7 cm Gebirgskanone M.99
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Wyprodukowano |
ok. 300 szt. |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
72,5 mm |
| Długość lufy |
971 mm (L/13,4) |
| Donośność |
4800 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
300 m/s (pocisk o masie 4,64 kg) |
| Masa |
315 kg (działa) |
| Kąt ostrzału |
od -15° do +17° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
2 strz/min |
| Obsługa |
5 osób |
7 cm Gebirgskanone M.99 – austro-węgierskie działo górskie.
Działo M.99 zostało wprowadzone do uzbrojenia armii austro-węgierskiej na przełomie XIX i XX wieku. Miało ono krótką lufę ze spiżu Uchatiusa sztywno osadzoną w łożu (nie posiadało oporopowrotnika). Zamek śrubowy. Łoże sztywne, kołowe, jednoogonowe. Zasilanie nabojem dzielonym, ładunek miotający zmienny. Do transportu działo mogło być rozłożone na trzy części.
W momencie wybuchu I wojny światowej działo M.99 było już całkowicie przestarzałe. Brak oporopowrotnika sprawiał, że po każdym strzale działo odskakiwało do tyło o około 150 cm i musiało być ponownie wtaczane na stanowisko bojowe. powodowało to zmniejszenie szybkostrzelności do 2 strz/min. Dodatkową wadą były prymitywne przyrządy celownicze utrudniające trafienie celów położonych w większej odległości. Pomimo tych wad, z braku właśnie wprowadzanych do uzbrojenia dział 7.5 cm Gebirgskanone M.15 działo M99 w początkowym okresie wojny znajdowało się na uzbrojeniu 20 baterii artylerii górskiej.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- landships.freeservers.com. [dostęp 2007-06-06]. (ang.).