Rik van Looy

Rik Van Looy
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Henri van Looy
Bijnaam	de keizer van Herentals
Geboortedatum	20 december 1933
Geboorteplaats	Grobbendonk, België
Overlijdensdatum	17 december 2024
Overlijdensplaats	Herentals
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg en Baan
Specialisatie(s)	Sprinter, klassiekers, Zesdaagsen
Ploegen
1953 1953 - 1954 1954 1954 1955 1955 1956 - 1961 1962 1963 1964 - 1966 1967 - 1970	l'Avenir Gitane-Hutchinson Touring-Pirelli l'Avenir Van Hauwaert-Maes Girardengo-Eldorado Faema-Guerra Flandria-Faema G.B.C.-Libertas Solo-Superia Willem II-Gazelle
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1958)
Gent-Wevelgem	1e (1956, 1957, 1962)
Ronde van Vlaanderen	1e (1959, 1962)
Parijs-Roubaix	1e (1961, 1962, 1965)
Amstel Gold Race	15e (1967)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (1961)
Ronde van Lombardije	1e (1959)
Ronde van Italië	4e (1959) 12 etappezeges
Ronde van Frankrijk	10e (1963) 9 etappezeges
Ronde van Spanje	3e (1959, 1965) 18 etappezeges
WK op de weg	1e (1960, 1961)
Portaal    Wielersport

Henri (Rik) Van Looy (Grobbendonk, 20 december 1933 – Herentals, 17 december 2024), ook de keizer van Herentals genoemd, was een Belgisch wielrenner. Hij won 474^[1] wedstrijden (107 maal bij de jeugd en 367 maal bij de beroepsrenners) en werd tweemaal wereldkampioen op de weg (1960 en 1961).

Hij is de enige wielrenner die de door de UCI als Hors Categorie (HC) aangeduide klassiekers (Luik-Bastenaken-Luik, Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix, Parijs-Tours, Ronde van Lombardije en Ronde van Vlaanderen) heeft gewonnen. Hij won in de drie grote rondes: Giro de italia, Tour De France en La Vuelta het punten- of bergklassement. Hij blonk vooral uit als sprinter.

Zijn 367^[1] overwinningen op de weg worden enkel overtroffen door Eddy Merckx met 442.^[1]

Van Looy behaalde nooit de eindoverwinning in rondewedstrijden. In 1958 moest hij als leider in het klassement, met vijf ritoverwinningen op zak, opgeven in de Ronde van Spanje. In 1959 wordt hij derde in de Ronde van Spanje en vierde in de Ronde van Italië. In beide rondes boekt hij vier ritoverwinningen. In 1962 startte hij voor de eerste maal in de Ronde van Frankrijk. In de elfde rit werd hij door een motor aangereden en afgevoerd naar het ziekenhuis in Pau. Van Looy zag daarmee zijn voorbereiding op een derde wereldkampioenschap op rij de mist ingaan.

Van Looy reed ook op de baan. Hij won twaalf zesdaagsen, waarvan tien samen met Peter Post.

In de begindagen van zijn carrière kreeg hij te maken met Rik Van Steenbergen, in de nadagen moest hij de strijd aangaan met een Eddy Merckx, die tot 1966 in de wielerploeg Solo-Superia (de rode garde) van Van Looy reed.

Van Looy ontving op 10 januari 2005 de prijs van Sportpersoonlijkheid van het Jaar van de provincie Antwerpen, een prijs die door Panathlon Antwerpen werd uitgereikt. Van Looy ontving deze prijs voor zijn inzet en bezieling in de Vlaamse Wielerschool.

Van Looy was een zeer krachtige sprinter, vrij zwaar voor zijn lengte vanwege zijn gespierde benen. In bergetappes kon hij meestal het tempo volhouden, maar minder goed het verschil maken.

De kracht die hij kon uitoefenen was destijds ongekend. Tijdens zijn overwinning op het WK in 1961, bezweek zijn achterwiel vlak nadat hij de finishlijn passeerde, omdat zijn krachtige slag meerdere spaken had afgebroken.^[2] Dit incident leverde hem de bijnaam "The Wheelbreaker" op.^[3]

Ondanks zijn sprintkwaliteiten wilde hij de sprint meestal vermijden door eerder te ontsnappen. Van Looy genoot meer van het gejuich van het publiek tijdens solo-aankomsten. Daar was geen tijd voor, terwijl hij deelnam aan een sprint en zich daarop voorbereidde.

