Helene Richter

Helene Richter
ilustracja
Państwo działania

 Austro-Węgry

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1861
Wiedeń, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1942
Getto Theresienstadt, Protektorat Czech i Moraw

doktor honoris causa nauk humanistycznych
Specjalność: romanistyka
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Doktor honoris causa
Uniwersytet w Heidelbergu – 1931
Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg – 1931

Helene Richter (ur. 4 sierpnia 1861 w Wiedniu, Austro-Węgry, zm. 8 listopada 1942 w Getcie Theresienstadt, Protektorat Czech i Moraw) – austriacka anglistka, pisarka, teatrolożka, literaturoznawczyni.

Życiorys

Urodziła się w Wiedniu jako córka Maximiliana Richtera, głównego lekarza Südbahngesellschaft, i Emilie Lackenbacher. Dorastała w mieszczańskiej rodzinie zasymilowanych Żydów. Jej młodsza siostra Elise była romanistką i pierwszą kobietą, która została profesorem w Austrii.

Pobierała nauki prywatne. Od 1891 mogła uczęszczać na niektóre wykłady Uniwersytetu Wiedeńskiego jako wolny słuchacz[1]. W 1886 rozpoczęła studia nad twórczością Mary Shelley. Napisała wiele prac biograficznych i monografii na jej temat, jak również o jej matce Mary Wollstonecraft, Williamie Blake’u i Lordzie Byronie, George’u Eliocie czy Szekspirze. Stworzyła trzytomową Historię angielskiego romantyzmu. Współpracowała z wiedeńskim Burgtheater. Zaowocowało to książkami takimi jak Unser Burgtheater, Schauspielercharakteristiken czy Josef Lewinsky, 50 Jahre Wiener Kunst und Kultur, w których opisywała historię najlepszych lat teatru[1]. Za swoje prace została w 1931 uhonorowana tytułami Doktora honoris causa Uniwersytet w Heidelbergu i Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg[1].

W 1942 Helene i jej siostra Elise zostały deportowane do getta Theresienstadt utworzonego przez Niemców w Protektoracie Czech i Moraw. Zmarła w obozie 8 listopada 1942[2] na zapalenie jelita cienkiego[3].

Biblioteka

Po zwolnieniu z Uniwersytetu Wiedeńskiego siostry Richter zostały zmuszone przez brak środków do życia do sprzedaży swojej biblioteki. W 1942 biblioteka sióstr Richter obejmująca ok. 3000 tomów została przeniesiona na Uniwersytet w Kolonii. Po przekształceniu biblioteki w archiwum dzieła zostały odkryte i są od 2005 restaurowane i publikowane[4][5].

Upamiętnienie

  • W 2008 ulica Margret Dietrich we Floridsdorfie (dzielnicy Wiednia) została nazwana jej imieniem.
  • Związek Niemieckich Anglistów przyznaje corocznie nagrodę imienia Helene Richter dla najlepszych prac doktorskich i habilitacyjnych[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c Richter, Helene 1861-1943. Ariadne – Austriacka Biblioteka Narodowa. [dostęp 2016-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).
  2. ↑ Helene Richter. holocaust.cz. [dostęp 2016-05-04]. (cz.).
  3. ↑ Richter Helene: Todesfallanzeige, Ghetto Theresienstadt (świadectwo zgonu). Ghetto Theresienstadt, 1942-11-10. [dostęp 2016-05-04]. (niem.).
  4. ↑ Wiedergutmachung durch Erinnerung, Opfer und Nutznießer: Die Rekonstruktion der Richter-Bibliothek in der Universitäts- und Stadtbibliothek Köln. Mit Uns. (Mitarbeiterzeitschrift Uni-Köln), 2009-09. s. 22-25. [dostęp 2016-05-03]. (niem.).
  5. ↑ Die Virtuelle Bibliothek Elise und Helene Richter. Universitäts- und Stadtbibliothek Köln. [dostęp 2016-05-03]. (niem.).
  6. ↑ Stiftung Helene Richter. Deutscher Anglistenverband. [dostęp 2016-05-04]. (niem.).