Claude Guéant

Claude Guéant
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1945
Vimy

Minister spraw wewnętrznych Francji
Okres

od 27 lutego 2011
do 15 maja 2012

Przynależność polityczna

Unia na rzecz Ruchu Ludowego

Poprzednik

Brice Hortefeux

Następca

Manuel Valls

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Claude Guéant (ur. 17 stycznia 1945 w Vimy[1]) – francuski polityk, prawnik i urzędnik państwowy, doradca prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, w latach 2007–2011 sekretarz generalny jego administracji prezydenckiej, następnie do 2012 minister spraw wewnętrznych.

Życiorys

Uzyskał licencjat z zakresu prawa. Kształcił się następnie w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu oraz w École nationale d’administration. Pracę urzędniczą zaczął na początku lat 70. w ministerstwie spraw wewnętrznych. Był dyrektorem gabinetu prefekta departamentu Finistère, sekretarzem generalnym ds. gospodarczych w administracji Gwadelupy, zaś w latach 1977–1981 doradcą technicznym w gabinecie ministra spraw wewnętrznych. Później pracował na kierowniczych stanowiskach w różnych prefekturach, m.in. od 1991 do 1992 jako prefekt departamentu Alpy Wysokie. W latach 1994–1998 kierował francuską policją, sprawując urząd jej dyrektora generalnego. Następnie był prefektem w regionach Franche-Comté i Bretania[1].

W 2002 został jednym z najbliższych współpracowników Nicolasa Sarkozy’ego. Do 2007 był dyrektorem jego gabinetu jako ministra spraw wewnętrznych (dwukrotnie), ministra gospodarki, finansów i przemysłu oraz przewodniczącego rady generalnej w Hauts-de-Seine[1]. W 2007 kierował jego kampanią wyborczą w wyborach prezydenckich[2]. W maju 2007, po zwycięstwie Nicolasa Sarkozy’ego, Claude Guéant stanął na czele administracji prezydenckiej jako sekretarz generalny Pałacu Elizejskiego[1]. Uchodził za polityka szczególnie wpływowego, uzyskując w mediach przydomki „kardynała” lub „wiceprezydenta”[3].

W lutym 2011 przeszedł na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, regionów zamorskich, wspólnot terytorialnych i imigracji w rządzie François Fillona, które zajmował do końca funkcjonowania tego gabinetu w maju 2012[4]. W tym samym roku kandydował do Zgromadzenia Narodowego z poparciem UMP[5], jednak nie uzyskał mandatu. Uzyskał następnie uprawnienia adwokata, podejmując praktykę zawodową w Paryżu[6]. Został później objęty postępowaniem karnym dotyczącym defraudacji związany z domniemanym finansowaniem w 2007 kampanii wyborczej przez libijski reżim Mu’ammara al-Kaddafiego[7].

Odznaczenia

Odznaczony Kawalerią Legii Honorowej i Komandorią Orderu Narodowego Zasługi[1] oraz ukraińskim Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Biographie: Claude Guéant. interieur.gouv.fr, 12 maja 2011. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  2. ↑ Soutien de Nicolas Sarkozy, Claude Guéant défend une campagne «populiste». lefigaro.fr, 1 września 2016. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  3. ↑ Claude Guéant, l’homme le plus puissant de France. lepoint.fr, 20 września 2007. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  4. ↑ Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).
  5. ↑ Guéant candidat aux législatives dans les Hauts-de-Seine. liberation.fr, 30 grudnia 2011. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  6. ↑ Guéant et Bougrab deviennent avocats. liberation.fr, 19 grudnia 2012. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  7. ↑ Mis en examen, Claude Guéant est au cœur de l’affaire des financements libyens. mediapart.fr, 7 marca 2015. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
  8. ↑ Указ Президента України № 935/2010 Про відзначення державними нагородами України громадян Французької Республіки. rada.gov.ua, 6 października 2010. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).
Trzeci rząd François Fillona (2010–2012)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu