Dale Robertson

Dale Robertson
Ilustracja
Imię i nazwisko

Dayle Lymoine Robertson

Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1923
Harrah

Data i miejsce śmierci

27 lutego 2013
San Diego

Zawód

aktor

Współmałżonek

Frederica Jacqueline Wilson
(1951–1956; rozwód); 1 córka
Mary Murphy
(1956–1957; rozwód)
Lula Mae
(m. 1959–1977; rozwód); dwie córki
Susan Dee Robbins
(1980-2013; jego śmierć)

Lata aktywności

1948–1994

Multimedia w Wikimedia Commons

Dale Robertson, właściwie Dayle Lymoine Robertson[1] (ur. 14 lipca 1923 w Harrah, zm. 27 lutego 2013 w San Diego) – amerykański aktor.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6500 Hollywood Boulevard[2][3].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Harrah[4] w stanie Oklahoma jako syn Vervel i Melvina Robertsonów. Walczył jako zawodowy bokser, gdy zapisał się do Oklahoma Military Academy w Claremore w Oklahomie[5]. W tym czasie Columbia Pictures zaoferowało mu udział w filmie Złoty chłopiec (Golden Boy), ale Robertson odrzucił wyjazd do Hollywood na przesłuchanie, ponieważ nie chciał opuścić swojego domu i kucyków, które trenował.

II wojna światowa

Podczas II wojny światowej służył jako inżynier bojowy[3]. W 1943, w wieku 20 lat wstąpił do United States Army. Za zasługi otrzymał medal Brązowej i Srebrnej Gwiazdy[6]. Robertson został dwukrotnie zraniony przez odłamki, ale nie otrzymał Purpurowego Serca, ponieważ nie zgłosił ran wojskowej jednostce medycznej[3]. Opatrzył własne rany i kontynuował pracę[3]. Obrażenia uniemożliwiły Robertsonowi powtórną służbę podczas wojny koreańskiej[3].

Kariera

Podczas stacjonowania w San Luis Obispo w Kalifornii Robertson miał zdjęcie portretowe, które miał wysłać do swojej matki[3]. Zdjęcie zostało wyświetlone w studio fotografa, gdy dywizja piechoty Robertsona popłynęła do Francji. Podczas pobytu za granicą Robertson zaczął otrzymywać listy od agentów z Hollywood, którzy widzieli jego zdjęcie na wystawie w studio[3].

Po powrocie ze służby Robertson wyjechał do Los Angeles. Jego kariera rozpoczęła się na dobre w 1949, kiedy Edwin L. Marin obsadził go w debiutanckiej roli Jesse Jamesa w westernie Fighting Man of the Plains (1949)[4] u boku Randolpha Scotta i Victora Jory. Po tej roli znany był niemal wyłącznie z pracy na planie westernów.

W latach 1957–1962 Robertson wystąpił w swojej najsłynniejszej roli jako Jim Hardie, „leworęki rewolwerowiec”, agent Wells Fargo w serialu NBC Tales of Wells Fargo[3]. W 1981 pojawił się gościnnie w operze mydlanej ABC Dynastia, grając postać Waltera Lankershima, rywala Blake’a Carringtona (John Forsythe)[3].

W 1994 Robertson przeszedł na emeryturę[3]. Zmarł 27 lutego 2013 w La Jolla w dzielnicy San Diego w Kalifornii w wieku 89 lat[7]. Przyczyną śmierci był rak płuc i zapalenie płuc[3].

Wybrana filmografia

Filmy

Seriale

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Dale Robertson (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-04-17]. (port.).
  2. ↑ Dale Robertson. Walk of Fame. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Carina MacKenzie: Dale Robertson - Hollywood Star Walk. „Los Angeles Times”, 2010-06-21. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-09)]. (ang.).
  4. ↑ a b Dale Robertson Biography (1923-). Film Reference. [dostęp 2019-07-02]. (ang.).
  5. ↑ Stan Paregien, Sr.: Dale Robertson Biography. FortuneCity. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-09)]. (ang.).
  6. ↑ Major Van Harl: Dale Robertson: Actor & Wounded Combat Veteran. chuckhawks.com. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-09)]. (ang.).
  7. ↑ Dale Robertson dies at 89; TV and western movie star. „Los Angeles Times”, 28 lutego 2013. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).

Bibliografia