A potem tańczyliśmy

A potem tańczyliśmy (ang. And Then We Danced, gruz. და ჩვენ ვიცეკვეთ / Da chven vitsek'vet) – gruzińsko-francusko-szwedzki dramat filmowy z 2019 roku w reżyserii Levana Akina^[1]. Zdjęcia kręcono w Tbilisi.

Obraz miał swoją światową premierę w ramach sekcji „Quinzaine des Réalisateurs” na 72. MFF w Cannes^[2]. Był szwedzkim filmem zgłoszonym do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego za rok 2019^[3]. Otrzymał również Złotego Żuka w kategorii najlepszego filmu^[4]. Pokazy filmu w Gruzji wywołały protesty skrajnych środowisk konserwatywnych ze względu na jego gejowską tematykę^[5]. Nazwano go „pierwszym filmem LGBT+ z Kaukazu”^[6].

Młody tancerz Merab trenuje w Gruzińskim Balecie Narodowym, chcąc dostać się do głównego składu, co dawałoby mu możliwość uczestniczenia w międzynarodowym tournée. W trakcie prób jeden z głównych tancerzy zostaje zwolniony, zaś Merab startuje do rekrutacji na jego miejsce. Jego rywalem staje się Irakli, nowy chłopak w zespole. Po wspólnych treningach między mężczyznami zaczyna rodzić się uczucie, co w konserwatywnym środowisku gruzińskiego tańca narodowego staje się bardzo ryzykowne^[7]. Dodatkowo sam Merab mieszka razem z rodziną i znajdują się w trudnej sytuacji materialnej^[8].

• Levan Gelbakhiani – Merab
• Bachi Valishvili – Irakli
• Ana Javakishvili – Mary
• Kacha Gogidze – Aleko

Film został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 93% z 84 recenzji zostało uznanych za pozytywne^[9]. Na portalu Metacritic średnia ważona ocen wystawionych na podstawie 20 recenzji wyniosła 68 punktów na 100^[10].

Film miał premierę na 72. MFF w Cannes, gdzie otrzymał 15-minutową owację na stojąco i zyskał generalnie pozytywne recenzje^[2]. Zdobył nagrody i nominacje w takich festiwalach jak Złote Żuki 2020, Europejskie Nagrody Filmowe 2019, 25. Festiwal Filmowy w Sarajewie^[4]. Był wyświetlany również na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago^[11] i na Sundance Film Festival^[12].

W Polsce A potem... był filmem otwarcia LGBT Film Festival. Zyskał przeważnie pozytywne recenzje polskich krytyków, którzy podkreślali zwłaszcza aktorstwo głównej pary i ukazaną przez nich fascynację, również w tańcu^[13]. Oceniano, że pomimo krytyki homofobii gruzińskiego społeczeństwa, film jest "listem miłosnym do Gruzji" przez swoje dźwięki i kolory, ukazując tradycyjne gruzińskie stroje, tańce i dania^[14]. Podkreślano również, że mimo tematyki, film Akina ma więcej wspólnego z Tamte dni, tamte noce Guadagnino, niż z Czarnym Łabędziem Aronofsky’ego^[15].

Religijne i konserwatywne środowiska w Gruzji zbojkotowały film z powodu „promowania grzechu sodomii”. Gruziński skrajnie prawicowy biznesmen Lewan Wasadze ogłosił film „moralnym zagrożeniem dla naszej tkanki społecznej”, zaś szefowa baletu Suchiszwili, Nino Suchiszwili, odcięła się od tancerzy występujących w filmie, twierdząc, iż „homoseksualizm wśród gruzińskich tancerzy nie występuje”^[8]. W dniu premiery wielotysięczne tłumy protestujących próbowały zakłócić pokazy filmu w Batumi i Tbilisi, zaś policja musiała ochraniać widzów^[14]. Chociaż premiery nie przerwano, ranna została gruzińska aktywistka Ana Subeliani^[16] i polityk opozycji Davit Berdzenishvili^[17]. Gruziński Kościół Prawosławny odciął się od tych wydarzeń^[18]. Z powodu protestów, reżyser zdecydował się zdjąć film z afisza po dwóch dniach^[8]. Film stał się przyczynkiem do większej dyskusji o prawach osób nieheteronormatywnych w Gruzji. Utwory z jego ścieżki dźwiękowej puszczane były m.in. na demonstracjach^[6].

Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2019

• GLAAD Media, Najlepszy film wyświetlany wąskiemu gronu (nominacja)

Europejskie Nagrody Filmowe 2019

• Najlepszy europejski film wg uniwersytetów (EUFA) – Levan Akin (nominacja)
• Najlepszy europejski aktor – Levan Gelbakhiani (nominacja)

Złote Żuki 2020

• Najlepszy film – Ketie Danelia, Mathilde Dedye (wygrana)

• Najlepszy aktor pierwszoplanowy – Levan Gelbakhiani (wygrana)
• Najlepsze zdjęcia – Lisabi Fridell (wygrana)
• Najlepszy scenariusz – Levan Akin (wygrana)
• Najlepszy reżyser – Levan Akin (nominacja)
• Najlepszy aktor drugoplanowy – Bachi Valishvili (nominacja)
• Najlepsza scenografia – Teo Baramidze (nominacja)^[4]

25. Festiwal Filmowy w Sarajewie

• Serce Sarajewa dla najlepszego aktora - Levan Gelbakhiani (wygrana)^[19]

10. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Odessie

• Grand Prix Nagroda Publiczności (wygrana)
• Najlepszy film (wygrana)
• Najlepszy aktor - Levan Gelbakhiani (wygrana^[20])

• A potem tańczyliśmy w bazie Filmweb
• And Then We Danced w bazie IMDb (ang.)