Bilbil złotoplamy
Pycnonotus aurigaster[1] | |||
(Vieillot, 1818) | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
bilbil złotoplamy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
Zasięg występowania | |||
![]() występuje przez cały rok introdukowany i osiadły |
Bilbil złotoplamy[4] (Pycnonotus aurigaster) − gatunek małego, śpiewającego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Występuje w południowo-wschodniej Azji – w południowych i południowo-wschodnich Chinach, Hongkongu, Indonezji, Kambodży, Laosie, Mjanmie, Tajlandii i Wietnamie. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżniono 9 podgatunków P. aurigaster[5][2]:
- bilbil czerwonorzytny[4] (P. aurigaster chrysorrhoides) (Lafresnaye, 1845) – południowo-wschodnie Chiny.
- P. aurigaster resurrectus Deignan, 1952 – południowe Chiny i północno-wschodni Wietnam.
- P. aurigaster dolichurus Deignan, 1949 – środkowy Wietnam.
- P. aurigaster latouchei Deignan, 1949 – wschodnia Mjanma do południowych Chin i północnych Indochin.
- P. aurigaster klossi (Gyldenstolpe, 1920) – południowo-wschodnia Mjanma i północna Tajlandia.
- P. aurigaster schauenseei Delacour, 1943 – południowa Mjanma i południowo-zachodnia Tajlandia.
- P. aurigaster thais (Kloss, 1924) – środkowa i południowa Tajlandia, środkowy Laos.
- P. aurigaster germani (Oustalet, 1878) – południowo-wschodnia Tajlandia i południowe Indochiny.
- bilbil złotoplamy[4] (P. aurigaster aurigaster) (Vieillot, 1818) – Jawa i Bali.
Biotop
Jego naturalnym środowiskiem występowania są subtropikalne i tropikalne wilgotne lasy nizin.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bilbila złotoplamego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, aczkolwiek ptak ten opisywany jest jako pospolity w Hongkongu i na Jawie, dość pospolity w Chinach i Azji Południowo-Wschodniej. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Pycnonotus aurigaster, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Sooty-headed Bulbul (Pycnonotus aurigaster). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]. (ang.).
- ↑ a b Pycnonotus aurigaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pycnonotidae Gray,GR, 1840 – bilbile – Bulbuls (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-06].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bulbuls. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).