Edith Ronne

Edith „Jackie” Ronne
Edith Anna Maslin „Jackie” Ronne
Ilustracja
Jackie Ronne, Stonington Island, 1 stycznia 1947 roku
Data i miejsce urodzenia

13 października 1919
Baltimore, Maryland, Stany Zjednoczone

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 2009
Bethesda, Maryland

Zawód, zajęcie

polarnik

Narodowość

Amerykanka

Małżeństwo

Finn Ronne (1899–1980)

Multimedia w Wikimedia Commons
Stacja East Base na Stonington Island, gdzie Edith „Jackie” Ronne – jako jedna z dwóch pierwszych kobiet – spędziła zimę na Antarktydzie

Edith „Jackie” Ronne (ur. 13 października 1919 w Baltimore, Maryland, zm. 14 czerwca 2009 w Bethesda, Maryland) – amerykańska polarnik, żona polarnika Finna Ronne (1899–1980), jedna z dwóch pierwszych kobiet, które spędziły zimę na Antarktydzie.

Życiorys

Edith Ronne z domu Maslin urodziła się 13 października 1919 w Baltimore, Maryland[1]. Po ukończeniu Eastern High School, podjęła studia w College of Wooster skąd po dwóch latach przeniosła się na George Washington University, gdzie w 1940 roku ukończyła historię[1]. Po studiach pracowała jako stenotypistka dla National Geographic Society, następnie dla agencji rządowej Civil Service Commission i przez pięć lat dla Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych[1].

18 marca 1944 roku wyszła za mąż za polarnika Finna Ronne (1899–1980)[1].

W 1947 roku Finn zorganizował prywatne finansowanie własnej ekspedycji badawczej, wypożyczył statki i samoloty i zwerbował 23 uczestników[2]. Jego ekspedycja na tereny wybrzeża Morza Weddella (ang. Ronne Antarctic Research Expedition (RARE)) w latach 1947–1948 była ostatnią wyprawą polarną sfinansowaną ze środków prywatnych[3]. Dwoje jej uczestników, w tym Ronne, zabrało swoje żony[2]. Edith „Jackie” Ronne i Jenny Darlington, żona pilota ekspedycji[2], były pierwszymi kobietami, które spędziły zimę na Antarktyce[2]. Jackie została pierwszą kobietą, która zeszła na kontynent Antarktydy[1]. Ronne wybrał lokalizację bazy ekspedycji – East Base na Stonington Island[4], gdzie uczestnicy wyprawy spędzili 15 miesięcy[1]. Zadaniem ekspedycji było rozpoznanie terenu i sporządzenie map[2].

Jackie dokumentowała wyprawę, pisząc artykuły dla North American Newspaper Alliance (NANA), które były przekazywane drogą radiową do publikacji w gazetach amerykańskich, m.in. w The New York Times[3]. Pomagała również mężowi przy pisaniu książki z wyprawy i prowadziła dziennik[3].

W latach późniejszych Jackie wielokrotnie wracała na Antarktydę[1]. W 1959 roku uczestniczyła w pierwszym komercyjnym rejsie turystycznym na Antarktydę[1]. W 1971 roku poleciała na biegun południowy, by uczcić 60. rocznicę zdobycia bieguna przez Roalda Amundsena (1872–1928) – była siódmą kobietą, która znalazła się na biegunie[1]. W 1995 roku odwiedziła ponownie East Base na Stonington Island[1]. W sumie na Antarktydzie była 16 razy[1].

Ronne zmarła 14 czerwca 2009 w Bethesda, Maryland[1].

Publikacje

  • 2004 – Antarctica's First Lady

Upamiętnienie

Jeden z lodowców szelfowych Antarktyki, odkryty przez Finna Ronne w 1947 roku, został nazwany na cześć Edith Ronne – Lodowiec Szelfowy Ronne[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Ronne Family Antarctic Explorers: Edith Anna Maslin „Jackie” Ronne. [w:] www.ronneantarcticexplorers.com [on-line]. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Susan Barr: Finn Rønne. W: Norsk biografisk leksikon. 2009-02-13. [dostęp 2021-12-27].
  3. ↑ a b c Lauren R. Silberman: Wild Women of Maryland: Grit & Gumption in the Free State. Arcadia Publishing, 2015, s. 108–111. ISBN 978-1-62585-342-4. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  4. ↑ Ronne Family Antarctic Explorers: Finn Ronne. [w:] www.ronneantarcticexplorers.com [on-line]. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
  5. ↑ Scientific Committee on Antarctic Research (SCAR): Ronne Ice Shelf. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).