Gmina zamorska

Gmina zamorska (nld. openbaar lichaam, pap. entidat públiko, ang. public body, dosł. ciało publiczne) – w podziale administracyjnym Królestwa Niderlandów jest organem administracji publicznej, posiadającym osobowość prawną, szczególne uprawnienia i wykonującym określone zadania na danym terytorium. Zasady są określone są w Konstytucji Królestwa Niderlandów[1], najwyższym organie ustawodawczym w tym kraju. Działa niezależnie, może zawierać umowy, zatrudniać pracowników, zarządzać funduszami, a także nawiązywać partnerstwo publiczno-prywatne. Jednostka administracyjna powstała w 2010 r., posiada Zarząd Ogólny (Algemeen Bestuur) oraz Zarząd Dzienny (Dagelijks Bestuur). Jej mieszkańcy posiadają identyczne prawa, jak mieszkańcy Unii Europejskiej[2].

Holandia posiada trzy gminy zamorskie, które znajdują się w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej, w archipelagu Małych Antyli, zlokalizowane na Morzu Karaibskim:

Lp. Nazwa Kontynent Powierzchnia
(km²)
Liczba mieszkańców
1 stycznia 2024[3]
Gęstość zaludnienia
1. Bonaire (pap. Boneiru) Ameryka Południowa 288 25 133 87
2. Saba Ameryka Północna 13 2060 158
3. Sint Eustatius Ameryka Północna 21 3204 153

Gminy zamorskie są jednocześnie wyspami, nazywanymi również BES (BES-eilanden). Nazwa ta pochodzi od ich pierwszych liter Bonaire, Sint Eustatius, Saba). Są kontrolowane oddzielnie. Wyspy te określa się również jako „gminy specjalne” (nld. bijzondere gemeente).

Zobacz też

Przypisy