Daniel George Edward Hall

Daniel George Edward Hall

D.G.E. Hall

Data urodzenia	17 listopada 1891
Data i miejsce śmierci	12 października 1979 Hitchin
Przyczyna śmierci	udar mózgu
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	brytyjska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Londyński
Uczelnia	Uniwersytet Londyński Uniwersytet Cornella
Wydział	School of Oriental and African Studies
Stanowisko	kierownik katedry Historii Azji Południowo-Wschodniej
Małżeństwo	Helen Eugenie Banks

Daniel George Edward Hall (ur. 17 listopada 1891, zm. 12 października 1979 w Hitchin) – brytyjski historyk, jeden z pionierów historiografii Azji Południowo-Wschodniej.

D.G.E. Hall był synem farmera z Hertfordshire. Edukację odebrał w szkole Hitchin Grammar School. Jako nastolatek dał się poznać jako utalentowany muzyk – śpiewał basem. Jednak względy finansowe oraz niechęć rodziny i przyjaciół spowodowały, iż porzucił plany profesjonalnej kariery artystycznej i podjął studia w dziedzinie historii najnowszej w King’s College na Uniwersytecie Londyńskim. W roku 1916 uzyskał licencjat z najwyższymi notami i nagrodą. Po udanej obronie pracy magisterskiej w czerwcu 1917 roku, wstąpił do armii (Inns of Court Regiment), w której służył do końca wojny. Po wojnie przez ponad rok pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Worcester i Hampshire. W roku 1920 otrzymał propozycję pracy w nowo utworzonym Uniwersytecie w Rangunie.

Hall przybył do Rangunu w maju 1921 roku. Na miejscu przekonał się, że Uniwersytet niemal w ogóle nie jest przygotowany do prowadzenia kursów historii, a ich program uwzględnia niemal wyłącznie dzieje Wielkiej Brytanii oraz Europy i, w mniejszym stopniu, Indii. Swoją pracę akademicką rozpoczął więc Hall od pisania skryptów dla studentów i prac nad przystosowaniem programów nauczania do miejscowych potrzeb. W ciągu kilku lat programy te zostały rozszerzone o historię pozostałych części świata, w tym Azji i Birmy.

W badaniach naukowych skoncentrował się Hall początkowo na stosunkach brytyjsko-birmańskich. Owocem tych badań była opublikowana w roku 1928 praca Early English intercourse with Burma, 1587-1743 oraz artykuły w czasopismach naukowych. Po opublikowaniu w roku 1932 opracowania korespondencji między hrabią Dalhousie a historykiem Arthurem Phayre uzyskał stopień doktora nadany przez Uniwersytet Londyński. W roku 1934 Hall opuścił Birmę ze względów osobistych – jego żona i wszystkich pięcioro dzieci zachorowało w roku 1931 na jaglicę, a leczenie możliwe było tylko w Anglii.

Po powrocie do kraju Hall przyjął posadę dyrektora szkoły Caterham School w Caterham. Funkcję tę pełnił do roku 1949 przyczyniając się znacznie do rozwoju szkoły. Nie przeszkodziło mu to w kontynuowaniu pracy naukowej: jego zamiarem było rozszerzenie tematyki badań na całokształt stosunków Europy z Azją Południowo-Wschodnią poczynając od podróży Portugalczyków na początku XVI wieku. Owocem tych badań były dwie publikacje: Europe and Burma oraz będąca zwięzłą historią Birmy Burma.

W roku 1949 Uniwersytet Londyński powołał Halla na kierownika nowo utworzonej Katedry Historii Azji-Południowowschodniej przy Szkole Studiów nad Orientem i Afryką (ang. School of Oriental and African Studies, SOAS). Do jego obowiązków należało nie tylko zorganizowanie badań i wydziałów historycznych, ale także lingwistycznych, archeologicznych i antropologicznych. W ciągu kilku następnych lat Hall poświęcał się głównie pracy organizatorskiej, czego efektem było stworzenie pierwszego w Wielkiej Brytanii^[1] pełnego uniwersyteckiego kursu historii Azji Południowo-Wschodniej. Posiadając takie zaplecze naukowe mógł Hall zacząć realizować pomysł spisania całościowej historii tej części świata. Od roku 1950 zaczął więc stopniowo zbierać materiały, a w latach 1952 i 1953 odbył podróże do Indonezji, Malezji, Tajlandii i Birmy. Wydane w 1955 roku dzieło A History of South-East Asia było pierwszą całościową historią regionu Azji Południowo-Wschodniej, jaką opublikowano w jakimkolwiek języku^[2].

Po osiągnięciu we wrześniu 1979 roku ustawowego wieku emerytalnego Hall musiał zwolnić stanowisko zajmowane na Uniwersytecie Londyńskim. Zacieśnił wówczas nawiązane w roku 1952 kontakty z Uniwersytetem Cornella, będącym wówczas najbardziej znanym centrum badań nad Azją Południowo-Wschodnią w USA^[2]. D.G.E. pełnił tam przez kolejnych 14 lat funkcję profesora wizytującego.

W ostatnich latach życia Hall utracił wzrok, co znacznie ograniczyło jego aktywność naukową.

• A brief survey of English constitutional history (1925)
• Early English intercourse with Burma, 1587-1743 (1928)
• The Dalhousie-Phayre correspondence, 1852-1856 (1932)
• A High School British History, 1714-1930, for Burma, India and the East (1935)
• Europe and Burma (1945)
• Burma (1950)
• A History of South-East Asia (1955)
• Michael Symes, Journal of his second embassy to the court of Ava in 1802 (1955)
• Henry Burney. A Political Biography (1974)

• Charles Donald Cowan. Obituary: Daniel George Edward Hall. „Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London”. 44 (1), s. 149-154, 1981. (ang.).