Gmina zamorska
Gmina zamorska (nld. openbaar lichaam, pap. entidat públiko, ang. public body, dosł. ciało publiczne) – w podziale administracyjnym Królestwa Niderlandów jest organem administracji publicznej, posiadającym osobowość prawną, szczególne uprawnienia i wykonującym określone zadania na danym terytorium. Zasady są określone są w Konstytucji Królestwa Niderlandów[1], najwyższym organie ustawodawczym w tym kraju. Działa niezależnie, może zawierać umowy, zatrudniać pracowników, zarządzać funduszami, a także nawiązywać partnerstwo publiczno-prywatne. Jednostka administracyjna powstała w 2010 r., posiada Zarząd Ogólny (Algemeen Bestuur) oraz Zarząd Dzienny (Dagelijks Bestuur). Jej mieszkańcy posiadają identyczne prawa, jak mieszkańcy Unii Europejskiej[2].
Holandia posiada trzy gminy zamorskie, które znajdują się w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej, w archipelagu Małych Antyli, zlokalizowane na Morzu Karaibskim:
Lp. | Nazwa | Kontynent | Powierzchnia (km²) |
Liczba mieszkańców 1 stycznia 2024[3] |
Gęstość zaludnienia |
---|---|---|---|---|---|
1. | Bonaire (pap. Boneiru) | Ameryka Południowa | 288 | 25 133 | 87 |
2. | Saba | Ameryka Północna | 13 | 2060 | 158 |
3. | Sint Eustatius | Ameryka Północna | 21 | 3204 | 153 |
Gminy zamorskie są jednocześnie wyspami, nazywanymi również BES (BES-eilanden). Nazwa ta pochodzi od ich pierwszych liter Bonaire, Sint Eustatius, Saba). Są kontrolowane oddzielnie. Wyspy te określa się również jako „gminy specjalne” (nld. bijzondere gemeente).