Clara Novello
 Portret Clary Novello, mal. Edward Petre Novello | |
| Imię i nazwisko |
Clara Anastasia Novello |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Clara Anastasia Novello[1][2][3] (ur. 10 czerwca 1818 w Londynie, zm. 12 marca 1908 w Rzymie[1][2]) – brytyjska śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys
Córka Vincenta[1][2][3]. Uczyła się muzyki w Londynie, a następnie w Paryżu w Institution de Musique Classique et Religieuse Alexandre’a-Étienne Chorona[1][2]. Paryż opuściła w 1830 roku w związku z wybuchem rewolucji lipcowej[2]. Debiutowała jako śpiewaczka koncertowa w Windsorze w 1832 roku[2][3], w tym samym roku śpiewała główną partię sopranową w trakcie angielskiej premiery Missa Solemnis D-dur Ludwiga van Beethovena[3]. W 1837 roku na zaproszenie Felixa Mendelssohna śpiewała w sali Gewandhausu w Lipsku[1][2][3]. Jej głosem zachwycony był Gioacchino Rossini, z którym przyjaźniła się do końca jego życia[2]. W 1841 roku w Bolonii zadebiutowała jako śpiewaczka operowa w jego Semiramidzie[2][3]. W 1843 roku poślubiła hrabiego Gigliucciego i na kilka lat zawiesiła swoją karierę sceniczną, po powrocie na scenę występowała w repertuarze operowym i oratoryjnym[1][2][3]. W 1860 roku przeszła na emeryturę i osiadła na stałe w Rzymie[1][2].
Jej pamiętniki pt. Clara Novello’s Reminiscences zostały wydane pośmiertnie przez córkę w 1910 roku[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 112. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2632. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 605. ISBN 978-0-19-957854-2.