Hokej na trawie

Hokej na trawie
Ilustracja
Charakterystyka
Rodzaj sportu

gra zespołowa

Popularność
Dyscyplina olimpijska

w roku 1908, 1920, i od 1928 roku do dziś

Multimedia w Wikimedia Commons
Diagram boiska do gry w hokeja na trawie

Hokej na trawie – zespołowa gra sportowa.

Opis gry

Mecz rozgrywany jest przez dwie drużyny po 11 graczy (+5 rezerwowych). Od 2019 r., na mocy decyzji Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie (FIH), mecz hokeja na trawie składa się z czterech kwart po 15 minut. Wcześniej rozgrywano mecze 2 x 35 minut i niektóre federacje jeszcze stosują ten podział. Na igrzyskach w Tokio rozgrywano mecze trwające 4 x 15 min. Odbywa się na boisku o wymiarach 91,40 × 55 m, na którym stoją dwie bramki o wysokości 2,14 m i szerokości 3,66 m. Celem gry jest wbicie za pomocą drewnianej laski okrągłej piłki o średnicy ok. 7-7,5 cm i masie ok. 160 g do bramki przeciwnika. Gracz może dotknąć piłki tylko płaską stroną laski lub jej krawędzią. Niedozwolone jest dotknięcie piłki jakąkolwiek częścią ciała. Tylko bramkarz może blokować piłkę kijem, rękami, nogami i innymi częściami ciała.

Hokej na trawie jest dyscypliną olimpijską od 1908. Od 1980 w olimpijskich zawodach uczestniczą również kobiety. Co cztery lata rozgrywane są również mistrzostwa świata.

Hockey 5s

Inną odmianą hokeja na trawie jest Hockey 5s (hokej piątkowy), który po raz pierwszy został zaprezentowany podczas Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich w Chinach w 2014 roku[1]. Mecz rozgrywany jest na boisku o wymiarach 55 m długości i 41,7 m szerokości, a każda drużyna liczy po pięciu zawodników (wraz z bramkarzem)[2]. Mecz składa się z dwóch połów po 10, 12 lub 15 minut co jest uregulowane przed konkretnymi zawodami[3]. Pierwsza edycja mistrzostw świata została rozegrana w 2024 roku w stolicy Omanu Maskacie. Zarówno wśród kobiet i mężczyzn zwyciężył zespół Holandii. Polki wywalczyły brązowy medal, a Polacy zajęli czwarte miejsce[4].

Halowy hokej na trawie

Istnieje również halowy hokej na trawie. W tej odmianie drużyna składa się maksymalnie z 12 zawodników, z czego 6 (w tym bramkarz) przebywa na boisku, a pozostali na ławce rezerwowych. Boisko ma 44 m długości i 22 m szerokości. Bramka natomiast ma 3 m szerokości i 2 m wysokości[5]. W halowej odmianie rozgrywa się między innymi Mistrzostwa świata i Mistrzostwa Europy.

Historia dyscypliny w Polsce

Początki tej dyscypliny w Polsce sięgają przełomu XIX i XX wieku. Pierwszy oficjalny mecz w tej dyscyplinie na ziemiach polskich rozegrano 1 lipca 1907 we Lwowie na boisku Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, pomiędzy piłkarzami Czarnych Lwów oraz Pogoni Lwów.

Obecnie hokej na trawie uprawia w Polsce ponad 2000 zawodników, zaś główne jego ośrodki to: Poznań, Gniezno, Środa Wielkopolska, Toruń, Rogowo, Gąsawa, Siemianowice Śląskie, Gliwice, Wrocław oraz Brzeziny.

Ponadto hokej na trawie jest również uprawiany w: Warszawie, Łodzi, Tarnowskich Górach, Stęszewie, Nysie, Sosnowcu, Cieszynie, Skierniewicach, Łubiance, Swarzędzu, Pobiedziskach oraz Rypinie.

W halowym hokeju na trawie, w rozegranych do tej pory mistrzostwach świata męska reprezentacja Polski trzykrotnie zajęła 2. miejsce, wywalczając srebrne medale w 2003, 2007 oraz 2011 roku. Żeńska reprezentacja w 2025 wywalczyła tytuł mistrzowski[6].

Przypisy

  1. ↑ Euro w Wałczu. pzht.pl. [dostęp 2025-02-10].
  2. ↑ Przepisy Hokeja na Trawie Hokej 5 (strona 4, 5). pzht.pl. [dostęp 2025-02-10].
  3. ↑ Rules of Hockey5s (strona 9 - punkt 5.1). fih.hockey. [dostęp 2025-02-10].
  4. ↑ MŚ hokeistów na trawie w 5-osobowej odmianie. Polacy na czwartym miejscu. gazetawroclawska.pl. [dostęp 2025-02-10].
  5. ↑ Przepisy Hokeja na Trawie - Hala (strona 4, 6, 28, 29). pzht.pl. [dostęp 2025-02-11].
  6. ↑ Reprezentantki Polski w hokeju na trawie pokonały Austriaczki w finale halowych mistrzostw świata i osiągnęły największy sukces w historii. dziennikzachodni.pl. [dostęp 2025-02-09].

Zobacz też

Stadion hokeja na trawie w Skierniewicach

Linki zewnętrzne

Hokej na trawie na letnich igrzyskach olimpijskich