Arado Ar 68

Arado Ar 68
(Dane wersji Ar 68E)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat, konstrukcja mieszana, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1934

Lata produkcji

19361937

Wycofanie ze służby

1940

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Jumo-210Ea

Moc

670 KM (500 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,58 m

Długość

9,40 m

Wysokość

3,30 m

Powierzchnia nośna

27,30 m²

Masa
Własna

1600 kg

Startowa

2020 kg

Osiągi
Prędkość maks.

335 km/h

Prędkość wznoszenia

12,5 m/s

Pułap

8100 m

Zasięg

500 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm
60 kg bomb
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 68niemiecki samolot myśliwski z okresu przedwojennego i początku II wojny światowej.

Historia

Samolot, skonstruowany aby zastąpić typ Heinkel He 51, już w czasie lotu próbnego w roku 1934 wykazał doskonałą sterowność i osiągi. Na początku występowały kłopoty z trwałością i mocą zastosowanego silnika. W efekcie zastosowano silnik typu Junkers Jumo 210 i samolot przeszedł do produkcji seryjnej w 1935 r., mimo że istniały problemy z tolerancją błędów pilota, które groziły odrzuceniem projektu[1].

Pierwsze samoloty tego typu trafiły do oddziałów Luftwaffe we wschodnich Prusach w 1936 roku, a udział w walkach wzięły po raz pierwszy podczas wojny domowej w Hiszpanii. Tu okazało się, że Ar 68 miał słabsze osiągi niż stosowany przez hiszpańskich republikanów samolot typu I-16[2]. Firma Arado zareagowała wprowadzeniem do produkcji modelu E, który do czasu wprowadzenia samolotu Messerschmitt Bf 109, był najczęściej stosowanym myśliwcem w Luftwaffe[3]. W roku 1940 zdemobilizowano ostatnie samoloty tego typu, które służyły jeszcze jako maszyny szkoleniowe i do lotów nocnych[4].

Konstrukcja

Jednomiejscowy samolot myśliwski w układzie dwupłata. Kadłub o przekroju owalnym, kryty w przedniej części blachą duraluminiową, dalej płótnem. Skrzydła o różnej długości, jednodźwigarowe, wyposażone w lotki wyważone dynamicznie. Komora płatów wzmocniona zastrzałami w kształcie litery N oraz naciągami stalowymi. Podwozie stałe, trójpunktowe z kółkiem ogonowym. Usterzenie krzyżowe z statecznikiem poziomym wzmocnionym za pomocą zastrzałów w kształcie odwróconej litery V[5].

Przypisy

Bibliografia

  • Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : an illustrated guide. Jefferson, North Carolina, and London: McFarland & Company, Inc., Publishers, 2009. ISBN 978-0-7864-5280-4. OCLC 335189392.
  • Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
  • Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.