Generation X (zespół muzyczny)

Generation X (lub Gen X) – brytyjski zespół punkrockowy z Londynu działający w latach 1976–1981, stanowiący początkowy etap kariery Billy'ego Idola – wokalisty, który w latach 80. osiągnął duży sukces komercyjny występując solowo. Generation X był również pierwszą punkrockową grupą, która wystąpiła w programie Top of the Pops realizowanym przez telewizję BBC^[1]. Jej nazwa wywodzi się od książki „Generation X” z 1965, autorstwa brytyjskich dziennikarzy: Jane Deverson i Charlesa Hambletta, traktującej o subkulturze modsów^[2].

Zespół został utworzony w listopadzie 1976 przez byłych członków grupy Chelsea: wokalistę (w Chelsea był gitarzystą) Williama Broada (który przyjął pseudonim Billy Idol), basistę Tony'ego Jamesa oraz perkusistę Johna Towe'a^[2]. Skład uzupełnił gitarzysta Bob „Derwood” Andrews wywodzący się z grupy Paradox. Muzycy zagrali swój pierwszy koncert 14 grudnia w londyńskim klubie „The Roxy”^[2].

We wrześniu 1977 ukazał się debiutancki singel „Your Generation”^[3], który grupa zaprezentowała na żywo w programie Marc prowadzonym przez Marca Bolana w brytyjskiej Granada Television. „Your Generation” zostało nagrane z perkusistą Markiem Laffem (wywodzącym się z Subway Sect), który zastąpił Johna Towe'a. Tak uformowany skład nagrał jeszcze dwa albumy: debiutancki Generation X oraz Valley of the Dolls^[3] odwołujące się zawartością do tradycji brytyjskiego rocka lat 60. (na Valley of the Dolls pojawił się cover Johna Lennona „Gimme Some Truth”).

Podczas nagrywania trzeciej płyty w 1979 w zespole pojawiły się tarcia pomiędzy muzykami na tle różnic muzycznych, skutkiem czego album po nagraniu nie został wydany – ukazał się dopiero w 1998 opatrzony tytułem Sweet Revenge oraz jako część kompilacji Anthology z 2003.

W 1980 Andrews i Laff opuścili zespół, a na ich miejsce przyszli James Stevenson (z Chelsea) oraz Terry Chimes (wcześniej w The Clash)^[3]. Grupa przystąpiła do prac nad kolejnym albumem – m.in. powtórzono nagrania kilku utworów przeznaczonych pierwotnie na Sweet Revenge. Płyta opatrzona tytułem Kiss Me Deadly ukazała się w 1981 pod skróconą nazwą zespołu Gen X^[3].

Po rozwiązaniu zespołu w 1981 Idol udał się do Nowego Jorku, gdzie kontynuował solową karierę jako gwiazda muzyki pop^[4]. Tony James utworzył Sigue Sigue Sputnik^[1], a kilka lat później udzielał się w grupie Sisters of Mercy. Stevenson dołączył do Gene Loves Jezebel, natomiast Chimes powrócił do The Clash na miejsce wyrzuconego Toppera Headona^[3].

• Billy Idol – wokal (1976-1981)
• Bob „Derwood” Andrews – gitara (1976-1980)
• Tony James – gitara basowa (1976-1981)
• John Towe – perkusja (1976-1977)
• Mark Laff – perkusja (1977-1980)
• James Stevenson – gitara (1980-1981)
• Terry Chimes – perkusja (1980-1981)

• Generation X (1978)
• Valley of the Dolls (1979)
• Kiss Me Deadly (1981) – album sygnowany nazwą Gen X
• Sweet Revenge (1998) – album nagrany w 1979

• Live at the Paris Theatre '78 & '81 (2002)
• Live at Sheffield (2003)
• Live (2005)

• The Best of Generation X (1985)
• Perfect Hits 1975–81 (1991)
• Radio 1 Sessions (2002)
• Anthology (2003)

• „Your Generation” / „Day by Day” (1977)
• „Wild Youth” / „Wild Dub” (1977)
• „Ready Steady Go” / „No No No” (1978)
• „King Rocker” / „Gimme Some Truth” (1978)
• „Valley of the Dolls” / „Shakin' All Over” (1979)
• „Friday's Angels” / „Trying for Kicks” / „This Heat” (1979)
• „Dancing with Myself” / „Ugly Rash” (1980) – singel sygnowany nazwą Gen X

• Generation X, Discogs