Felix Draeseke

Felix Draeseke
Ilustracja
Portret Felixa Draeseke autorstwa Roberta Sterla, 1907
Imię i nazwisko

Felix August Bernhard Draeseke

Data i miejsce urodzenia

7 października 1835
Coburg

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1913
Drezno

Gatunki

muzyka poważna

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Felix August Bernhard Draeseke (ur. 7 października 1835 w Coburgu, zm. 26 lutego 1913 w Dreźnie[1][2]) – niemiecki kompozytor, jeden z czołowych przedstawicieli tzw. szkoły nowoniemieckiej[2].

W latach 1852–1855 studiował w konserwatorium w Lipsku[1], porzucił je jednak i później uczył się prywatnie kompozycji u Juliusa Rietza[3]. W okresie tym pisywał do czasopisma Neue Zeitschrift für Musik[1]. W 1855 roku wyjechał do Berlina, następnie w 1856 roku do Drezna. Uczył gry na fortepianie[1]. W 1863 roku zamieszkał w Szwajcarii, gdzie do 1874 roku uczył w konserwatorium w Lozannie[1]. W 1876 roku powrócił do Drezna, gdzie w 1884 roku objął klasę kompozycji w tamtejszym konserwatorium[1][2]. W 1892 roku otrzymał profesurę[3].

We wczesnym okresie twórczości był entuzjastą Liszta i Wagnera (tego drugiego poznał osobiście w 1857 roku w Lucernie[3]), stopniowo wypracowując własny styl oparty na częstym stosowaniu techniki ostinatowej i kontrapunktu. Z czasem zwrócił się ku bardziej klasycznym środkom wyrazu, krytykując coraz bardziej postwagnerowski nurt w muzyce[1]. Był niezwykle płodnym kompozytorem[2], choć jego twórczość nie zyskała sobie większego zainteresowania[1] i popadła potem w zapomnienie[3]. Napisał m.in. 4 symfonie, siedem oper do własnych librett, długie poematy symfoniczne, a także utwory kameralne i wokalne, w tym czteroczęściowe oratorium Christus[1][2][3]. Był także autorem licznych prac krytycznych. W 1906 roku opublikował Die Konfusion in der Musik – pamflet wymierzony w Richarda Straussa[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 444–445. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e Don Michael Randel: The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge: Belknap Press, 2002, s. 196. ISBN 0-674-00084-6.
  3. ↑ a b c d e f John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 169–170. ISBN 978-0-8108-7230-1.

Linki zewnętrzne