Aravane Rezaï

Aravane Rezaï

Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1987 Saint-Étienne
Wzrost	165 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1 stycznia 2005
Zakończenie kariery	aktywna
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (11 października 2010)
Australian Open	3R (2008)
Roland Garros	4R (2009)
Wimbledon	3R (2007)
US Open	4R (2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	118 (9 marca 2009)
Australian Open	1R (2010)
Roland Garros	2R (2011)
Wimbledon	1R (2010, 2011)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Aravane Rezaï (ur. 14 marca 1987 w Saint-Étienne) – francuska tenisistka pochodzenia irańskiego, zwyciężczyni czterech turniejów WTA.

W 2003 roku zanotowała niezbyt udany sezon juniorski, a także nieudany start w kwalifikacjach do dwóch turniejów ITF.

W sezonie 2004 przegrała z Kaią Kanepi w eliminacjach do French Open. Wygrała dwa turnieje ITF, jednocześnie pierwsze w karierze, w Castel Gandolfo i Settimo San Pietro.

W roku 2005 zadebiutowała w turnieju głównym kobiecych na kortach French Open w Paryżu, gdzie dotarła do drugiej rundy (grała z dziką kartą, jako 244 zawodniczka świata, pokonując rodaczkę Camille Pin, przegrywając z wysoko rozstawioną Mariją Szarapową). Już w pierwszej rundzie zakończyła swój udział w turnieju w ’s-Hertogenbosch. Odpadła w kwalifikacjach do imprezy w Paryżu (hala) oraz Hasselt. Wygrała dwa kolejne tytuły ITF-owskie.

Przełomowy sezon 2006 nie zaczął się jednak dobrze – Rezaï odpadła kilkakrotnie w kwalifikacjach do turnieju (m.in. do Australian Open). W marcu zdobyła piąty, kolejny tytuł ITF. Na kortach Rolanda Garrosa osiągnęła życiowy sukces, wygrywając z Ai Sugiyamą oraz Nicole Vaidišovą. Potem jednak odpadła w kolejnych kwalifikacjach do turniejów na kortach trawiastych (Eastbourne, Birmingham oraz Wimbledon). Dotarła do pierwszego ćwierćfinału w karierze, w Palermo, ogrywając po drodze Michaëllę Krajicek. Druga runda turnieju w Budapeszcie, po raz pierwszy w czołowej setce rankingu kobiet. W US Open 2006 doszła aż do czwartej rundy, znów eliminując z turnieju znane zawodniczki, m.in. Annę-Lenę Grönefeld i Mariję Kirilenko.

W 2007 roku jej największym sukcesem był występ w turnieju WTA w Turcji na nawierzchni ziemnej. Dotarła tam do finału, gdzie przy stanie 6:7, 0:3, skreczowała. Jej rywalką była Rosjanka Jelena Diemientjewa.

Na początku 2008 dotarła do finału turnieju w Auckland. Przegrała tam z Lindsay Davenport 2:6, 2:6. W pierwszej rundzie wielkoszlemowego Australian Open pokonała Katerynę Bondarenko, a w drugiej wygrała z rozstawioną z numerem 13 Tatianą Golovin. W trzeciej przegrała z kwalifikantką Hsieh Su-wei 6:2, 6:7, 4:6.

W 2009 wygrała 2 turnieje WTA − Internationaux de Strasbourg po wygranej w finale Lucie Hradecką oraz Commonwealth Bank Tournament of Champions 2009, gdzie w finale pokonała Marion Bartoli (skreczowała przy stanie 7:5 dla Rezaï).

16 maja 2010 roku zwyciężyła w Mutua Madrileña Madrid Open, pokonując w finale Venus Williams 6:2, 7:5. Pod koniec lipca wygrała turniej Collector Swedish Open. W finale wygrała z Giselą Dulko 6:3, 4:6, 6:4.

W 2011 roku osiągnęła finał zawodów w Dallas, ulegając w meczu mistrzowskim Sabine Lisicki wynikiem 2:6, 1:6.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	26 maja 2007	Stambuł	Ceglana	Jelena Diemientjewa	6:7(5), 0:3 krecz
Finalistka	2.	5 stycznia 2008	Auckland	Twarda	Lindsay Davenport	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	1.	23 maja 2009	Strasburg	Ceglana	Lucie Hradecká	7:6(2), 6:1
Zwyciężczyni	2.	8 listopada 2009	Bali	Twarda (hala)	Marion Bartoli	7:5, krecz
Zwyciężczyni	3.	16 maja 2010	Madryt	Ceglana	Venus Williams	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	4.	10 lipca 2010	Båstad	Ceglana	Gisela Dulko	6:3, 4:6, 6:4
Finalistka	3.	27 sierpnia 2011	Dallas	Twarda	Sabine Lisicki	2:6, 1:6

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-11-02]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-02]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-11-02]  (ang.).