Aha (sztuka ogrodowa)

Aha – na stoku i w terenie płaskim
Przykład ahy w Hopetoun House w Szkocji

Aha – ukryta granica ogrodu w formie głębokiego rowu lub uskoku terenu[1], przeprowadzana zazwyczaj miękką płynną linią.

Opis

Zadaniem ahy jest utrudnić lub uniemożliwić przekroczenie granic terenu ogrodu, ale tak aby nie zasłaniać widoku. Zastosowanie takiej granicy pozwala na kompozycje optyczne i powiązanie ogrodu z krajobrazem otaczającym.

Rozwiązanie to stosowano już w ogrodach francuskich w XVII wieku[1]. Wynikło, w sposób naturalny, z wykorzystania terenów znajdujących się wokół zamków, ograniczonych stromymi murami obronnymi. Wspomina o tym Jean-Baptiste Alexandre Le Blond, równocześnie podając wyjaśnienie nazwy. Miał to być okrzyk zdziwienia i zawodu, wydawany zazwyczaj przez spacerowicza na widok niespodziewanej przeszkody. Na grunt angielskich ogrodów w Kensington oraz królewskich ogrodów w Richmond ahy wprowadził Charles Bridgeman.

Przypisy

  1. ↑ a b Aha, [w:] Bania Zbigniew, Jędryczko Małgorzata, Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów: A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 11, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2021-01-18].

Bibliografia

  • Marek Siewniak, Anna Mitkowska, Tezaurus sztuki ogrodowej, Warszawa: Rytm, 1998, ISBN 83-87897-03-X, OCLC 749272866.
  • Longin Majdecki, „Historia ogrodów”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15416-5 (t. 2)