Bitonalność

Bitonalność – użycie w utworze w dwóch jednocześnie brzmiących głosach dwóch różnych tonacji, np. preludium Żagle(inne języki) Claude'a Debussy'ego (końcowy fragment utworu w tonacjach C-dur i Des-dur)[1][2][3][4] i zbudowana w tonacjach C-dur i Fis-dur fanfara na początku baletu Pietruszka Igora Strawinskiego[5]:

<< \relative c' { \key c \major \time 2/4 \partial 8 \times 2/3 {c16 d g} | c2 ~ | c16 g c g c4 | c ~ c8 c16 g | c2 } \relative a { \key c \major \time 2/4 \partial 8 \times 2/3 {ais16 cis fis} | ais2 ~ | ais16 fis ais fis ais4 | ais ~ ais8 ais16 fis | ais2 } >>

Przypisy

  1. ↑ bitonalność – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  2. ↑ Rika Uchida, Tonal Ambiguity In Debussy's Piano Works [online], grudzień 1990, s. 3-4, s. 57 (ang.).
  3. ↑ Krystyna Juszyńska, Walory dydaktyczne utworów fortepianowych dla dzieci Miłosza Magina (1929-1999), „Konteksty Kształcenia Muzycznego”, 6 (1), Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, 2019, s. 37, DOI: 10.5604/01.3001.0014.2314.
  4. ↑ Ann K. McNamee. Bitonality, Mode, and Interval in the Music of Karol Szymanowski. „Journal of Music Theory”. nr 29 (1). s. 61-84. (ang.). 
  5. ↑ Krumhansl i Schmuckler 1986 ↓, s. 155–156.

Bibliografia

  • Carol L. Krumhansl, Mark A. Schmuckler. The Petroushka Chord: A Perceptual Investigation. „Music Perception: An Interdisciplinary Journal”. 4 (2), s. 153–184, 1986. Berkeley, CA: University of California Press. DOI: 10.2307/40285359. ISSN 0730-7829. JSTOR: 40285359.