Hertmuis
Hertmuis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Peromyscus maniculatus (Wagner, 1845) | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Hertmuis op ![]() | |||||||||||||
|
De hertmuis (Peromyscus maniculatus) is een knaagdier uit de Neotominae dat voorkomt in grote delen van Noord-Amerika.
Kenmerken
Ze worden 110 tot 225 mm lang en wegen 10 tot 30 gram.
Leefwijze
Hertmuizen zijn 's nachts actief. Ze eten zaden, noten, fruit, insecten, en al het lekkers dat ze in huizen vinden. Ze zijn de meest voorkomende knaagdieren van Noord-Amerika en komen bijna overal voor. Ze klimmen en graven door de sneeuw en slapen waar het maar kan: van matrassen tot holen in de grond. Populatiecycli duren 3 tot 5 jaar.
Ziekten
Hertmuizen zijn belangrijke laboratoriumdieren. Ze kunnen onder andere hantavirussen, de pest en de lymeziekte overbrengen.