidelli
DNF	Aldo Pero	Morbidelli
DNF	Kees van de Ven	Morbidelli
DNF	Lida	Honda
DNF	Ryszard Mankiewicz	MZ
DNF	Per-Edvard Carlsson	Morbidelli
DNF	Laurent Gomis	Morbidelli
DNF	Michel Simul	Honda
DNF	René Renier	Honda
DNQ	Jean-Claude Baele	Morbidelli
DNQ	Claudio Lusuardi	Morbidelli
DNQ	Freddy Blaise	Morbidelli
DNQ	Guy Collard	Morbidelli
DNQ	Eddy Goffinet	Morbidelli

Op het natte circuit van Spa-Francorchamps was Ricardo Tormo al vanaf de start voor niemand bij te houden. Al na één ronde had hij 14 seconden voorsprong op Eugenio Lazzarini en dat zou oplopen tot bijna een minuut. Lazzarini werd wel tweede, voor Stefan Dörflinger, die nog niet veel had gereden omdat hij tijdens races in Raalte geblesseerd was geraakt.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ricardo Tormo	Bultaco	31' 52" 3	15
2	Eugenio Lazzarini	Van Veen-Kreidler	+56" 1	12
3	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	+2' 23" 2	10
4	Claudio Lusuardi	Bultaco	+2' 24" 6	8
5	Peter Looijesteijn	Kreidler	+2' 34" 9	6
6	Pierre Dumont	Kreidler	+2' 48" 7	5
7	Hagen Klein	Kreidler		4
8	Patrick Plisson	ABF		3
9	Cees van Dongen	Kreidler		2
10	Theo Timmer	Kreidler		1
11	Jacky Hutteau	Kreidler
12	Wolfgang Müller	Kreidler
13	Joaquín Galí	Bultaco
14	Ramón Galí	Bultaco
15	Günter Schirnhofer	Kreidler
16	Daniel Corvi	Kreidler
17	Chris Baert	Kreidler
18	Marcel van der Steene	Kreidler
19	Michel de Poligny	Scrab
20	Dirk van der Donckt	Kreidler
21	Wolfgang Golembeck	Kreidler
22	Franz Unger	Kreidler
23	Ove Skifjeld	Kreidler
24	Otto Machinek	Kreidler
DNF	Ingo Emmerich	Kreidler
DNF	Reiner Scheidhauer	Kreidler
DNF	Yves Le Toumelin	Kreidler
DNF	Serge Julin	Lusuardi
DNF	Hans Müller	Kreidler
DNF	Charles Dumont	Kreidler
DNF	Julien van Zeebroeck	Kreidler
DNF	Aldo Pero	Kreidler
DNF	Rolf Blatter	Kreidler
DNF	Gerhard Bauer	Kreidler
DNQ	Georges Fissette	Kreidler
DNQ	Emmanuel Ghilain	Kreidler
DNQ	Henrique Sande	Bultaco
DNQ	Robert Evrard	Kreidler
DNQ	René Loge	Kreidler
DNQ	Benjamin Laurent	Kreidler
DNQ	Mika-Sakari Komu	Kreidler

Op het drijfnatte circuit hadden de zijspancombinaties met hun brede banden veel last van aquaplaning. Hoewel Alain Michel/Stuart Collins na de eerste ronde als eerste voorbij kwamen, gevolgd door Rolf Biland/Kenneth Williams, leek de combinatie Bruno Holzer/Karl Meierhans (LCR-Yamaha) op de één of andere manier meer grip te hebben dan de rest. Waar iedereen met spinnende wielen probeerde grip te vinden trok hun machine veel gemakkelijker op. Zij wonnen dan ook, voor Michel/Collins en Biland/Williams. Rolf Biland reed overigens met zijn TTM-Yamaha omdat die sneller was dan de BEO en het in Spa-Francorchamps meer op snelheid aan kwam.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	47' 50" 0	15
2	Alain Michel	Stuart Collins	Seymaz-Yamaha	+22" 7	12
3	Rolf Biland	Kenneth Williams	TTM-Yamaha	+28" 3	10
4	Rolf Steinhausen	Wolfgang Kalauch	Seymaz-Yamaha	+2' 22" 2	8
5	Bill Hodgkins	John Parkins	Windle-Yamaha	+3' 01" 0	6
6	Jock Taylor	James Neil	Windle-Yamaha		5
7	Cees Smit	Jan Smit	Seymaz-Yamaha		4
8	Gérald Corbaz	Roland Gabriel	Schmid-Yamaha		3
9	Dick Greasley	Gordon Russell	Busch-Yamaha		2
10	Siegfried Schauzu	Lorenzo Puzo	Busch-Yamaha		1