Dion (Gard)

Dion; Dions
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 55′ 57″ N, 4° 17′ 50″ E
Superfícia	11,32 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 175 m; 60 m; 52 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània (region administrativa);
Departament; 30	Gard ;
Arrondiment; 302	Nimes;
Canton; 3026	Saint-Chaptes;
Intercom; 243000643	Comunautat d'aglomeracion de Nimes Metropòli;
Cònsol	Charles Picolo ; (2008-2014)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	564 ab. Evolucion de la populacion; 573 ab.
Densitat	52,83 ab./km²
	Autras informacions
Còde INSEE	30102

Dion^[1], mens probable Dions^[2] (Dions en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Gard e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Las atestacions ancianas son, per luòc:

Dion - Dion en 1157; Dions en 1170; Villa de Dion en 1211; Dyon en 1256; Dyons en 1274; Villa de Dion en 1290; Ecclesia de Dyono en 1314; Dyons en 1384; Dions en 1384; Dyonicæ en 1388; Locus de Duons, Uticensis diocesis en 1463; Dioms en 1531; Duons en 1553; Le prieuré-cure Saint-Pierre de Dions en 1733; Dyons, Dions (non datats)^[3].
Lo toponim(e) ven del gallés devona/divona, "la divina", present dins d'autres noms de localitats coma Devona Cadurcorum (Caors, Òlt) o Divonne dins l'Ain^[4]^{[ref. insufisenta]}.
L'origina indoeuropèa es a raprochar del sanskrit deváh, "dieu", del latin deus, del breton doue, del gallés duw, del vièlh-irlandés dia, etc^[5].

Airoles (nom fr) - Eyrolles en 1715^[6].
Bòria sus l'emplaçament de la priorat roïnada. Benlèu Airòlas segon l'etimologia.

Ayrolles (nom fr) - Hareolæ en 1230; Airolæ en 1254^[7].
Bòria. Benlèu Airòlas segon l'etimologia.

Saint-Théodorit-d'Ayrolles (nom fr) - Ayrolæ en 1226; Ecclesia de Ayrolis en 1314; In decimaria de Sancto-Etoriti (sic) territorio vocato a Layrolo en 1463; Sainte-Adoryte d'Eyrolles en 1553^[8].
Glèisa roïnada. Benlèu Sent Teodorit d'Airòlas segon l'etimologia.