Broń krótka
Broń krótka – rodzaj ręcznej broni strzeleckiej, charakteryzującej się niewielkimi gabarytami, której długość lufy nie przekracza 30 cm lub której długość całkowita nie przekracza 60 cm. Broń krótka wyposażona jest w chwyt umożliwiający strzelanie z jednej ręki. Zalicza się do niej rewolwery oraz pistolety (w tym pistolety automatyczne)[1][2][3][4][5].
Broń krótka najczęściej wykorzystywana jest jako broń boczna.
Przypisy
- ↑ broń krótka – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).
- ↑ https://edu.cossw.pl/file/redir.php?id=6277
- ↑ Good administration practices of the European Commission [online], europa.eu [dostęp 2024-04-22] (ang.).
- ↑ Polska Norma PN-V-01016, Broń strzelecka, Terminologia, Polski Komitet Normalizacyjny, lipiec 2004.
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 1 ↓, s. 182.
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa (A-J). T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Kontrola autorytatywna (funkcjonalna klasa broni):