Hygrocybe glutinipes

Hygrocybe glutinipes
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

wodnichowate

Rodzaj

wilgotnica

Gatunek

Hygrocybe glutinipes

Nazwa systematyczna
Hygrocybe glutinipes (J. E. Lange) R. Haller Aar
Schweiz. Z. Pilzk. 34: 179 (1956)
Multimedia w Wikimedia Commons

Hygrocybe glutinipes (J.E. Lange) R. Haller Aar. – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1940 r. Jakob Emanuel Lange jako odmianę jednego z gatunków wilgotnic, nadając mu nazwę Hygrocybe citrina var. glutinipes. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1956 r. R. Haller Aar, podnosząc go do rangi gatunku[1].

Synonimy nazwy naukowej:

  • Gliophorus glutinipes (J.E. Lange) Kovalenko 1988
  • Hygrocybe aurantioviscida Arnolds 1982
  • Hygrocybe citrina var. glutinipes J.E. Lange 1940
  • Hygrocybe glutinipes (J.E. Lange) R. Haller Aar. 1956, var. glutinipes
  • Hygrocybe glutinipes var. rubra Bon 1983
  • Hygrocybe glutinipes var. rubra R. Kristiansen 1993
  • Hygrophorus glutinipes (J.E. Lange) P.D. Orton 1960
  • Hygrophorus glutinipes (J.E. Lange) P.D. Orton 1960, var. glutinipes
  • Hygrophorus glutinipes var. rubra Bon[2].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 0,5–3 cm, początkowo wypukły, dzwonkowaty lub prawie półkulisty, potem przechodzący w szeroko wypukły, szeroko dzwonowaty lub prawie płaski, śluzowaty, nagi, jasnopomarańczowy do jasnoczerwono-pomarańczowego, przechodzący w jaśniejszy pomarańcz. Brzeg czasami słabo pomarszczony[3].

Blaszki

Mniej lub bardziej zbiegające, dość rzadkie z dość licznymi międzyblaszkami, pomarańczowe lub blado pomarańczowe[3].

Trzon

Wysokość 2–4 cm, grubość 0,2–0,6 cm, walcowaty, śluzowaty, nagi, tej samej barwy co kapelusz lub jaśniejszy[3].

Miąższ

Cienki, tej samej barwy co kapelusz lub jaśniejszy, bez wyraźnego zapachu i smaku[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki o długości do 45 µm, 4-sterygmowe. Cystyd brak. Zarodniki 6-9 × 3,5-5 µm, elipsoidalne, gładkie, szkliste, w KOH szkliste, nieamyloidalne. Trama blaszek równoległa. Skórka typu ixotrichoderma, złożona ze strzępek o szerokości 2–4 µm[3].

Występowanie

Opisano występowanie Hygrocybe glutinipes w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Afryce i Australii. Najwięcej stanowisk podano w Europie; jest tu rozprzestrzeniony na całym kontynencie[4]. W Polsce do 2003 r. nie był notowany[5], ale znaleziono go w latach późniejszych (jako Hygrocybe glutinipes var. glutinipes)[6]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[7].

Grzyb naziemny zwykle pojawiający się późną wiosną w lasach, często wśród mchów, ale czasami na gołej glebie[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-07] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2020-05-30] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Michael Kuo, Hygrocybe glutinipes [online], Mushroom Expert [dostęp 2023-03-08] (ang.).
  4. ↑ Występowanie Hygrocybe glutinipes na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-03-07].
  5. ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  6. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-03-07].
  7. ↑ Aktualne stanowiska Hygrocybe glutinipes w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2023-03-07] (pol.).