Van Looy's populariteit was vooral te danken aan zijn aanvallende stijl van fietsen. Zijn vroege ontsnappingen zorgden al snel voor opwinding in wedstrijden waaraan hij deelnam.^[4]

Hij kon zichzelf ook motiveren wetende dat hij werd achtervolgd door concurrenten. Dit is ook de reden waarom hij niet uitblonk in individuele tijdritten, het fascineerde hem minder. Toch is dat gebrek moeilijk te rijmen aan een man die kilometers lang aan kop kon rijden zonder een spier te vertrekken, waardoor hij zijn tegenstanders zichtbaar pijn deed. Het meer berekende rijden tijdens etappekoersen, stond haaks op zijn aanvallende stijl. Hierdoor won hij nooit het algemeen klassement in een grote ronde, waar ook altijd tijdritten in zaten. Wel behaalde hij overwinningen in eindklassementen van kortere etappekoersen (bijvoorbeeld in de Giro di Sardegna van 1965, door 5 van de 6 etappes te winnen).^[5]

• Van Looy was getrouwd met Nini. Ze hadden 2 kinderen. Ze was een van de beroemdste rennersvrouwen in het peloton in de jaren 50 en 60 die haar leven volledig ten dienste stelde van de carrière van Van Looy. Nini overleed op 88-jarige leeftijd op 2 januari 2021.^[6]
• Hij overleed op 17 december 2024 (drie dagen voor zijn 91ste verjaardag) op 90-jarige leeftijd in zijn slaap, na enkele weken ziek geweest te zijn.^[7][8][9]

• Om hem te onderscheiden van Rik Van Steenbergen (Rik I) werd Van Looy vaak 'Rik II' genoemd.
• Van Looy won als eerste de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Parijs-Roubaix (de 'keienklassiekers-trilogie') alle drie op een rij (in 1962). Dit werd pas geëvenaard door Tom Boonen in 2012.
• Hij won als eerste alle vijf Monumenten (Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Liège–Bastogne–Liège en de Ronde van Lombardije), later geëvenaard door Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck.
• Van Looy is de enige renner die alle acht originele wielerklassiekers won (vijf monumenten + Waalse Pijl, Paríjs-Brussel en Paríjs-Tours). Zowel Merckx als De Vlaeminck wonnen beiden nooit Parijs-Tours.
• In 2005 eindigde hij op nr. 78 in de Vlaamse verkiezing van De Grootste Belg.
• Rik Van Looy wordt gebruikt op verschillende reclameposters voor het bromfietsenmerk Flandria.
• Op zaterdag 12 augustus 2017 werd op de Grote Markt van Herentals een standbeeld van Rik Van Looy onthuld. Het drie meter hoge standbeeld is van de hand van kunstenaar Philip Aguirre.^[10]
• Op zaterdag 7 juli 2018 werd de eerste Grote Prijs Rik Van Looy gereden.

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1954 1955 opgave   1956 1957 1958 opgave (5)  1959 4e (4)  3  ↑ (4)   1960 11e (3)  1961 7e (3)  1962 opgave (2)  opgave (1)  1963 opgave   10e (4)   1964 opgave   opgave (1)  1965 31e (2)  3  ↑ (8)   1966 buiten tijd   1967 opgave   opgave (1)  1968 1969 buiten tijd (1)  (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Brussel Parijs-Tours Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten 1954 20e 46e 1955 1956 52e 1 11e 11e 5e 1 43e 2  ↑ 1957 74e 1 17e 42e 6e 4e 1958 1 2 3  ↑ 10e 27e 1 4e 13e 2  (CDC) 1959 35e 12e 1  ↑ 4e 1 5e 1 38e 3  (SPP) 1960 6e 3  ↑ 4e 11e 7e 81e 8e  ↑ 5e (SPP) 1961 2 61e 1  ↑ 1 7e 43e  ↑ 3  (SPP) 1962 14e 1 1  ↑ 1  ↑ 8e 26e 30e 4e (SPP) 1963 71e 8e 6e 2  ↑ 2  ↑ 5e (SPP) 1964 4e 3  ↑ 10e 16e 2 2 32e 4e (SPP) 1965 41e 15e 6e 1  ↑ 34e 8e (SPP) 1966 22e 16e 9e 3 2 11e 12e (SPP) 1967 12e 34e 26e 2  ↑ 15e 1 15e 6e (SPP) 1968 10e 8e 11e 25e 4e 1 15e 12e (SPP) 1969 82e 10e 22e 45e 23e 24e

• De enige wielrenner die alle 8 originele klassiekers won: de 5 Monumenten + Paris–Tours, Parijs–Brussel & La Flèche Wallonne
• Winnaar van alle 5 Monumenten (gedeeld record met Eddy Merckx & Roger De Vlaeminck)
• Voormalig record van meeste wedstrijden gewonnen door een professioneel wielrenner: 367 (1961-1972)

