Guèrra de trencadas
La guèrra de trencadas es una forma de guèrra onte lei combatents s'assostan dins de linhas fortificadas, principalament formadas de trencadas, que li permèton de se protegir còntra lei tirs d'armas leugieras e d'artilhariá.
Se d'exemples de trencadas son coneguts durant l'Antiquitat o l'Edat Mejana, son usatge venguèt pus frequent après sa teorizacion per Vauban (1633-1707) per organizar l'ataca de fortalesas defendudas per una artilhariá poderosa. Se generalizèt a partir de la segonda mitat dau sègle XIX quand l'aumentacion de la letalitat dau fuòc marquèt la fin dei formacions sarradas basadas sus l'impacte de la massa. Venguèt lo simbòl de la Premiera Guèrra Mondiala onte foguèt la causa principala de l'encalament dau conflicte.
Après 1918, la mecanizacion dei combats, l'aparicion de l'aviacion e lei melhoraments de l'artilhariá an demenit l'importància de la guèrra de trencadas. Pasmens, la guèrra de trencadas demòra fòrça utilizada, compres dins de guèrras modèrnas, quand lei combats son blocats e lei combatents de cada camp obligats de demorar sus sei posicions. De mai, l'usatge de trencadas es totjorn frequent per renfòrçar la defensa d'una posicion de combat.