185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”
Wyposażenie żołnierza dywizji | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1 września 1941 |
Rozformowanie |
23 listopada 1942 |
Tradycje | |
Kontynuacja |
Brygada Spadochronowa „Folgore” |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
Rodzaj wojsk |
185 Dywizja Spadochronowa „Folgore” (wł. 185ª Divisione Paracadutisti Folgore) – jeden ze związków taktycznych włoskich wojsk lądowych, którego organizację rozpoczęto w 1940 roku[1]. Brała udział w walkach w Afryce Północnej podczas II wojny światowej.
Dywizja szczególnie odznaczyła się w drugiej bitwie pod El Alamein, od 23 października do 6 listopada 1942 roku, broniąc skutecznie odcinka frontu niemiecko-włoskiego przeciw atakom przeważających sił alianckich wspieranych bronią pancerną, aż do ogólnego odwrotu sił osi[2]. Dywizja utraciła podczas bitwy 1000–1100 zabitych i ciężko rannych oraz ok. 500 wziętych do niewoli (nie licząc przy okazji późniejszego odwrotu)[2]. Straty jednostek walczących przeciw dywizji "Folgore" szacowane są na ok. 1700 zabitych, zaginionych i rannych[2]. Na skutek strat, dywizja została rozwiązana pod koniec 1942 roku, tworząc 285 batalion spadochronowy „Folgore”[2].
Współcześnie tradycję dywizji kontynuuje Brygada Spadochronowa „Folgore”.
Skład podczas walk w Afryce
- 186 pułk spadochronowy,
- 187 pułk spadochronowy,
- 185 pułk artylerii,
- 8 batalion saperów,
- inne służby.
Przypisy
Bibliografia
- Encyklopedia II wojny światowej.
- Strona Folgore