Heinz Hermann

Heinz Hermann
Heinz Hermann
Persoonlijke informatie
Volledige naam Heinz Hermann
Geboortedatum 28 maart 1958
Geboorteplaats Zürich, Zwitserland
Lengte 182 cm
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1999
Jeugd
Vlag van Zwitserland FC Seefeld Zürich
Senioren
Seizoen Club W (G)
1977–1985
1985–1990
1990–1992
1992–1993
1993–1994
1995–1999 		Vlag van Zwitserland Grasshopper-Club
Vlag van Zwitserland Neuchâtel Xamax
Vlag van Zwitserland Servette FC
Vlag van Zwitserland Grasshopper-Club
Vlag van Zwitserland FC Aarau
Vlag van Zwitserland FC Basel
Interlands
1978–1991 Vlag van Zwitserland Zwitserland 118(15)
Getrainde teams
1997
2000–2002
2002–2005
2005–2007
2007–2008 		Vlag van Zwitserland FC Basel
Vlag van Zwitserland SR Delémont
Vlag van Duitsland Mannheim (assistent)
Vlag van Zwitserland FC Basel (jeugd)
Vlag van Liechtenstein FC Vaduz
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Heinz Hermann (Zürich, 28 maart 1958[1]) is een voormalig Zwitsers profvoetballer, die gedurende zijn carrière vooral op het middenveld speelde. Na zijn actieve loopbaan stapte hij het trainersvak in. Hermann was met 118 interlands recordinternational van zijn land, totdat hij in november 2023 werd gepasseerd door Granit Xhaka en later door Xherdan Shaqiri,[2] en werd vijfmaal uitgeroepen tot Zwitsers voetballer van het jaar.

Clubcarrière

Hermann speelde achtereenvolgens voor Grasshopper-Club, Neuchâtel Xamax FC, Servette FC, Grasshopper-Club, FC Aarau en FC Basel. Hij won zeven Zwitserse landstitels en driemaal de Zwitserse beker gedurende zijn carrière.

Erelijst

  • Vlag van Zwitserland Grasshopper Club Zürich
    • Swiss Super League: 1978, 1982, 1983 en 1985
    • Swiss Cup: 1983
  • Vlag van Zwitserland Neuchâtel Xamax
    • Swiss Super League: 1987 en 1988
    • Schweizer Cup: 1985 en 1990
  • Vlag van Zwitserland FC Aarau
    • Swiss Super League: 1993
  • Vlag van Zwitserland Zwitsers voetballer van het jaar
    • 1984, 1985, 1986, 1987, 1988

Interlandcarrière

Hermann kwam 118 keer uit voor het Zwitsers nationaal elftal[2][3]. Hij maakte zijn debuut op 6 september 1978 in het vriendschappelijke duel in Luzern tegen de Verenigde Staten (2-0-overwinning), net als doelman Karl Engel. Hermann viel in dat duel na rust in voor René Botteron. Zijn 118de en laatste interland speelde hij op 13 november 1991 in Boekarest tegen Roemenië (1-0 nederlaag).

Interlanddoelpunten
# Datum Locatie Tegenstander Goal(s) Uitslag Wedstrijd
1. 09/06/1979 Reykjavik Vlag van IJsland IJsland Goal 61' 1–2 EK-kwalificatie
2. 30/03/1983 Glasgow Vlag van Schotland Schotland Goal 58' 2–2 EK-kwalificatie
3. 30/11/1983 Algiers Vlag van Algerije Algerije Goal 89' 1–2 Oefeninterland
4. 27/03/1984 Zürich Vlag van Polen Polen Goal 79' 1–1 Oefeninterland
5. 01/02/1985 Bogota Vlag van Colombia Colombia Goal 30' 2–2 Oefeninterland
6. 08/02/1985 Tampa Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Goal 11' 1–1 Oefeninterland
7. + 8. 06/05/1986 Genève Vlag van Algerije Algerije Goal 8' Goal 14' 2–1 Oefeninterland
9. 19/08/1986 Lausanne Vlag van Frankrijk Frankrijk Goal 72' 2–0 Oefeninterland
10. 25/03/1987 Bellinzona Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Goal 11' 1–2 Oefeninterland
11. 14/12/1988 Caïro Vlag van Egypte Egypte Goal 68' 1–3 Oefeninterland
12. 03/04/1990 Luzern Vlag van Roemenië Roemenië Goal 44' 2–1 Oefeninterland
13. 12/03/1991 Balzers Vlag van Liechtenstein Liechtenstein Goal 26' 0–6 Oefeninterland
14. 05/06/1991 Sankt Gallen Vlag van San Marino San Marino Goal 55' 7–0 EK-kwalificatie
15. 11/09/1991 Bern Vlag van Schotland Schotland Goal 39' 2–2 EK-kwalificatie

Zie ook