• Trophée Edmond Gentil: 1959
• Nationale trofee voor sportverdienste: 1961 ^[11]
• 8 etappeprijzen van de strijdlust: 4 in de Ronde van Frankijk 1963, 1 in 1962, 1964, 1965 en 1966
• Zwitserse AIOCC-trofee: 1982 ^[12]
• UCI Hall of Fame: 2002
• Sportpersoonlijkheid van de provincie Antwerpen: 2005 ^[13]
• Ereburger van Grobbendonk: 2012 ^[14]
• Standbeeld in Herentals: 2017 ^[15]
• GP Rik Van Looy vanaf 2018 ^[16]
• Buste in Grobbendonk: 2021 ^[17]
• Expositie Van Looy 90 in Herentals: 2023^[18]
• ProCyclingSats - Meeste overwinningen aller tijden: 2° plaats ^[19]
• ProCyclingStats - Ranglijst beste wielrenners aller tijden: 8° plaatsr^[20]
• Memoire du Cyclisme - Ranglijst de grootste wielrenners aller tijden: 11° plaats
• CyclingRanking - Ranglijst beste wielrenners aller tijden: 12° plaats^[21]
• UCI Top 100: 16° plaats

Gedurende zijn carrière zijn er verschillende vinylsingles over Van Looy uitgebracht door Belgische en Nederlandse artiesten, waaronder Johnny Hoes.^[22]

• 
  Buste van Van Looy in Grobbendonk
• 
  Standbeeld in Herentals

• Pedalare! The Emperor: The Rik Van Looy Story door David Armstrong in 1971, Kennedy Brothers, 34 p. (Engels)
• The Beast, The Emperor and the Milkman door Harry Pearson in 2019, Bloomsbury Publishing, 289 p. (Engels) ISBN 9781472945068
• Rik Van Looy: De Temperamentvolle Wereldkampioen door Marcel Grosjean & Roger Meuleman in 1960. G.P.V., 40 p.
• Rik Van Looy door Fred De Bruyne in 1963. 42 p.
• Rik Van Looy: Heerser en Verdeler door Louis Clicteur & Lucien Berghmans in 1966, De Steenbok, 222 p.
• Ik, Rik! by Rik door Looy & Rob Jans in 1972, Brito, 95 p.
• Van Looy Story door André Blancke, Jan Cornand & Roger Quick in 1979, Het Volk, 69 p.
• Zonde van Nini door Stef Vancaenegem in 1987, Manteau, 120 p.
• Rik Van Looy: Monument Voor Een Keizer door Roger De Maertelaere, Guy Crasset & Modest Maertens in 2005. De Eecloonaar, 192 p. ISBN 978-9077562185
• Flandria: de 20 Wondere Jaren van een Wielerploeg door Mark van Hamme in 2007, De Eecloonaar, 392 p. ISBN 978-9077562338
• Groene Leeuw: de Wielerploeg die de Keizer Uitdaagde door Jan De Smet and Patrick Feyaerts in 2008, De Eecloonaar, 360 p. ISBN 978-9077562512
• Rik Van Looy 80 door Mark Vanlombeek & Robert Janssens in 2013. Borgerhoff & Lamberigts, 272 p. ISBN 978-9089313997
• Van Looy / Les Héros! door Robert Janssens in 2018. Kannibaal Books, 120 p. ISBN 978-949267740
• Rik Van Looy - De Val van een (Wieler)Keizer. 1963 & 1964 Anni Horribiles door Jan De Smet and Patrick Feyaerts, De Eecloonaar, 210 p.
• ’t Is Rik – Hommage aan de Keizer door Bart Lamers en Thijs Delrue in 2021. ISBN 979-8201045227

Voorganger: Charly Gaul 1959

Winnaar groene trui in de Ronde van Italië Rik Van Looy 1960

Opvolger: Vito Taccone 1961

Voorganger: André Darrigade

Wereldkampioen wielrennen 1960 Chemnitz (Karl-Marx-Stadt)

Opvolger: Rik Van Looy

Voorganger: Rik Van Looy

Wereldkampioen wielrennen 1961 Bern

Opvolger: Jean Stablinski

Voorganger: Rudi Altig 1962

Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk Rik Van Looy 1963

Opvolger: Jan Janssen 1964

Voorganger: André Vlayen 1957

Belgisch kampioen wielrennen Rik Van Looy 1958

Opvolger: Piet Oellibrandt 1959

Voorganger: Jef Planckaert 1962

Belgisch kampioen wielrennen Rik Van Looy 1963

Opvolger: Ward Sels 1964