Światowa Konferencja Zielonoświątkowa
Światowa Konferencja Zielonoświątkowa – międzynarodowa organizacja stanowiąca porozumienie kościołów zielonoświątkowych z całego świata.
Historia
Konferencja odbywa się raz na trzy lata. Pierwsza odbyła się w 1947 r. w Zurychu, w Szwajcarii, z inicjatywy pastora Leonarda Steinera. W 2004 r. miała miejsce szczególna sesja Konferencji poświęcona obchodom upamiętnienia Przebudzenia na Azusa Street.
Sesje
Lp. | Rok | Miejscowość | Państwo |
---|---|---|---|
1. | 1947 | Zurych | ![]() |
2. | 1949 | Paryż | ![]() |
3. | 1952 | Londyn | ![]() |
4. | 1955 | Sztokholm | ![]() |
5. | 1958 | Toronto | ![]() |
6. | 1961 | Jerozolima | ![]() |
7. | 1964 | Helsinki | ![]() |
8. | 1967 | Rio de Janeiro | ![]() |
9. | 1970 | Dallas | ![]() |
10. | 1973 | Seul | ![]() |
11. | 1976 | Londyn | ![]() |
12. | 1979 | Vancouver | ![]() |
13. | 1982 | Nairobi | ![]() |
14. | 1985 | Zurych | ![]() |
15. | 1989 | Singapur | ![]() |
16. | 1992 | Oslo | ![]() |
17. | 1995 | Jerozolima | ![]() |
18. | 1998 | Seul | ![]() |
19. | 2001 | Los Angeles | ![]() |
20. | 2004 | Johannesburg | ![]() |
21. | 2007 | Surabaja | ![]() |
22. | 2010 | Sztokholm | ![]() |
23. | 2013 | Kuala Lumpur | ![]() |
24. | 2016 | São Paulo | ![]() |
Władze
Obecnym Prezesem Konferencji jest biskup James D. Leggett – generalny superintendent Międzynarodowego Zielonoświątkowego Kościoła Świętości. Wiceprezesami są: pastor dr Lamar Vest (Kościół Boży) oraz pastor dr Prince Guneratnam (Kościół „Kalwaria”, Kuala Lumpur, Malezja).
Artykuły wiary
Wszystkie denominacje zielonoświątkowe, akceptujące Artykuły Wiary Światowej Konferencji Zielonoświątkowej mogą ubiegać się o członkostwo w organizacji. Wnioski są rozpatrywane i weryfikowane przez Komisję Doradczą Konferencji.
Wierzymy:
- że Biblia została natchniona i jedynie ona jest nieomylnym i autorytatywnym Słowem Bożym;
- że jest jeden Bóg, odwiecznie istniejący w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego;
- w Bóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa, w Jego narodziny z dziewicy, w Jego bezgrzeszne życie, w Jego cuda, w Jego zastępczą śmierć, która dokonała pojednania poprzez przelanie krwi, w Jego zmartwychwstanie w ciele, w Jego wniebowstąpienie i zasiadanie po prawicy Ojca oraz w Jego osobisty powrót w mocy i chwale;
- że dla zbawienia zgubionego i grzesznego człowieka odrodzenie z Ducha Świętego przez wiarę w Jezusa Chrystusa jest bezwzględnie konieczne;
- w chrzest Duchem Świętym, którego potwierdzeniem jest mówienie innymi językami, tak jak Duch poddaje, zgodnie z Księgą Dziejów Apostolskich 2:4, a także w posługiwanie się duchowymi darami i służbami;
- w służbę Ducha Świętego, którego zamieszkanie w chrześcijaninie umożliwia pobożne życie;
- w zmartwychwstanie zarówno zbawionych jak i zgubionych; pierwszych do zbawienia ku życiu wiecznemu, drugich do zguby podczas zmartwychwstania ku potępieniu;
- w Kościół Jezusa Chrystusa i jedność wierzących;
- w praktyczne zastosowanie wiary chrześcijańskiej w codziennych doświadczeniach i potrzebie służenia ludziom we wszystkich dziedzinach życia, a więc nie tylko duchowej, ale też społecznej, politycznej i materialnej.