Biczowąż długonosy

Biczowąż długonosy
	Ahaetulla nasuta
	(Lacépède, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Rodzina	połozowate
Podrodzina	Ahaetuliinae
Rodzaj	Ahaetulla
Gatunek	biczowąż długonosy
Synonimy
	Coluber nasutus Lacépède 1789: 277; Dryophis nasuta Lacépède 1789; Coluber mycterizans Russel 1796 (not Linnaeus; fide Smith 1943); Ahaetulla mycterizans – Link 1807; Dryinus nasutus – Merrem 1820: 159; Dryinus oxyrhynchus Bell 1825 (fide Smith 1943); Dryinus russellianus Bell 1825 (fide Smith 1943); Dryophis hammatorhynchus Fitzinger 1826: 61 (nom. subst. pro C. myct.); Dryiophis nasuta – Schlegel 1837: 159; Dryinus nasutus – Duméril & Bibron 1854: 809; Dryinus fuscus – Duméril, Bibron & DUMÉRIL 1854; Dryophis mycterizans – Boulenger 1890 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans tephrogaster Wall 1908: 783 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans cineroventer Wall 1908: 919 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans rhodogaster Wall 1908 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans lepidorostralis Wall 1908 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans isabellinus Wall 1910: 229, 524 (fide Smith 1943); Dryophis mycterizans rhodonotus Wall 1921 (fide Smith 1943); Passerita nasuta – Cochran 1930: 32; Dryophis nasutus – Smith 1943: 376; Ahaetulla nasuta – Manthey & Grossmann 1997: 311; Ahaetulla nasuta – Cox et al. 1998: 69; Ahaetulla nasutus – Sharma 2004;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Biczowąż długonosy^[2], wąż bicz^[2] (Ahaetulla nasuta) – gatunek jadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae).

Opis^[3]

Rozmiary

Długość: zazwyczaj 120-150 cm, maksymalnie 2 m.

Wygląd

Wąż bicz żywiący się *Hylarana temporalis*

Zielone lub jasnobrązowe ubarwienie, żółta linia po obu stronach ciała. Łuski gładkie, długie i skośnie ustawione. Skóra między nimi jest czarno-biała, co uwidacznia się w postaci prążkowania, gdy zwierzę jest podrażnione i jego ciało rozdyma się. Długa i wąska głowa kończy się szpiczastym pyskiem. Oczy ułożone poprzecznie i pochylone do przodu. Tęczówka jest koloru złotego, źrenica horyzontalna. Ze względu na ułożenie oka i źrenicy mają stereoskopowe widzenie. Szyja wyraźnie zwężona, ciało smukłe o największej szerokości w okolicach połowy długości. Ogon zwęża się stopniowo i stanowi około 1/3 długości całego ciała.

Rozmnażanie

Są jajożyworodne. Samica rodzi 5-15 młodych.

Zachowanie

Zazwyczaj jest spokojny i nieagresywny, jednakże źle znosi niewolę. Często po schwytaniu atakuje ściany terrarium i nawet małe osobniki gryzą bez wahania celując w twarz przeciwnika. Po kilku dniach większość osobników oswaja się na tyle, że można się z nimi obchodzić bez problemu.

Gdy jest podrażniony wysuwa język, podnosi przednią część ciała, pochyla ją do przodu i nadyma się, co powoduje uwidocznienie prążkowania. Język rzadko jest wysuwany i wsuwany, co jest częste u innych węży, raczej pozostaje wysunięty. Następnie otwiera szeroko pysk i zwija ciało sinusoidalnie. Miejscowe ludy uważają, że stara się uderzyć w oczy człowieka.

Wśród listowia porusza się sprawnie, ale na ziemi powolnie. Podczas spoczynku obserwowany jest z wyprostowanym, niezwiniętym ciałem.

Pokarm

Żywi się głównie jaszczurkami z rodzaju Calotes, a także żabami, ptakami, małymi ssakami i okazjonalnie innymi wężami. Polując na zdobycz chwyta ją za kark pyskiem i trzyma póki nie przestanie się ruszać lub póki nie umrze. Następnie połyka zdobycz i unosi przednią połowę ciała do góry. Wykrzywiając ciało przesuwa pokarm do żołądka.

Występowanie

Występuje na terenie Indii, Sri Lanki, Bangladeszu, Birmy, Tajlandii, Kambodży i Wietnamu. Zamieszkuje równiny i wzgórza do ok. 1000 m n.p.m. Znajdowany jest w wysokiej trawie, na drzewach, częściej w zaroślach, czasami w parkach miejskich.

Jadowitość

Ich zęby jadowe umieszczone są w tyle pyska. Ukąszenia nie są niebezpieczne dla ludzi, mogą jedynie powodować lekki ból w miejscu ukąszenia, obrzęk oraz pocenie. W przypadku ich naturalnej zdobyczy śmierć następuje dopiero po 10-20 minutach od ukąszenia. Powoduje u nich przyspieszenie oddechu i postępujący paraliż dochodzący do mięśni oddechowych^[4]^[5].

Przypisy

↑ Ahaetulla nasuta [online], The Reptile Database [dostęp 2016-03-25] .
↑ ^a ^b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 406. ISBN 83-01-14344-4.
↑ F.F. Wall F.F., A Popular Treatise on the Common Indian Snakes, „The Journal of the Bombay Natural History Society”, 1905, s. 545-551 .
↑ C.C. McCann C.C., A Whip-Snake (D. mycterizans) feeding on the Lizard (Calotes verisicolor), „Journal of Bombay Natural History Society”, 1935, s. 226-227 .
↑ WCH Clinical Toxinology Resources [online], www.toxinology.com [dostęp 2016-03-27] .

Linki zewnętrzne

[1] Ahaetulla nasuta [online], The Reptile Database [dostęp 2016-03-25] .

[pwn-2] Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 406. ISBN 83-01-14344-4.

[3] F.F. Wall F.F., A Popular Treatise on the Common Indian Snakes, „The Journal of the Bombay Natural History Society”, 1905, s. 545-551 .

[4] C.C. McCann C.C., A Whip-Snake (D. mycterizans) feeding on the Lizard (Calotes verisicolor), „Journal of Bombay Natural History Society”, 1935, s. 226-227 .

[5] WCH Clinical Toxinology Resources [online], www.toxinology.com [dostęp 2016-03-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]