Édouard Nzambimana
Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1945 |
---|---|
Data śmierci |
wrzesień 2015 |
Premier Burundi | |
Okres |
od 12 listopada 1976 |
Przynależność polityczna |
Unia na rzecz Postępu Narodowego (UPRONA) |
Poprzednik |
urząd zniesiony |
Następca |
urząd zniesiony |
Édouard Nzambimana (ur. 20 grudnia 1945 w Mantanie, zm. w pierwszej połowie września 2015) – burundyjski polityk, wojskowy i menedżer, czterokrotny minister, w latach 1976–1978 premier Burundi[1].
Życiorys
Należał do grupy etnicznej Tutsi. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1971 został absolwentem Królewskiej Szkoły Militarnej w Brukseli[2] i awansował do stopnia majora. 13 marca 1974 powołany dekretem prezydenta Michela Micombero na stanowisko ministra robót publicznych, transportu i wyposażenia[3].
W listopadzie 1976 brał udział w zamachu stanu Jean-Baptiste'a Bagazy, który obalił Micombero; znalazł się w radzie rewolucyjnej i jej komitecie wykonawczym[2]. 12 listopada został premierem, tego dnia awansowano go również na podpułkownika. W tym samym roku objął także stanowisko ministra planowania, a 31 maja 1978 – ministra rolnictwa, inwentarza i rozwoju wsi. 13 października 1978 stanowisko szefa rządu uległo likwidacji. Nzambimana pozostał w rządzie do 1982 jako szef resortu dyplomacji[4].
Po 1982 odszedł z polityki i pracował jako architekt. Założył firmę ERCOIL zajmującą się wydobyciem i eksportem produktów ropopochodnych, został także szefem koncernu ubezpieczeniowego.
Pochowano go 16 września 2015[5].
Życie prywatne
Doczekał się szóstki dzieci i piętnastki wnuków[5].
Przypisy
- ↑ Burundi. rulers.org. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
- ↑ a b Army Officer Is Named Premier In New Burundi Government. nytimes.com, 14 listopada 1976. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
- ↑ DECRETS NOMMANT LES GOUVERNEMENTS DEPUIS L’INDEPENDANCE JUSQU’EN 1988. grandlacs.net. [dostęp 2018-11-03]. (fr.).
- ↑ Harris M. Lentz.: Heads of States and Governments Since 1945. Routledge, 2014. ISBN 978-1-134-26497-1.
- ↑ a b Nadege Irakoze: Lt. Col. Edouard Nzambimana, un modèle pour cette génération. iwacu-burundi.org, 16 września 2015. [dostęp 2018-11-03]. (fr.).