Ahmad asz-Szar
 Ahmad asz-Szara (2025) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1982 |
|---|---|
| Prezydent Syrii | |
| Okres |
od 29 stycznia 2025 |
| Pierwsza dama |
Latifa al-Droubi |
| Poprzednik |
on sam |
| Tymczasowy przywódca Syrii | |
| Okres |
od 8 grudnia 2024 |
| Poprzednik | |
| Następca |
on sam |
| Przywódca organizacji Dżabhat an-Nusra | |
| Okres |
od 2012 |
| Dowódca zbrojny organizacji Hajat Tahrir asz-Szam | |
| Okres |
od 2017 |
| |
Ahmad Husajn asz-Szara (arab. أحمد حسين الشرع, znany również pod pseudonimem wojennym Abu Muhammad al-Dżaulani (arab. أبو محمد الجولاني) ur. 29 października 1982 w Rijadzie)[1] – syryjski bojownik, dowódca wojskowy i polityk, prezydent Syrii od 29 stycznia 2025, wcześniej od 8 grudnia 2024 do swojej inauguracji tymczasowy przywódca tego kraju.
Był przywódcą fundamentalistycznej i dżihadystycznej organizacji terrorystycznycznej Dżabhat an-Nusra (2012–2017) oraz dowódcą zbrojnym (lecz nie naczelnym liderem) analogicznego ugrupowania Hajat Tahrir asz-Szam (2017–2025), a także byłym bojownikiem Al-Ka’idy w Iraku (2004–2012).
Życiorys
Jego ojciec, inżynier naftowy, pochodził ze Wzgórz Golan i po zajęciu tego obszaru przez Izrael w 1967 został zmuszony do opuszczenia domu (pseudonim Al-Dżaulani pochodzi od arabskiej nazwy wzgórz Golan). Przez pewien czas pracował w Arabii Saudyjskiej, gdzie też w 1982 urodził się Ahmad. 7 lat później rodzina powróciła do Syrii i zamieszkała damasceńskiej dzielnicy Al-Mazza, gdzie prowadziła sklep spożywczy oraz agencję nieruchomości[2].
Ahmad był nauczycielem klasycznego języka arabskiego. Do przyłączenia się do ruchów dżihadystycznych skłoniły go zamachy z 11 września 2001 roku. W 2003 r. wstąpił do Al-Ka’idypodczas amerykańskiej interwencji w Iraku. W 2006 r. opuścił Irak i udał się do Libanu, gdzie zajął się wsparciem logistycznym dla ugrupowania Dżund asz-Szam[3]. Po powrocie do Iraku został aresztowany przez armię amerykańską i osadzony w więzieniu Camp Bucca, jednak w 2008 r. został z niego zwolniony. Związał się wówczas z Abu Bakrem al-Baghdadim, który mianował go naczelnikiem Al-Ka’idy w Mosulu, a w 2011 r. wysłał go do Syrii w celu ustanowienia tam struktur terrorystycznych i podsycenia rozpętanej tam niedługo przedtem rebelii antyrządowej[4].
W 2012 Al-Dżaulani oficjalnie założył ugrupowanie Dżabhat an-Nusra jako filię irackiej Al-Ka’idy[5]. Niedługo potem wszedł w konflikt z Al-Baghdadim i 10 kwietnia 2013 przyrzekł wierność Ajmanowi az-Zawahiriemu. Chociaż Baghdadi proponował połączenie założonego przez siebie Państwa Islamskiego w Iraku z Nusrą, rozmowy między skłóconymi przywódcami nie przyniosły skutku i w 2014 r. Państwo Islamskie ostatecznie wyparło Nusrę ze wschodniej Syrii[6]. W 2016 r. Ajman az-Zawahiri ustanowił Dżabhat an-Nusra osobną organizacją niezależną od Al-Ka’idy z Al-Dżaulanim jako przewodniczącym. Wówczas grupa przyjęła nazwę Dżabhat Fatah asz-Szam. Od tej pory obie organizacje działają niezależnie.
W styczniu 2017 wszedł w koalicję z trzema innymi radykalnymi ugrupowaniami tworząc sojusz Hajat Tahrir asz-Szam, którego został dowódcą zbrojnym, podczas gdy naczelnym liderem był Haszim asz-Szajch. W październiku 2017 po dymisji Asz-Szajcha Al-Dżaulani przejął władzę nad organizacją.
Abu Muhammad al-Dżaulani został przez Stany Zjednoczone wpisany na listę poszukiwanych na całym świecie terrorystów. Za jego głowę wyznaczono nagrodę w wysokości 10 mln USD[7].
Przypisy
- ↑ أحمد الشرع يكشف تاريخ ميلاده "الحقيقي" [online] [dostęp 2025-01-03] (arab.).
- ↑ Who is Abu Mohammed al-Jolani? ‘Polite’ Syrian leader heads home.
- ↑ Młodość i początek drogi ideologicznej, [w:] Daniel Jędrzej Zagórowski, Abu Muhammad al-Dżaulani – tymczasowy premier Syrii, poszukiwany przez USA, TVP Wilno, 10 grudnia 2023 [dostęp 2025-02-23].
- ↑ P. Mazur, O. Wasiuta, S. Wasiuta, Państwo Islamskie ISIS: nowa twarz ekstremizmu, Warszawa: Difin, 30., ISBN 978-83-8085-621-9.
- ↑ Abu Muhammad al-Golani.
- ↑ Who’s who in the Nusra Front?
- ↑ Rewards of Justice – Muhammad al-Jawlani.
Bibliografia
- Tomasz Rydelek, Al-Julani – ojciec chrzestny syryjskiej rebelii [online], Puls Lewantu, 12 sierpnia 2018.